Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαχάσκω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαχάσκω διέχανον

Structure: δια (Prefix) + χάσκ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to gape wide, yawn

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαχάσκω διαχάσκεις διαχάσκει
Dual διαχάσκετον διαχάσκετον
Plural διαχάσκομεν διαχάσκετε διαχάσκουσιν*
SubjunctiveSingular διαχάσκω διαχάσκῃς διαχάσκῃ
Dual διαχάσκητον διαχάσκητον
Plural διαχάσκωμεν διαχάσκητε διαχάσκωσιν*
OptativeSingular διαχάσκοιμι διαχάσκοις διαχάσκοι
Dual διαχάσκοιτον διαχασκοίτην
Plural διαχάσκοιμεν διαχάσκοιτε διαχάσκοιεν
ImperativeSingular διαχάσκε διαχασκέτω
Dual διαχάσκετον διαχασκέτων
Plural διαχάσκετε διαχασκόντων, διαχασκέτωσαν
Infinitive διαχάσκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχασκων διαχασκοντος διαχασκουσα διαχασκουσης διαχασκον διαχασκοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαχάσκομαι διαχάσκει, διαχάσκῃ διαχάσκεται
Dual διαχάσκεσθον διαχάσκεσθον
Plural διαχασκόμεθα διαχάσκεσθε διαχάσκονται
SubjunctiveSingular διαχάσκωμαι διαχάσκῃ διαχάσκηται
Dual διαχάσκησθον διαχάσκησθον
Plural διαχασκώμεθα διαχάσκησθε διαχάσκωνται
OptativeSingular διαχασκοίμην διαχάσκοιο διαχάσκοιτο
Dual διαχάσκοισθον διαχασκοίσθην
Plural διαχασκοίμεθα διαχάσκοισθε διαχάσκοιντο
ImperativeSingular διαχάσκου διαχασκέσθω
Dual διαχάσκεσθον διαχασκέσθων
Plural διαχάσκεσθε διαχασκέσθων, διαχασκέσθωσαν
Infinitive διαχάσκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχασκομενος διαχασκομενου διαχασκομενη διαχασκομενης διαχασκομενον διαχασκομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέχασκον διέχασκες διέχασκεν*
Dual διεχάσκετον διεχασκέτην
Plural διεχάσκομεν διεχάσκετε διέχασκον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεχασκόμην διεχάσκου διεχάσκετο
Dual διεχάσκεσθον διεχασκέσθην
Plural διεχασκόμεθα διεχάσκεσθε διεχάσκοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέχανον διέχανες διέχανεν*
Dual διεχάνετον διεχανέτην
Plural διεχάνομεν διεχάνετε διέχανον
ImperativeSingular διαχάνε διαχανέτω
Dual διαχάνετον διαχανέτων
Plural διαχάνετε διαχανόντων

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to gape wide

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION