Hellas Alive Dictionary - επηλυτης

Ancient Greek-English Dictionary

ἐπηλύτης

Third declension Adjective;

Transliteration:

Principal Part:

Structure: ἐπηλυτη (Stem) + ς (Ending)

Etym.: = e)/phlus II, Thuc.

Sense

	M/F	Neuter
Singular	Nominative	ἐπηλύτης	ἐπήλυτες
Genitive	ἐπηλύτους	ἐπηλύτους
Dative	ἐπηλύτει	ἐπηλύτει
Accusative	ἐπηλύτη	ἐπήλυτες
Vocative	ἐπηλύτες	ἐπήλυτες
Dual	N/A/V	ἐπηλύτει	ἐπηλύτει
G/D	ἐπηλύτοιν	ἐπηλύτοιν
Plural	Nominative	ἐπηλύτεις	ἐπηλύτη
Genitive	ἐπηλύτων	ἐπηλύτων
Dative	ἐπηλύτεσιν*	ἐπηλύτεσιν*
Accusative	ἐπηλύτεις	ἐπηλύτη
Vocative	ἐπηλύτεις	ἐπηλύτη

M/F

Neuter

Singular

Nominative

Genitive

Dative

Accusative

Vocative

Dual

N/A/V

ἐπηλύτει

G/D

ἐπηλύτοιν

Plural

Nominative

Genitive

Dative

Accusative

Vocative

	Positive	Comparative	Superlative
Adjective	ἐπηλύτης ἐπηλύτους	ἐπηλυτέστερος ἐπηλυτεστέρου	ἐπηλυτέστατος ἐπηλυτεστάτου
Adverb	ἐπηλυτέως	ἐπηλυτέστερον	ἐπηλυτέστατα

Positive

Comparative

Superlative

Adjective

ἐπηλύτης ἐπηλύτους

ἐπηλυτέστερος ἐπηλυτεστέρου

ἐπηλυτέστατος ἐπηλυτεστάτου

Adverb

ἐπηλυτέως

ἐπηλυτέστερον

ἐπηλυτέστατα