뜻

1. 부족, 필요, 결함

1. a deficiency, lack

예문

• καὶ πῶσ ἡμᾶσ τοὺσ πρεσβύτασ, ἢν ταῖσ αἰσχραῖσι συνῶμεν, οὐκ ἐπιλείψει τὸ πέοσ πρότερον πρὶν ἐκεῖσ’ οἷ φῂσ ἀφικέσθαι; (Aristophanes, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 1:16)

  (아리스토파네스, Ecclesiazusae, Agon, epirrheme 1:16)

• οὐ γὰρ ἐπιλείψει δήπουθεν προϊὸν οὐδὲ παύσεται ἐν τῷ μείζονι τοὔλαττον ἢ πέρασ ἡ κρᾶσισ ἕξει καὶ τὸ τελευταῖον αὐτῆσ ἁφὴν ὅπου λήγει ποιησάμενον εἰσ ὅλον οὐ δίεισιν ἀλλ’ ἀπαγορεύει μιγνύμενον. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 37 16:1)

  (플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 37 16:1)

• ἐνθυμεῖσθαι δὲ χρὴ ὅτι πολλάκισ ἠκούσατε τούτων λεγόντων, ὁπότε βούλοιντό τινα ἀδίκωσ ἀπολέσαι, ὅτι, εἰ μὴ καταψηφιεῖσθε ὧν αὐτοὶ κελεύουσιν, ἐπιλείψει ὑμᾶσ ἡ μισθοφορά. (Lysias, Speeches, 2:2)

  (리시아스, Speeches, 2:2)

• ἐπιλείψει με λέγονθ’ ἡ ἡμέρα τὰ τῶν προδοτῶν ὀνόματα. (Demosthenes, Speeches 11-20, 418:1)

  (데모스테네스, Speeches 11-20, 418:1)

• ἀλλὰ μὴν εἰ μέχρι τῆσ δεκάδοσ ὁ ἀριθμόσ, ὥσπερ τινέσ φασιν, πρῶτον μὲν ταχὺ ἐπιλείψει τὰ εἴδη ‐ οἱο͂ν εἰ ἔστιν ἡ τριὰσ αὐτοάνθρωποσ, τίσ ἔσται ἀριθμὸσ αὐτόιπποσ; (Aristotle, Metaphysics, Book 13 172:3)

  (아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 172:3)

유사 형태

• ἐπιλείψει (10)
• ἐπιλείψειν (5)
• ἐπίλειψις (3)
• ἐπιλείψουσιν (3)
• ἐπιλείψεως (2)
• ἐπιλείψουσι (2)
• ἐπίλειψιν (2)
• ἐπιλείψουσαι (1)
• ἐπιλείψοντα (1)
• ἐπιλειψόντων (1)
• ἐπιλειψούσης (1)
• ἐπιλείψοντος (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.