뜻

1. 해치다, 아프게 하다

1. to hurt

예문

• ὁ δὲ Δάρδανος ἐκ Διὸς ἠε῀ν, ᾧ καὶ ἀπ Οὐλύμποιο θεοὶ ξυνήονες ἀνδρῶν πολλάκι θητεύουσι καὶ ἀθάνατοί περ ἐόντες: (Colluthus, Rape of Helen, book 1138)

  (콜루토스, Rape of Helen, book 1138)

• ἔνθ ὅ γε δώματ ἔναιε σὺν αἰδοίῃ παρακοίτι νόσφιν ἄτερ φιλότητος ἐφιμέρου, οὐδέ οἱ ἠε῀ν πρὶν λεχέων ἐπιβῆναι ἐυσφύρου Ἠλεκτρυώνης, πρίν γε φόνον τίσαιτο κασιγνήτων μεγαθύμων ἧς ἀλόχου, μαλερῷ δὲ καταφλέξαι πυρὶ κώμας ἀνδρῶν ἡρώων Ταφίων ἰδὲ Τηλεβοάων. (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 2:8)

  (헤시오도스, 헤라클레스의 방패, Book Sh. 2:8)

• τῶν ὅ γ ὀπίζετο μῆνιν, ἐπείγετο δ ὅττι τάχιστα ἐκτελέσαι μέγα ἔργον, ὅ οἱ Διόθεν θέμις ἠε῀ν. (Hesiod, Shield of Heracles, Book Sh. 2:10)

  (헤시오도스, 헤라클레스의 방패, Book Sh. 2:10)

• πόλιν ἀπίκετο ἔγνω τε ὁ Κομβάβος τὴν αἰτίην, θαρσέων τε ᾖεν, ὅτι οἱ ἡ ἀπολογίη οἴκοι ἐλείπετο, καί μιν ἐλθόντα ὁ βασιλεὺς αὐτίκα μὲν ἔδησέν τε καὶ ἐν φρουρῇ εἶχεν μετὰ δέ, παρεόντων οἱ τῶν φίλων οἳ καὶ τότε πεμπομένῳ τῷ Κομβάβῳ παρεγένοντο, παραγαγὼν ἐς μέσον κατηγορέειν ἄρχετο καί οἱ μοιχείην τε καὶ ἀκολασίην προὔφερεν κάρτα δὲ δεινοπαθέων πίστιν τε καὶ φιλίην ἀνεκαλέετο, λέγων τρισσὰ Κομβάβον ἀδικέειν μοιχόν τε ἐόντα καὶ ἐς πίστιν ὑβρίσαντα καὶ ἐς θεὸν ἀσεβέοντα, τῆς ἐν τῷ ἔργῳ τοιάδε ἔπρηξεν. (Lucian, De Syria dea, (no name) 24:2)

  (루키아노스, De Syria dea, (no name) 24:2)

• ἠε῀ν Ἄργος ὅθ ἵππιον λιποῦσα φεῦγε χρυσέα βοῦς, εῦρυσθενέος φραδαῖσι φερτάτου Διός, Ἰνάχου ῥοδοδάκτυλος κόρα: (Bacchylides, , dithyrambs, ode 19 1:4)

  (바킬리데스, , dithyrambs, ode 19 1:4)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.