Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαμεθίημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαμεθίημι διαμεθήσω

Structure: δια (Prefix) + μεθίε̄ (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to let go, give up, leave off

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμεθῖημι διαμεθῖης διαμεθῖησιν*
Dual διαμεθίετον διαμεθίετον
Plural διαμεθίεμεν διαμεθίετε διαμεθιέᾱσιν*
SubjunctiveSingular διαμεθίω διαμεθίῃς διαμεθίῃ
Dual διαμεθίητον διαμεθίητον
Plural διαμεθίωμεν διαμεθίητε διαμεθίωσιν*
OptativeSingular διαμεθιεῖην διαμεθιεῖης διαμεθιεῖη
Dual διαμεθιεῖητον διαμεθιείητην
Plural διαμεθιεῖημεν διαμεθιεῖητε διαμεθιεῖησαν
ImperativeSingular διαμεθῖει διαμεθιέτω
Dual διαμεθίετον διαμεθιέτων
Plural διαμεθίετε διαμεθιέντων
Infinitive διαμεθιέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμεθιεις διαμεθιεντος διαμεθιεισα διαμεθιεισης διαμεθιεν διαμεθιεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμεθίεμαι διαμεθίεσαι διαμεθίεται
Dual διαμεθίεσθον διαμεθίεσθον
Plural διαμεθιέμεθα διαμεθίεσθε διαμεθίενται
SubjunctiveSingular διαμεθίωμαι διαμεθίῃ διαμεθίηται
Dual διαμεθίησθον διαμεθίησθον
Plural διαμεθιώμεθα διαμεθίησθε διαμεθίωνται
OptativeSingular διαμεθιεῖμην διαμεθίειο διαμεθίειτο
Dual διαμεθίεισθον διαμεθιεῖσθην
Plural διαμεθιεῖμεθα διαμεθίεισθε διαμεθίειντο
ImperativeSingular διαμεθίεσο διαμεθιέσθω
Dual διαμεθίεσθον διαμεθιέσθων
Plural διαμεθίεσθε διαμεθιέσθων
Infinitive διαμεθίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμεθιεμενος διαμεθιεμενου διαμεθιεμενη διαμεθιεμενης διαμεθιεμενον διαμεθιεμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμεθήσω διαμεθήσεις διαμεθήσει
Dual διαμεθήσετον διαμεθήσετον
Plural διαμεθήσομεν διαμεθήσετε διαμεθήσουσιν*
OptativeSingular διαμεθησίημι διαμεθησίης διαμεθησίη
Dual διαμεθησίητον διαμεθησιήτην
Plural διαμεθησίημεν διαμεθησίητε διαμεθησίησαν
Infinitive διαμεθήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμεθησων διαμεθησοντος διαμεθησουσα διαμεθησουσης διαμεθησον διαμεθησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαμεθήσομαι διαμεθήσει, διαμεθήσῃ διαμεθήσεται
Dual διαμεθήσεσθον διαμεθήσεσθον
Plural διαμεθησόμεθα διαμεθήσεσθε διαμεθήσονται
OptativeSingular διαμεθησοίμην διαμεθήσοιο διαμεθήσοιτο
Dual διαμεθήσοισθον διαμεθησοίσθην
Plural διαμεθησοίμεθα διαμεθήσοισθε διαμεθήσοιντο
Infinitive διαμεθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαμεθησομενος διαμεθησομενου διαμεθησομενη διαμεθησομενης διαμεθησομενον διαμεθησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεμεθῖην διεμεθῖης διεμεθῖην*
Dual διεμεθίετον διεμεθιέτην
Plural διεμεθίεμεν διεμεθίετε διεμεθίεσαν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεμεθιέμην διεμεθίου, διεμεθίεσο διεμεθίετο
Dual διεμεθίεσθον διεμεθιέσθην
Plural διεμεθιέμεθα διεμεθίεσθε διεμεθίεντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to let go

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION