Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπικωλύω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐπικωλύω ἐπικωλύσω

Structure: ἐπι (Prefix) + κωλύ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to hinder, check

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωλύω ἐπικωλύεις ἐπικωλύει
Dual ἐπικωλύετον ἐπικωλύετον
Plural ἐπικωλύομεν ἐπικωλύετε ἐπικωλύουσιν*
SubjunctiveSingular ἐπικωλύω ἐπικωλύῃς ἐπικωλύῃ
Dual ἐπικωλύητον ἐπικωλύητον
Plural ἐπικωλύωμεν ἐπικωλύητε ἐπικωλύωσιν*
OptativeSingular ἐπικωλύοιμι ἐπικωλύοις ἐπικωλύοι
Dual ἐπικωλύοιτον ἐπικωλυοίτην
Plural ἐπικωλύοιμεν ἐπικωλύοιτε ἐπικωλύοιεν
ImperativeSingular ἐπικώλυε ἐπικωλυέτω
Dual ἐπικωλύετον ἐπικωλυέτων
Plural ἐπικωλύετε ἐπικωλυόντων, ἐπικωλυέτωσαν
Infinitive ἐπικωλύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωλυων ἐπικωλυοντος ἐπικωλυουσα ἐπικωλυουσης ἐπικωλυον ἐπικωλυοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωλύομαι ἐπικωλύει, ἐπικωλύῃ ἐπικωλύεται
Dual ἐπικωλύεσθον ἐπικωλύεσθον
Plural ἐπικωλυόμεθα ἐπικωλύεσθε ἐπικωλύονται
SubjunctiveSingular ἐπικωλύωμαι ἐπικωλύῃ ἐπικωλύηται
Dual ἐπικωλύησθον ἐπικωλύησθον
Plural ἐπικωλυώμεθα ἐπικωλύησθε ἐπικωλύωνται
OptativeSingular ἐπικωλυοίμην ἐπικωλύοιο ἐπικωλύοιτο
Dual ἐπικωλύοισθον ἐπικωλυοίσθην
Plural ἐπικωλυοίμεθα ἐπικωλύοισθε ἐπικωλύοιντο
ImperativeSingular ἐπικωλύου ἐπικωλυέσθω
Dual ἐπικωλύεσθον ἐπικωλυέσθων
Plural ἐπικωλύεσθε ἐπικωλυέσθων, ἐπικωλυέσθωσαν
Infinitive ἐπικωλύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωλυομενος ἐπικωλυομενου ἐπικωλυομενη ἐπικωλυομενης ἐπικωλυομενον ἐπικωλυομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωλύσω ἐπικωλύσεις ἐπικωλύσει
Dual ἐπικωλύσετον ἐπικωλύσετον
Plural ἐπικωλύσομεν ἐπικωλύσετε ἐπικωλύσουσιν*
OptativeSingular ἐπικωλύσοιμι ἐπικωλύσοις ἐπικωλύσοι
Dual ἐπικωλύσοιτον ἐπικωλυσοίτην
Plural ἐπικωλύσοιμεν ἐπικωλύσοιτε ἐπικωλύσοιεν
Infinitive ἐπικωλύσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωλυσων ἐπικωλυσοντος ἐπικωλυσουσα ἐπικωλυσουσης ἐπικωλυσον ἐπικωλυσοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐπικωλύσομαι ἐπικωλύσει, ἐπικωλύσῃ ἐπικωλύσεται
Dual ἐπικωλύσεσθον ἐπικωλύσεσθον
Plural ἐπικωλυσόμεθα ἐπικωλύσεσθε ἐπικωλύσονται
OptativeSingular ἐπικωλυσοίμην ἐπικωλύσοιο ἐπικωλύσοιτο
Dual ἐπικωλύσοισθον ἐπικωλυσοίσθην
Plural ἐπικωλυσοίμεθα ἐπικωλύσοισθε ἐπικωλύσοιντο
Infinitive ἐπικωλύσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐπικωλυσομενος ἐπικωλυσομενου ἐπικωλυσομενη ἐπικωλυσομενης ἐπικωλυσομενον ἐπικωλυσομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to hinder

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION