뜻

1. to divide or part by lot, to tear in pieces

예문

• διαλαγχάνειν οὖν αὐτοὺσ καὶ τὸν λαχόντα ἔχοντα δρεπάνιον ἐπιβαίνειν τῷ λίθῳ καὶ τὸν τράχηλον εἰσ τὸν βρόχον ἐντιθέναι· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 42 4:2)

  (아테나이오스, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 42 4:2)

• ὡπλισμένων δὲ ἤδη τῶν πολλῶν, καὶ τὸ σύνθημα παραλαμβανόντων παρὰ τοῦ Οὐάλεντοσ, ἐν ὅσῳ τὴν τάξιν διελάγχανε τὰ τάγματα, τοὺσ ἀρίστουσ τῶν ἱππέων προεξέπεμψαν. (Plutarch, Otho, chapter 11 4:1)

  (플루타르코스, Otho, chapter 11 4:1)

• κυρωθέντοσ δὲ τοῦ νόμου συνελθόντεσ οἱ δημοτικοὶ τά τε οἰκόπεδα διελάγχανον καὶ κατῳκοδόμουν ὅσον ἕκαστοι τόπον δυνηθεῖεν ἀπολαμβάνοντεσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 32 6:3)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 32 6:3)

• θεοὶ γὰρ ἅπασαν γῆν ποτε κατὰ τοὺσ τόπουσ διελάγχανον ‐ οὐ κατ’ ἔριν· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 21:1)

  (플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 21:1)

• τῷ δήμῳ δὲ κατ’ ἀρχὰσ μὲν ἦν ἀσμένῳ τοὺσ κληρούχουσ διαλαγχάνειν ὡσ λιμοῦ τ’ ἀπαλλαχθησομένῳ καὶ χώραν οἰκήσοντι εὐδαίμονα· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 13 5:2)

  (디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 13 5:2)

유사 형태

• διαλαγχάνειν (4)
• διαλαγχάνουσι (2)
• διαλαγχάνει (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.