Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δυσπραγέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δυσπραγέω δυσπραγήσω

Structure: δυσπραγέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: pra=gos

Sense

  1. to be unlucky

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσπράγω δυσπράγεις δυσπράγει
Dual δυσπράγειτον δυσπράγειτον
Plural δυσπράγουμεν δυσπράγειτε δυσπράγουσιν*
SubjunctiveSingular δυσπράγω δυσπράγῃς δυσπράγῃ
Dual δυσπράγητον δυσπράγητον
Plural δυσπράγωμεν δυσπράγητε δυσπράγωσιν*
OptativeSingular δυσπράγοιμι δυσπράγοις δυσπράγοι
Dual δυσπράγοιτον δυσπραγοίτην
Plural δυσπράγοιμεν δυσπράγοιτε δυσπράγοιεν
ImperativeSingular δυσπρᾶγει δυσπραγεῖτω
Dual δυσπράγειτον δυσπραγεῖτων
Plural δυσπράγειτε δυσπραγοῦντων, δυσπραγεῖτωσαν
Infinitive δυσπράγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσπραγων δυσπραγουντος δυσπραγουσα δυσπραγουσης δυσπραγουν δυσπραγουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσπράγουμαι δυσπράγει, δυσπράγῃ δυσπράγειται
Dual δυσπράγεισθον δυσπράγεισθον
Plural δυσπραγοῦμεθα δυσπράγεισθε δυσπράγουνται
SubjunctiveSingular δυσπράγωμαι δυσπράγῃ δυσπράγηται
Dual δυσπράγησθον δυσπράγησθον
Plural δυσπραγώμεθα δυσπράγησθε δυσπράγωνται
OptativeSingular δυσπραγοίμην δυσπράγοιο δυσπράγοιτο
Dual δυσπράγοισθον δυσπραγοίσθην
Plural δυσπραγοίμεθα δυσπράγοισθε δυσπράγοιντο
ImperativeSingular δυσπράγου δυσπραγεῖσθω
Dual δυσπράγεισθον δυσπραγεῖσθων
Plural δυσπράγεισθε δυσπραγεῖσθων, δυσπραγεῖσθωσαν
Infinitive δυσπράγεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσπραγουμενος δυσπραγουμενου δυσπραγουμενη δυσπραγουμενης δυσπραγουμενον δυσπραγουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσπραγήσω δυσπραγήσεις δυσπραγήσει
Dual δυσπραγήσετον δυσπραγήσετον
Plural δυσπραγήσομεν δυσπραγήσετε δυσπραγήσουσιν*
OptativeSingular δυσπραγήσοιμι δυσπραγήσοις δυσπραγήσοι
Dual δυσπραγήσοιτον δυσπραγησοίτην
Plural δυσπραγήσοιμεν δυσπραγήσοιτε δυσπραγήσοιεν
Infinitive δυσπραγήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσπραγησων δυσπραγησοντος δυσπραγησουσα δυσπραγησουσης δυσπραγησον δυσπραγησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυσπραγήσομαι δυσπραγήσει, δυσπραγήσῃ δυσπραγήσεται
Dual δυσπραγήσεσθον δυσπραγήσεσθον
Plural δυσπραγησόμεθα δυσπραγήσεσθε δυσπραγήσονται
OptativeSingular δυσπραγησοίμην δυσπραγήσοιο δυσπραγήσοιτο
Dual δυσπραγήσοισθον δυσπραγησοίσθην
Plural δυσπραγησοίμεθα δυσπραγήσοισθε δυσπραγήσοιντο
Infinitive δυσπραγήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυσπραγησομενος δυσπραγησομενου δυσπραγησομενη δυσπραγησομενης δυσπραγησομενον δυσπραγησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσπρᾶγουν ἐδυσπρᾶγεις ἐδυσπρᾶγειν*
Dual ἐδυσπράγειτον ἐδυσπραγεῖτην
Plural ἐδυσπράγουμεν ἐδυσπράγειτε ἐδυσπρᾶγουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυσπραγοῦμην ἐδυσπράγου ἐδυσπράγειτο
Dual ἐδυσπράγεισθον ἐδυσπραγεῖσθην
Plural ἐδυσπραγοῦμεθα ἐδυσπράγεισθε ἐδυσπράγουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τὸ δὲ ναυτικὸν ἐν παντὶ δυσπραγοῦν καὶ πρὸσ ἅπασαν ὑστερίζον βοήθειαν αὖθισ ἠνάγκαζε τῷ πεζῷ προσέχειν τὸν Ἀντώνιον. (Plutarch, Antony, chapter 63 3:3)

Synonyms

  1. to be unlucky

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION