Sense

1. bound by oath, on oath
2. a conspirator

Examples

• τούτους δὲ τοὺς ἐπιγνώμονας αὐτοὺς μὲν καθέζεσθαι ὀμόσαντας τὸν νόμιμον ὁρ´κον τὴν Στύγα, τὸν Ἑρμῆν δὲ κηρύξαντα ξυναγαγεῖν ἅπαντας ὅσοι ἀξιοῦσι ξυντελεῖν ἐς τὸ ξυνέδριον, τοὺς δὲ ἥκειν μάρτυρας ἐπαγομένους ἐνωμότους καὶ ἀποδείξεις τοῦ γένους. (Lucian, Deorum concilium, (no name) 15:2)
• ἐκπλαγέντων δὲ τῶν παρατυχόντων περιελὼν τὸν στέφανον ἀπὸ τῆς κεφαλῆς ἐνωμότως ἔφη μὴ πρὶν ἐπιθήσεσθαι πάλιν ἢ τῇ τέχνῃ μαρτυρῆσαι τὸ ἔργον, ταῦτα μὲν οὖν ὁ Λίβιος οὕτως γενέσθαι καταβεβαιοῦται. (Plutarch, Caesar, chapter 47 2:1)
• ὁ δ οὖν Περπέννας πλείονας ἐνωμότους ἔχων πρὸς τὴν ἐπίθεσιν προσάγεται καί Μάλλιον, ἕνα τῶν ἐφ ἡγεμονίας, οὗτος ἐρῶν τινος τῶν ἐν ὡρ´ᾳ μειρακίου καί φιλοφρονούμενος πρὸς αὐτό φράζει τὴν ἐπιβουλήν, κελεύων ἀμελήσαντα τῶν ἄλλων ἐραστῶν αὐτῷ μόνῳ προσέχειν ὡς ἐντὸς ἡμερῶν ὀλίγων μεγάλῳ γενησομένῳ. (Plutarch, Sertorius, chapter 26 1:1)
• οὐ γάρ τι τῆς σῆς εἵνεκ ἐστρατεύσατο γυναικός, ὥσπερ οἱ πόνου πολλοῦ πλέῳ, ἀλλ εἵνεχ ὁρ´κων οἷσιν ἦν ἐνώμοτος, σοῦ δ οὐδέν: (Sophocles, Ajax, episode 3:12)
• τοὺς μὲν οὖν παντάπασιν ἐξαυθαδιζομένους πρὸς τὸ μὴ συμπεριφέρεσθαι τοῖς ἐπιτηδεύμασιν πάντας ἐπεξῄει τοὺς τρόπους, τὸ δ ἄλλο πλῆθος ὁρ´κοις ἠξίου πρὸς τὴν πίστιν ὑπάγεσθαι καὶ συνηνάγκαζεν ἐνώμοτον αὐτῷ τὴν εὔνοιαν ἦ μὴν διαφυλάξειν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς ὁμολογεῖν. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 15 437:1)

Similar forms

• ἐνωμοτίας (7)
• ἐνωμοτίαν (3)
• ἐνωμοτάρχου (2)
• ἐνωμότους (2)
• ἐνωμοτία (2)
• ἐνωμοτάρχῳ (2)
• ἐνώμοτον (1)
• <ἐνωμοτίᾳ> (1)
• ἐνωμότερα (1)
• ἐνωμόταρχον (1)
• ἐνώμοτος (1)
• ἐνωμότερον (1)
• ἐνωμότως? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.