Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀστοχέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀστοχέω

Structure: ἀστοχέ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from a)/stoxos

Sense

  1. to miss the mark, to miss, fail

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀστόχω ἀστόχεις ἀστόχει
Dual ἀστόχειτον ἀστόχειτον
Plural ἀστόχουμεν ἀστόχειτε ἀστόχουσιν*
SubjunctiveSingular ἀστόχω ἀστόχῃς ἀστόχῃ
Dual ἀστόχητον ἀστόχητον
Plural ἀστόχωμεν ἀστόχητε ἀστόχωσιν*
OptativeSingular ἀστόχοιμι ἀστόχοις ἀστόχοι
Dual ἀστόχοιτον ἀστοχοίτην
Plural ἀστόχοιμεν ἀστόχοιτε ἀστόχοιεν
ImperativeSingular ἀστο͂χει ἀστοχεῖτω
Dual ἀστόχειτον ἀστοχεῖτων
Plural ἀστόχειτε ἀστοχοῦντων, ἀστοχεῖτωσαν
Infinitive ἀστόχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀστοχων ἀστοχουντος ἀστοχουσα ἀστοχουσης ἀστοχουν ἀστοχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀστόχουμαι ἀστόχει, ἀστόχῃ ἀστόχειται
Dual ἀστόχεισθον ἀστόχεισθον
Plural ἀστοχοῦμεθα ἀστόχεισθε ἀστόχουνται
SubjunctiveSingular ἀστόχωμαι ἀστόχῃ ἀστόχηται
Dual ἀστόχησθον ἀστόχησθον
Plural ἀστοχώμεθα ἀστόχησθε ἀστόχωνται
OptativeSingular ἀστοχοίμην ἀστόχοιο ἀστόχοιτο
Dual ἀστόχοισθον ἀστοχοίσθην
Plural ἀστοχοίμεθα ἀστόχοισθε ἀστόχοιντο
ImperativeSingular ἀστόχου ἀστοχεῖσθω
Dual ἀστόχεισθον ἀστοχεῖσθων
Plural ἀστόχεισθε ἀστοχεῖσθων, ἀστοχεῖσθωσαν
Infinitive ἀστόχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀστοχουμενος ἀστοχουμενου ἀστοχουμενη ἀστοχουμενης ἀστοχουμενον ἀστοχουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ἵν’ οὖν τὴν φυσικὴν ὁδὸν ὁ λόγοσ μοι λάβῃ, τοὺσ χαρακτῆρασ τῶν διαλέκτων τοὺσ ἀξιολογωτάτουσ κατηριθμησάμην καὶ τοὺσ πρωτεύσαντασ ἐν αὐτοῖσ ἄνδρασ ἐπῆλθον, ἔπειτα δείξασ ἀτελεῖσ ἅπαντασ ἐκείνουσ καὶ καθ’ ὃ μάλιστα ἀστοχεῖν ἕκαστον ὑπελάμβανον τοῦ τέλουσ ἐκλογισάμενοσ διὰ βραχέων, ἦλθον ἐπὶ τὸν Δημοσθένη. (Dionysius of Halicarnassus, De Demosthene, chapter 332)
  • βουλόμενοσ δὲ τῆσ περὶ τὰσ δωρεὰσ ἀμετρίασ καὶ πολυτελείασ τοῦ Νέρωνοσ ἀποδεικνύναι μεγάλην μεταβολήν, ἀστοχεῖν ἐδόκει τοῦ πρέποντοσ. (Plutarch, Galba, chapter 16 1:1)
  • διαμαρτὼν δὲ τοῦ πλάτουσ ἠνάγκασται καὶ τοῦ μήκουσ ἀστοχεῖν. (Strabo, Geography, book 1, chapter 4 10:1)
  • Ὁ δὲ Τίτοσ ἀναδεξάμενοσ ἀστοχεῖν αὐτὸν ἔφησεν οὐ μόνον τῆσ Ῥωμαίων προαιρέσεωσ, ἀλλὰ καὶ τῆσ αὑτοῦ προθέσεωσ καὶ μάλιστα τοῦ τῶν Ἑλλήνων συμφέροντοσ. (Polybius, Histories, book 18, chapter 37 1:1)
  • τὸ δ’ ἀστοχεῖν τούτων μέγιστόν ἐστι τῶν ἁμαρτημάτων. (Polybius, Histories, book 27, chapter 20 2:2)

Synonyms

  1. to miss the mark

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION