Ancient Greek-English Dictionary Language

διακαραδοκέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διακαραδοκέω διακαραδοκήσω

Structure: δια (Prefix) + καραδοκέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to expect anxiously

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαραδόκω διακαραδόκεις διακαραδόκει
Dual διακαραδόκειτον διακαραδόκειτον
Plural διακαραδόκουμεν διακαραδόκειτε διακαραδόκουσιν*
SubjunctiveSingular διακαραδόκω διακαραδόκῃς διακαραδόκῃ
Dual διακαραδόκητον διακαραδόκητον
Plural διακαραδόκωμεν διακαραδόκητε διακαραδόκωσιν*
OptativeSingular διακαραδόκοιμι διακαραδόκοις διακαραδόκοι
Dual διακαραδόκοιτον διακαραδοκοίτην
Plural διακαραδόκοιμεν διακαραδόκοιτε διακαραδόκοιεν
ImperativeSingular διακαραδο͂κει διακαραδοκεῖτω
Dual διακαραδόκειτον διακαραδοκεῖτων
Plural διακαραδόκειτε διακαραδοκοῦντων, διακαραδοκεῖτωσαν
Infinitive διακαραδόκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαραδοκων διακαραδοκουντος διακαραδοκουσα διακαραδοκουσης διακαραδοκουν διακαραδοκουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαραδόκουμαι διακαραδόκει, διακαραδόκῃ διακαραδόκειται
Dual διακαραδόκεισθον διακαραδόκεισθον
Plural διακαραδοκοῦμεθα διακαραδόκεισθε διακαραδόκουνται
SubjunctiveSingular διακαραδόκωμαι διακαραδόκῃ διακαραδόκηται
Dual διακαραδόκησθον διακαραδόκησθον
Plural διακαραδοκώμεθα διακαραδόκησθε διακαραδόκωνται
OptativeSingular διακαραδοκοίμην διακαραδόκοιο διακαραδόκοιτο
Dual διακαραδόκοισθον διακαραδοκοίσθην
Plural διακαραδοκοίμεθα διακαραδόκοισθε διακαραδόκοιντο
ImperativeSingular διακαραδόκου διακαραδοκεῖσθω
Dual διακαραδόκεισθον διακαραδοκεῖσθων
Plural διακαραδόκεισθε διακαραδοκεῖσθων, διακαραδοκεῖσθωσαν
Infinitive διακαραδόκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαραδοκουμενος διακαραδοκουμενου διακαραδοκουμενη διακαραδοκουμενης διακαραδοκουμενον διακαραδοκουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαραδοκήσω διακαραδοκήσεις διακαραδοκήσει
Dual διακαραδοκήσετον διακαραδοκήσετον
Plural διακαραδοκήσομεν διακαραδοκήσετε διακαραδοκήσουσιν*
OptativeSingular διακαραδοκήσοιμι διακαραδοκήσοις διακαραδοκήσοι
Dual διακαραδοκήσοιτον διακαραδοκησοίτην
Plural διακαραδοκήσοιμεν διακαραδοκήσοιτε διακαραδοκήσοιεν
Infinitive διακαραδοκήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαραδοκησων διακαραδοκησοντος διακαραδοκησουσα διακαραδοκησουσης διακαραδοκησον διακαραδοκησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διακαραδοκήσομαι διακαραδοκήσει, διακαραδοκήσῃ διακαραδοκήσεται
Dual διακαραδοκήσεσθον διακαραδοκήσεσθον
Plural διακαραδοκησόμεθα διακαραδοκήσεσθε διακαραδοκήσονται
OptativeSingular διακαραδοκησοίμην διακαραδοκήσοιο διακαραδοκήσοιτο
Dual διακαραδοκήσοισθον διακαραδοκησοίσθην
Plural διακαραδοκησοίμεθα διακαραδοκήσοισθε διακαραδοκήσοιντο
Infinitive διακαραδοκήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διακαραδοκησομενος διακαραδοκησομενου διακαραδοκησομενη διακαραδοκησομενης διακαραδοκησομενον διακαραδοκησομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Ἀντώνιοσ δὲ πεισθεὶσ ὑπὸ Δομιτίου καί τινων ἄλλων ἐκέλευε Κλεοπάτραν πλεῖν ἐπ’ Αἰγύπτου κἀκεῖ διακαραδοκεῖν τὸν πόλεμον. (Plutarch, Antony, chapter 56 2:1)

Synonyms

  1. to expect anxiously

Derived

  • καραδοκέω (to watch with outstretched head, to watch eagerly or anxiously, to look eagerly)

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION