Sense

1. a receiving from another, succession

Examples

• ἔχει δὲ ἐπίστασιν ἡ τῶν ποιημάτων τούτων ἐκδοχή. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 72 2:3)
• φοβερὰ δέ τισ ἐκδοχὴ κρίσεωσ καὶ πυρὸσ ζῆλοσ ἐσθίειν μέλλοντοσ τοὺσ ὑπεναντίουσ. (PROS EBRAIOUS, chapter 7 107:1)

Similar forms

• ἐκδοῦναι (62)
• ἔκδοτον (34)
• ἐκδότους (17)
• ἔκδοσιν (14)
• ἐκδοὺς (13)
• ἐκδόσεως (10)
• ἐκδόσεις (8)
• ἐκδοχὴν (8)
• ἐκδόντες (8)
• ἐκδόντος (6)
• ἐκδοτέον (6)
• ἐκδοθῆναι (4)
• ἐκδόσθαι (4)
• ἐκδοθεῖσα (4)
• ἐκδοχείων (3)
• ἐκδούς (3)
• ἐκδόντας (2)
• ἐκδοθέντα (2)
• ἐκδοθεὶς (2)
• ἔκδοσίν (2)
• ἐκδόντα (2)
• ἐκδοθείη (2)
• ἐκδοθῇ (2)
• ἐκδοῦναί (2)
• ἐκδόσιμοι (1)
• ἔκδοτοι (1)
• [ἐκδοῦναι (1)
• ἐκδοχή (1)
• ἐκδοίησαν (1)
• ἔκδοσθε (1)
• ἐκδότωσαν (1)
• ἐκδοχὰς (1)
• ἔκδοτος (1)
• ἐκδοθὲν (1)
• ἐκδόσει (1)
• ἐκδότω (1)
• ἐκδοῦσι (1)
• ἐκδοχὴ (1)
• ἐκδόμενος (1)
• ἐκδόσεσιν (1)
• ἔκδοτε (1)
• ἔκδου (1)
• ἐκδοχεῖον (1)
• ἐκδόντων (1)
• ἐκδοθῶσι (1)
• ἐκδόσιος (1)
• ἐκδόχιον (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.