Ancient Greek-English Dictionary Language

δεσποτέω

ε-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: δεσποτέω

Structure: δεσποτέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: = despo/zw

Sense

  1. to be despotically ruled

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεσπότω δεσπότεις δεσπότει
Dual δεσπότειτον δεσπότειτον
Plural δεσπότουμεν δεσπότειτε δεσπότουσιν*
SubjunctiveSingular δεσπότω δεσπότῃς δεσπότῃ
Dual δεσπότητον δεσπότητον
Plural δεσπότωμεν δεσπότητε δεσπότωσιν*
OptativeSingular δεσπότοιμι δεσπότοις δεσπότοι
Dual δεσπότοιτον δεσποτοίτην
Plural δεσπότοιμεν δεσπότοιτε δεσπότοιεν
ImperativeSingular δεσπο͂τει δεσποτεῖτω
Dual δεσπότειτον δεσποτεῖτων
Plural δεσπότειτε δεσποτοῦντων, δεσποτεῖτωσαν
Infinitive δεσπότειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δεσποτων δεσποτουντος δεσποτουσα δεσποτουσης δεσποτουν δεσποτουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δεσπότουμαι δεσπότει, δεσπότῃ δεσπότειται
Dual δεσπότεισθον δεσπότεισθον
Plural δεσποτοῦμεθα δεσπότεισθε δεσπότουνται
SubjunctiveSingular δεσπότωμαι δεσπότῃ δεσπότηται
Dual δεσπότησθον δεσπότησθον
Plural δεσποτώμεθα δεσπότησθε δεσπότωνται
OptativeSingular δεσποτοίμην δεσπότοιο δεσπότοιτο
Dual δεσπότοισθον δεσποτοίσθην
Plural δεσποτοίμεθα δεσπότοισθε δεσπότοιντο
ImperativeSingular δεσπότου δεσποτεῖσθω
Dual δεσπότεισθον δεσποτεῖσθων
Plural δεσπότεισθε δεσποτεῖσθων, δεσποτεῖσθωσαν
Infinitive δεσπότεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δεσποτουμενος δεσποτουμενου δεσποτουμενη δεσποτουμενης δεσποτουμενον δεσποτουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἀκουσάτω δὴ λόγον ὁ δεσπότησ ἡμῶν, ἵνα μὴ γένηται θραῦσμα ἐν τῇ δυνάμει σου. (Septuagint, Liber Iudith 7:9)
  • καὶ ἐμετεωρίζετο τὴν διάνοιαν ὁ Ἀντίοχοσ, οὐ συνορῶν ὅτι διὰ τὰσ ἁμαρτίασ τῶν τὴν πόλιν οἰκούντων ἀπώργισται βραχέωσ ὁ Δεσπότησ, διὸ γέγονε περὶ τὸν τόπον παρόρασισ. (Septuagint, Liber Maccabees II 5:17)
  • οὐ γὰρ καθάπερ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ἐθνῶν ἀναμένει μακροθυμῶν ὁ δεσπότησ μέχρι τοῦ καταντήσαντασ αὐτοὺσ πρὸσ ἐκπλήρωσιν ἁμαρτιῶν κολάσαι, οὕτω καὶ ἐφ̓ ἡμῶν ἔκρινεν εἶναι, (Septuagint, Liber Maccabees II 6:14)
  • οὐ γὰρ ὑποστελεῖται πρόσωπον ὁ πάντων δεσπότησ, οὐδὲ ἐντραπήσεται μέγεθοσ, ὅτι μικρὸν καὶ μέγαν αὐτὸσ ἐποίησεν ὁμοίωσ τε προνοεῖ περὶ πάντων. (Septuagint, Liber Sapientiae 6:7)
  • εὐγένειαν δοξάζει συμβίωσιν Θεοῦ ἔχουσα, καὶ ὁ πάντων δεσπότησ ἠγάπησεν αὐτήν. (Septuagint, Liber Sapientiae 8:3)

Synonyms

  1. to be despotically ruled

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION