Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διάκρουσις

Third declension Noun; Feminine Transliteration:

Principal Part: διάκρουσις διάκρουσεως

Structure: διακρουσι (Stem) + ς (Ending)

Etym.: from diakrou/w

Sense

  1. a putting off

Declension

Third declension
Singular Dual Plural
Nominative διάκρουσις διακρούσει διακρούσεις
Genitive διακρούσεως διακρούσοιν διακρούσεων
Dative διακρούσει διακρούσοιν διακρούσεσιν*
Accusative διάκρουσιν διακρούσει διακρούσεις
Vocative διάκρουσι διακρούσει διακρούσεις

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • αὕτη μὲν οὖν ἴσωσ οὐκ ὀργῆσ ἰατρεία φανεῖται, διάκρουσισ δὲ καὶ φυλακὴ τῶν ἐν ὀργῇ τινοσ ἁμαρτημάτων. (Plutarch, De cohibenda ira, section 121)
  • αὕτη μὲν οὖν ἴσωσ οὐκ ὀργῆσ ἰατρεία φανεῖται, διάκρουσισ δὲ καὶ φυλακὴ τῶν ἐν ὀργῇ τινοσ ἁμαρτημάτων. (Plutarch, De cohibenda ira, section 121)
  • αἱ γὰρ τοιαῦται φυγαὶ καὶ διακρούσεισ, ἐν ἐλαφραῖσ μέμψεσι τὴν μελέτην ἔχουσαι τοῦ ἀδυσωπήτου, προεθίζουσιν ἡμᾶσ ἐπὶ τὰ μείζονα. (Plutarch, De vitioso pudore, section 5 4:1)
  • ὅταν δὲ δακρύοισ ἐλεγχόμενοι καὶ τρόμοισ καὶ χρόασ μεταβολαῖσ ἀντὶ λύπησ καὶ φόβου δηγμούσ τινασ καὶ συνθροήσεισ λέγωσι καὶ προθυμίασ τὰσ ἐπιθυμίασ ὑποκορίζωνται, σοφιστικὰσ δοκοῦσιν οὐ φιλοσόφουσ διακρούσεισ καὶ ἀποδράσεισ ἐκ τῶν πραγμάτων μηχανᾶσθαι διὰ τῶν ὀνομάτων. (Plutarch, De virtute morali, section 94)
  • "ὅθεν οὐκ εὖ τῷ θεῷ τὴν ἀιδιότητα ποιοῦσιν ἐκ φυλακῆσ καὶ διακρούσεωσ τῶν ἀναιρετικῶν. (Plutarch, De defectu oraculorum, section 20 1:8)

Synonyms

  1. a putting off

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION