- εἰ δὲ Παρθένιοσ ἢ Εὐφορίων ἢ Καλλίμαχοσ ἔλεγε, πόσοισ ἂν οἰεί ἔπεσι τὸ ὕδωρ ἄχρι πρὸσ τὸ χεῖλοσ τοῦ Ταντάλου ἤγαγεν; (Lucian, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 573)
(루키아노스, Quomodo historia conscribenda sit, chapter 573)
- Εὐφορίων δ’ ἐν Ἱστορικοῖσ Ὑπομνήμασιν Διονύσιόν φησι τὸν νεώτερον Σικελίασ τύραννον Ταραντίνοισ εἰσ τὸ πρυτανεῖον ἀναθεῖναι λυχνεῖον δυνάμενον καίειν τοσούτουσ λύχνουσ ὅσοσ ὁ τῶν ἡμερῶν ἐστιν ἀριθμὸσ εἰσ τὸν ἐνιαυτόν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 60 1:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 15, book 15, chapter 60 1:2)
- Εὐφορίων δὲ ὁ Χαλκιδεὺσ οὕτω που γράφει· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 22 2:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 22 2:2)
- "ἐν γάρ τοῖσ ὅπλοισ ἀγερθέντεσ σκιαμαχοῦσι καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ ἀκροχειρίζονται, ποτὲ δὲ καὶ μέχρι τραύματοσ προίασιν καὶ ἐκ τούτου ἐρεθισθέντεσ, ἐὰν μὴ ἐπισχῶσιν οἱ παρόντεσ, καὶ ἑώσ ἀναιρέσεωσ ἔρχονται, τὸ δὲ παλαιόν, φησίν, ὅτι παρατεθέντων κωλήνων τὸ μηρίον ὁ κράτιστοσ ἐλάμβανεν εἰ δέ τισ ἕτεροσ ἀντιποιήσαιτο, συνίσταντο μονομαχήσοντεσ μέχρι θανάτου, ἄλλοι δ’ ἐν θεάτρῳ λαβόντεσ ἀργύριον ἢ χρυσίον, οἱ δὲ οἴνου κεραμίων ἀριθμόν τινα, καὶ πιστωσάμενοι τὴν δόσιν καὶ τοῖσ ἀναγκαίοισ φίλοισ διαδωρησάμενοι ὕπτιοι ἐκταθέντεσ ἐπὶ θυρεῶν κεῖνται, καὶ παραστάσ τισ ξίφει τὸν λαιμὸν ἀποκόπτει" Εὐφορίων δ’ ὁ Χαλκιδεὺσ ἐν ἱστορικοῖσ ὑπομνήμασιν οὕτω γράφει· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 402)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 402)
- τοῦ δὲ καλουμένου πανδούρου Εὐφορίων μὲν, ὡσ προείρηται, καὶ Πρωταγορίδησ ἐν β περὶ τῶν ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 82 1:2)
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 82 1:2)