Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαπαλαίω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαπαλαίω διαπαλαίσω

Structure: δια (Prefix) + παλαί (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to continue wrestling, go on wrestling

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαλαίω διαπαλαίεις διαπαλαίει
Dual διαπαλαίετον διαπαλαίετον
Plural διαπαλαίομεν διαπαλαίετε διαπαλαίουσιν*
SubjunctiveSingular διαπαλαίω διαπαλαίῃς διαπαλαίῃ
Dual διαπαλαίητον διαπαλαίητον
Plural διαπαλαίωμεν διαπαλαίητε διαπαλαίωσιν*
OptativeSingular διαπαλαίοιμι διαπαλαίοις διαπαλαίοι
Dual διαπαλαίοιτον διαπαλαιοίτην
Plural διαπαλαίοιμεν διαπαλαίοιτε διαπαλαίοιεν
ImperativeSingular διαπάλαιε διαπαλαιέτω
Dual διαπαλαίετον διαπαλαιέτων
Plural διαπαλαίετε διαπαλαιόντων, διαπαλαιέτωσαν
Infinitive διαπαλαίειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαλαιων διαπαλαιοντος διαπαλαιουσα διαπαλαιουσης διαπαλαιον διαπαλαιοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαλαίομαι διαπαλαίει, διαπαλαίῃ διαπαλαίεται
Dual διαπαλαίεσθον διαπαλαίεσθον
Plural διαπαλαιόμεθα διαπαλαίεσθε διαπαλαίονται
SubjunctiveSingular διαπαλαίωμαι διαπαλαίῃ διαπαλαίηται
Dual διαπαλαίησθον διαπαλαίησθον
Plural διαπαλαιώμεθα διαπαλαίησθε διαπαλαίωνται
OptativeSingular διαπαλαιοίμην διαπαλαίοιο διαπαλαίοιτο
Dual διαπαλαίοισθον διαπαλαιοίσθην
Plural διαπαλαιοίμεθα διαπαλαίοισθε διαπαλαίοιντο
ImperativeSingular διαπαλαίου διαπαλαιέσθω
Dual διαπαλαίεσθον διαπαλαιέσθων
Plural διαπαλαίεσθε διαπαλαιέσθων, διαπαλαιέσθωσαν
Infinitive διαπαλαίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαλαιομενος διαπαλαιομενου διαπαλαιομενη διαπαλαιομενης διαπαλαιομενον διαπαλαιομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαλαίσω διαπαλαίσεις διαπαλαίσει
Dual διαπαλαίσετον διαπαλαίσετον
Plural διαπαλαίσομεν διαπαλαίσετε διαπαλαίσουσιν*
OptativeSingular διαπαλαίσοιμι διαπαλαίσοις διαπαλαίσοι
Dual διαπαλαίσοιτον διαπαλαισοίτην
Plural διαπαλαίσοιμεν διαπαλαίσοιτε διαπαλαίσοιεν
Infinitive διαπαλαίσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαλαισων διαπαλαισοντος διαπαλαισουσα διαπαλαισουσης διαπαλαισον διαπαλαισοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαπαλαίσομαι διαπαλαίσει, διαπαλαίσῃ διαπαλαίσεται
Dual διαπαλαίσεσθον διαπαλαίσεσθον
Plural διαπαλαισόμεθα διαπαλαίσεσθε διαπαλαίσονται
OptativeSingular διαπαλαισοίμην διαπαλαίσοιο διαπαλαίσοιτο
Dual διαπαλαίσοισθον διαπαλαισοίσθην
Plural διαπαλαισοίμεθα διαπαλαίσοισθε διαπαλαίσοιντο
Infinitive διαπαλαίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαπαλαισομενος διαπαλαισομενου διαπαλαισομενη διαπαλαισομενης διαπαλαισομενον διαπαλαισομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεπάλαιον διεπάλαιες διεπάλαιεν*
Dual διεπαλαίετον διεπαλαιέτην
Plural διεπαλαίομεν διεπαλαίετε διεπάλαιον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεπαλαιόμην διεπαλαίου διεπαλαίετο
Dual διεπαλαίεσθον διεπαλαιέσθην
Plural διεπαλαιόμεθα διεπαλαίεσθε διεπαλαίοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ δέ που πέσοιεν ἐσ τὸν ὦμον ἐν μάχῃ τινί, τοῦτ’ ἀπεψήσαντ’ ἄν, εἶτ’ ἠρνοῦντο μὴ πεπτωκέναι, ἀλλὰ διεπάλαιον αὖθισ. (Aristotle, Parabasis, epirrheme3)
  • τῶν δὲ ἵππων ἐξ ἐναντίασ βίᾳ συμπεσόντων ὥσπερ τριήρων, τὰσ ἡνίασ ἀφέντεσ ἀλλήλων ἐπεδράξαντο ταῖσ χερσί, τά τε κράνη περισπῶντεσ καὶ περιρρηγνύντεσ ἐκ τῶν ἐπωμίδων τοὺσ θώρακασ, πρὸσ δὲ τὸν σπαραγμὸν ὑπεκδραμόντων ἅμα τῶν ἵππων, ἀπορρυέντεσ εἰσ γῆν καὶ περιπεσόντεσ ἀλλήλοισ ἐν λαβαῖσ ἦσαν καὶ διεπάλαιον. (Plutarch, chapter 7 5:1)

Synonyms

  1. to continue wrestling

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION