ἁπαξαπλῶς
Adverb;
Transliteration:
Principal Part:
ἁπαξαπλῶς
- ἐγὼ δὲ ἐπεὶ τάχιστα εἰσ τὴν Ἦλιν ἀφικόμην, διὰ τοῦ γυμνασίου ἀνιὼν ἐπήκουον ἅμα Κυνικοῦ τινοσ μεγάλῃ καὶ τραχείᾳ τῇ φωνῇ τὰ συνήθη ταῦτα καὶ ἐκ τριόδου τὴν ἀρετὴν ἐπιβοωμένου καὶ ἅπασιν ἁπαξαπλῶσ λοιδορουμένου. (Lucian, De morte Peregrini, (no name) 4:3)
- ἔχε λαβών καὶ γὰρ ἄσμενοι ἀπαλλαξόμεθα ἐνοχλοῦντοσ αὐτοῦ καὶ βοῶντοσ καὶ ἅπαντασ ἁπαξαπλῶσ ὑβρίζοντοσ καὶ ἀγορεύοντοσ κακῶσ. (Lucian, Vitarum auctio, (no name) 11:7)
- ὁ δὲ καλὸσ Πλάτων μονονουχὶ εἰπών ’ οὐκ ἔστ’ ἔτυμοσ λόγοσ οὗτοσ ’ ἐγκώμια αὐτοῦ διεξέρχεται, ὁ τοὺσ ἄλλουσ ἁπαξαπλῶσ κακολογήσασ, ἐν μὲν τῇ Πολιτείᾳ Ὅμηρον ἐκβάλλων καὶ τὴν μιμητικὴν ποίησιν, αὐτὸσ δὲ τοὺσ διαλόγουσ μιμητικῶσ γράψασ, ὧν τῆσ ἰδέασ οὐδ’ αὐτὸσ εὑρετήσ ἐστιν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 112 4:1)