Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὔπω κεῖθεν ἐήν δολιχὸσ πλόοσ, οὐδέ γαλήνησ δηρὸν ἐρεσσομένων ἠκούετο δοῦποσ ἐρετμῶν, καὶ χθονὸσ εὐκόλποισιν ἐπ’ ἠιόνεσσι βαλόντεσ πείσματα νηὸσ ἔδησαν, ὅσοισ ἁλὸσ ἔργα μεμήλει.
(콜루토스, Rape of Helen, book 1112)
ὅταν μὲν αἰθρίασ τύχῃ καὶ γαλήνησ ἢ ζεφύρου τινὸσ ἐπιεικῶσ πνέοντοσ, ἀεὶ μᾶλλον ἀγαλλόμενόσ τε καὶ ἀνιὼν εἰσ αὐτὸν τὸν αἰθέρα, πολλάκισ δ’ ἐν σκοτεινῷ νέφει κρυπτόμενοσ, ἀδοξίασ τινὸσ συντρεχούσησ καὶ ψόγου παρὰ τῶν πολλῶν ἀνθρώπων, οὕσ ἐκεῖνοσ θεραπεύει καὶ τιμᾷ καὶ τῆσ εὐδαιμονίασ τῆσ αὑτοῦ κυρίουσ ἀπέδειξεν.
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ δ. 138:1)
ἐν ταύταισ διὰ τὴν πυκνότητα κῦμα μὲν οὐ γίνεται, τοῦ κλύδωνοσ θραυομένου περὶ τὰσ ἄκρασ τῶν νήσων, χελωνῶν δὲ θαλαττίων πλῆθοσ ἐνδιατρίβει περὶ τοὺσ τόπουσ τούτουσ, πανταχόθεν καταφεῦγον πρὸσ τὴν ἐκ τῆσ γαλήνησ σκέπην.
(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 3, chapter 21 1:3)
πιστὸσ ἐν κακοῖσ ἀνὴρ κρείσσων γαλήνησ ναυτίλοισιν εἰσορᾶν.
(에우리피데스, episode, iambic 22:2)
εἰ δέ τισ ἐλεύθεροσ ἐν ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει, μὴ ἀπαγορευόντων τῶν νόμων, τὴν παρὰ ταύτησ ἀηδίαν μυσαχθεὶσ καὶ ἥν φησι κεφάλαιον τῶν πόνων τὴν εὐδαιμονίαν παραγίγνεσθαι λῆρον οἰηθείσ, τοὺσ μὲν ἀγκύλουσ ἐκείνουσ λόγουσ καὶ λαβυρίνθοισ ὁμοίουσ ἀπέφυγε, πρὸσ δὲ τὴν Ἡδονὴν ἄσμενοσ ἐδραπέτευσεν ὥσπερ δεσμά τινα διακόψασ τὰσ τῶν λόγων πλεκτάνασ, ἀνθρώπινα καὶ οὐ βλακώδη φρονήσασ καὶ τὸν μὲν πόνον, ὅπερ ἐστί, πονηρόν, ἡδεῖαν δὲ τὴν ἡδονὴν οἰηθείσ, ἀποκλείειν ἐχρῆν αὐτόν, ὥσπερ ἐκ ναυαγίου λιμένι προσνέοντα καὶ γαλήνησ ἐπιθυμοῦντα συνωθοῦντασ ἐπὶ κεφαλὴν εἰσ τὸν πόνον, καὶ ἔκδοτον τὸν ἄθλιον παρέχειν ταῖσ ἀπορίαισ, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἱκέτην ἐπὶ τὸν τοῦ Ἐλέου βωμὸν ἐπὶ τὴν Ἡδονὴν καταφεύγοντα, ἵνα τὴν πολυθρύλητον ἀρετὴν δηλαδὴ ἐπὶ τὸ ὄρθιον ἱδρῶτι πολλῷ ἀνελθὼν ἴδῃ κᾆτα δι’ ὅλου πονήσασ τοῦ βίου εὐδαιμονήσῃ μετὰ τὸν βίον;
(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 21:4)
ὁ δὲ παράσιτοσ πάντα καλῶσ ἔχειν οἰόμενοσ καὶ πεπιστευκὼσ μὴ ἄλλωσ ταῦτα ἔχειν ἄμεινον ἢ ἔχει, μετὰ πολλῆσ ἀδείασ καὶ γαλήνησ, οὐδενὸσ αὐτῷ τοιούτου παρενοχλοῦντοσ, ἐσθίει καὶ κοιμᾶται ὕπτιοσ ἀφεικὼσ τοὺσ πόδασ καὶ τὰσ χεῖρασ ὥσπερ Ὀδυσσεὺσ τῆσ Σχερίασ ^ ἀποπλέων οἴκαδε.
(루키아노스, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 11:6)
περὶ δὲ τὸ μεσονύκτιον γαλήνησ οὔσησ ἐλάθομεν προσοκείλαντεσ ἀλκυόνοσ καλιᾷ παμμεγέθει·
(루키아노스, Verae Historiae, book 2 40:1)
τὰ δὲ ἄλλα ἀνάκειται Γαλήνησ ἄγαλμα καὶ Θαλάσσησ καὶ ἵπποσ εἰκασμένοσ κήτει τὰ μετὰ τὸ στέρνον, Ἰνώ τε καὶ Βελλεροφόντησ καὶ ὁ ἵπποσ ὁ Πήγασοσ.
(파우사니아스, Description of Greece, Κορινθιακά, chapter 1 17:2)
μετὰ δὲ ταῦτα προελθόντοσ ἱκανοῦ χρόνου, θορύβων τε καὶ ταραχῆσ ἤδη παυόμενοσ καὶ τῶν σεισμῶν γαλήνησ ἐπιλαβόμενοσ εἴσ τε τὸν εἰωθότα δρόμον τὸν ἑαυτοῦ κατακοσμούμενοσ ᾔει, ἐπιμέλειαν καὶ κράτοσ ἔχων αὐτὸσ τῶν ἐν αὑτῷ τε καὶ ἑαυτοῦ, τὴν τοῦ δημιουργοῦ καὶ πατρὸσ ἀπομνημονεύων διδαχὴν εἰσ δύναμιν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 97:2)
ὅταν δὲ τὸ τῆσ αὔξησ καὶ τροφῆσ ἔλαττον ἐπίῃ ῥεῦμα, πάλιν δὲ αἱ περίοδοι λαμβανόμεναι γαλήνησ τὴν ἑαυτῶν ὁδὸν ἰώσι καὶ καθιστῶνται μᾶλλον ἐπιόντοσ τοῦ χρόνου, τότε ἤδη πρὸσ τὸ κατὰ φύσιν ἰόντων σχῆμα ἑκάστων τῶν κύκλων αἱ περιφοραὶ κατευθυνόμεναι, τό τε θάτερον καὶ τὸ ταὐτὸν προσαγορεύουσαι κατ’ ὀρθόν, ἔμφρονα τὸν ἔχοντα αὐτὰσ γιγνόμενον ἀποτελοῦσιν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 167:3)
ἐκείνην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν καὶ τρεῖσ τὰσ ἐφεξῆσ μεγάλῳ πνεύματι κυμανθὲν τὸ πέλαγοσ τὴν μάχην ἐπέσχε, πέμπτῃ δὲ νηνεμίασ καὶ γαλήνησ ἀκλύστου γενομένησ συνῄεσαν, Ἀντώνιοσ μὲν τὸ δεξιὸν κέρασ ἔχων καὶ Ποπλικόλασ, Κοίλιοσ δὲ τὸ εὐώνυμον, ἐν μέσῳ δὲ Μάρκοσ Ὀκτάβιοσ καὶ Μάρκοσ Ἰνστήϊοσ.
(플루타르코스, Antony, chapter 65 1:1)
οὐδὲν γὰρ οὕτωσ αἴτιόν ἐστι τοῦ παρούσησ ὀργῆσ κολάζειν, ὡσ τὸ παυσαμένησ μὴ κολάζειν ἀλλ’ ἐκλελύσθαι, καὶ ταὐτὸν πεπονθέναι τοῖσ ἀργοῖσ κωπηλάταισ, οἳ γαλήνησ ὁρμοῦσιν εἶτα κινδυνεύουσιν ἀνέμῳ πλέοντεσ.
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 11 5:3)
οὐδὲν γὰρ οὕτωσ αἴτιόν ἐστι τοῦ παρούσησ ὀργῆσ κολάζειν, ὡσ τὸ παυσαμένησ μὴ κολάζειν ἀλλ’ ἐκλελύσθαι, καὶ ταὐτὸ πεπονθέναι τοῖσ ἀργοῖσ κωπηλάταισ, οἳ γαλήνησ ὁρμοῦσιν εἶτα κινδυνεύουσιν ἀνέμῳ πλέοντεσ.
(플루타르코스, De cohibenda ira, section 11 18:1)
"κἀκεῖνον ἐπιτείνοντα τὴν φωνὴν εἰπεῖν ὁπόταν γένῃ κατὰ τὸ Παλῶδεσ, ἀπάγγειλον ὅτι Πὰν ὁ μέγασ τέθνηκε τοῦτ’ ἀκούσαντασ, ὁ Ἐπιθέρσησ ἔφη, πάντασ ἐκπλαγῆναι καὶ διδόντασ ἑαυτοῖσ λόγον εἴτε ποιῆσαι βέλτιον εἰή τὸ προστεταγμένον εἴτε μὴ πολυπραγμονεῖν ἀλλ’ ἐᾶν, οὕτω γνῶναι τὸν Θαμοῦν, εἰ μὲν εἰή πνεῦμα, παραπλεῖν ἡσυχίαν ἔχοντα, νηνεμίασ δὲ καὶ γαλήνησ περὶ τὸν τόπον γενομένησ, ἀνειπεῖν ὃ ἤκουσεν.
(플루타르코스, De defectu oraculorum, section 17 1:11)
καὶ ἀνελεύθερον ἐκ τῶν ἐπιπόνων ὥσπερ οἱ ναῦται πρὸσ ἡδονὰσ καὶ ἀπολαύσεισ ὕβρει φερόμενον καὶ μετὰ τὰσ ἡδονὰσ πάλιν ἐπ’ ἐργασίασ καὶ πορισμοὺσ ὠθούμενον οὐκ ἐᾷ λαβεῖν τὴν φύσιν ἧσ μάλιστα δεῖται καταστάσεωσ καὶ γαλήνησ, ἀλλ’ ἐξίστησι καὶ ταράττει διὰ τὴν ἀνωμαλίαν.
(플루타르코스, De tuenda sanitate praecepta, chapter, section 25 6:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION