Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διαφιλονεικέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: διαφιλονεικέω διαφιλονεικήσω

Structure: δια (Prefix) + φιλονεικέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to dispute earnestly

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφιλονείκω διαφιλονείκεις διαφιλονείκει
Dual διαφιλονείκειτον διαφιλονείκειτον
Plural διαφιλονείκουμεν διαφιλονείκειτε διαφιλονείκουσιν*
SubjunctiveSingular διαφιλονείκω διαφιλονείκῃς διαφιλονείκῃ
Dual διαφιλονείκητον διαφιλονείκητον
Plural διαφιλονείκωμεν διαφιλονείκητε διαφιλονείκωσιν*
OptativeSingular διαφιλονείκοιμι διαφιλονείκοις διαφιλονείκοι
Dual διαφιλονείκοιτον διαφιλονεικοίτην
Plural διαφιλονείκοιμεν διαφιλονείκοιτε διαφιλονείκοιεν
ImperativeSingular διαφιλονεῖκει διαφιλονεικεῖτω
Dual διαφιλονείκειτον διαφιλονεικεῖτων
Plural διαφιλονείκειτε διαφιλονεικοῦντων, διαφιλονεικεῖτωσαν
Infinitive διαφιλονείκειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφιλονεικων διαφιλονεικουντος διαφιλονεικουσα διαφιλονεικουσης διαφιλονεικουν διαφιλονεικουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφιλονείκουμαι διαφιλονείκει, διαφιλονείκῃ διαφιλονείκειται
Dual διαφιλονείκεισθον διαφιλονείκεισθον
Plural διαφιλονεικοῦμεθα διαφιλονείκεισθε διαφιλονείκουνται
SubjunctiveSingular διαφιλονείκωμαι διαφιλονείκῃ διαφιλονείκηται
Dual διαφιλονείκησθον διαφιλονείκησθον
Plural διαφιλονεικώμεθα διαφιλονείκησθε διαφιλονείκωνται
OptativeSingular διαφιλονεικοίμην διαφιλονείκοιο διαφιλονείκοιτο
Dual διαφιλονείκοισθον διαφιλονεικοίσθην
Plural διαφιλονεικοίμεθα διαφιλονείκοισθε διαφιλονείκοιντο
ImperativeSingular διαφιλονείκου διαφιλονεικεῖσθω
Dual διαφιλονείκεισθον διαφιλονεικεῖσθων
Plural διαφιλονείκεισθε διαφιλονεικεῖσθων, διαφιλονεικεῖσθωσαν
Infinitive διαφιλονείκεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφιλονεικουμενος διαφιλονεικουμενου διαφιλονεικουμενη διαφιλονεικουμενης διαφιλονεικουμενον διαφιλονεικουμενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφιλονεικήσω διαφιλονεικήσεις διαφιλονεικήσει
Dual διαφιλονεικήσετον διαφιλονεικήσετον
Plural διαφιλονεικήσομεν διαφιλονεικήσετε διαφιλονεικήσουσιν*
OptativeSingular διαφιλονεικήσοιμι διαφιλονεικήσοις διαφιλονεικήσοι
Dual διαφιλονεικήσοιτον διαφιλονεικησοίτην
Plural διαφιλονεικήσοιμεν διαφιλονεικήσοιτε διαφιλονεικήσοιεν
Infinitive διαφιλονεικήσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφιλονεικησων διαφιλονεικησοντος διαφιλονεικησουσα διαφιλονεικησουσης διαφιλονεικησον διαφιλονεικησοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διαφιλονεικήσομαι διαφιλονεικήσει, διαφιλονεικήσῃ διαφιλονεικήσεται
Dual διαφιλονεικήσεσθον διαφιλονεικήσεσθον
Plural διαφιλονεικησόμεθα διαφιλονεικήσεσθε διαφιλονεικήσονται
OptativeSingular διαφιλονεικησοίμην διαφιλονεικήσοιο διαφιλονεικήσοιτο
Dual διαφιλονεικήσοισθον διαφιλονεικησοίσθην
Plural διαφιλονεικησοίμεθα διαφιλονεικήσοισθε διαφιλονεικήσοιντο
Infinitive διαφιλονεικήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαφιλονεικησομενος διαφιλονεικησομενου διαφιλονεικησομενη διαφιλονεικησομενης διαφιλονεικησομενον διαφιλονεικησομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεφιλονεῖκουν διεφιλονεῖκεις διεφιλονεῖκειν*
Dual διεφιλονείκειτον διεφιλονεικεῖτην
Plural διεφιλονείκουμεν διεφιλονείκειτε διεφιλονεῖκουν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεφιλονεικοῦμην διεφιλονείκου διεφιλονείκειτο
Dual διεφιλονείκεισθον διεφιλονεικεῖσθην
Plural διεφιλονεικοῦμεθα διεφιλονείκεισθε διεφιλονείκουντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to dispute earnestly

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION