Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀφοσιόω

ο-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἀφοσιόω

Structure: ἀπ (Prefix) + ὁσιό (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to purify from guilt or pollution
  2. to purify oneself from sins of negligence, to make expiatory offerings
  3. to acquit oneself of, to quit oneself, quitting oneself of the orders

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀφοσίω ἀφοσίοις ἀφοσίοι
Dual ἀφοσίουτον ἀφοσίουτον
Plural ἀφοσίουμεν ἀφοσίουτε ἀφοσίουσιν*
SubjunctiveSingular ἀφοσίω ἀφοσίοις ἀφοσίοι
Dual ἀφοσίωτον ἀφοσίωτον
Plural ἀφοσίωμεν ἀφοσίωτε ἀφοσίωσιν*
OptativeSingular ἀφοσίοιμι ἀφοσίοις ἀφοσίοι
Dual ἀφοσίοιτον ἀφοσιοίτην
Plural ἀφοσίοιμεν ἀφοσίοιτε ἀφοσίοιεν
ImperativeSingular ἀφοσῖου ἀφοσιοῦτω
Dual ἀφοσίουτον ἀφοσιοῦτων
Plural ἀφοσίουτε ἀφοσιοῦντων, ἀφοσιοῦτωσαν
Infinitive ἀφοσίουν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀφοσιων ἀφοσιουντος ἀφοσιουσα ἀφοσιουσης ἀφοσιουν ἀφοσιουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀφοσίουμαι ἀφοσίοι ἀφοσίουται
Dual ἀφοσίουσθον ἀφοσίουσθον
Plural ἀφοσιοῦμεθα ἀφοσίουσθε ἀφοσίουνται
SubjunctiveSingular ἀφοσίωμαι ἀφοσίοι ἀφοσίωται
Dual ἀφοσίωσθον ἀφοσίωσθον
Plural ἀφοσιώμεθα ἀφοσίωσθε ἀφοσίωνται
OptativeSingular ἀφοσιοίμην ἀφοσίοιο ἀφοσίοιτο
Dual ἀφοσίοισθον ἀφοσιοίσθην
Plural ἀφοσιοίμεθα ἀφοσίοισθε ἀφοσίοιντο
ImperativeSingular ἀφοσίου ἀφοσιοῦσθω
Dual ἀφοσίουσθον ἀφοσιοῦσθων
Plural ἀφοσίουσθε ἀφοσιοῦσθων, ἀφοσιοῦσθωσαν
Infinitive ἀφοσίουσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀφοσιουμενος ἀφοσιουμενου ἀφοσιουμενη ἀφοσιουμενης ἀφοσιουμενον ἀφοσιουμενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὡσ δὲ καὶ τούτων ἡ Κάτωνοσ ἀρετὴ καὶ δόξα περιῆν, ὑπ’ αἰδοῦσ τῶν πολλῶν ἐν δεινῷ πολλῷ τιθεμένων ἀποδόσθαι Κάτωνα ταῖσ ψήφοισ, ὃν καλῶσ εἶχε πρίασθαι τῇ πόλει στρατηγόν, ἥ τε πρώτη κληθεῖσα τῶν φυλῶν ἐκεῖνον ἀπέδειξεν, ἐξαίφνησ ὁ Πομπήϊοσ βροντῆσ ἀκηκοέναι ψευσάμενοσ αἴσχιστα διέλυσε τὴν ἐκκλησίαν, εἰθισμένων ἀφοσιοῦσθαι τὰ τοιαῦτα καὶ μηδὲν ἐπικυροῦν διοσημίασ γενομένησ. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 42 3:1)
  • εὐθὺσ γὰρ εἰσ τὸν ποταμὸν ῥιφῆναι καὶ γεύσασθαι τόν τε λεπιδωτὸν αὐτοῦ καὶ τὸν φάγρον καὶ τὸν ὀξύρυγχον, οὓσ μάλιστα τῶν ἰχθύων ἀφοσιοῦσθαι· (Plutarch, De Iside et Osiride, section 18 6:1)
  • προσήκοντα ἐγκαλεῖν τοὺσ ἐνόχουσ ταῖσ αἰτίαισ συλλαβόντασ ἐκδότουσ τοῖσ ἀδικηθεῖσι παραδιδόναι τά τε περὶ τοὺσ πρεσβευτὰσ ἀδικήματα δικάζειν καὶ τὰ περὶ τὰσ συνθήκασ ὅσια φυλάττειν εἰρήνην τε ποιεῖσθαι καὶ γεγενημένην, ἐὰν μὴ κατὰ τοὺσ ἱεροὺσ δόξῃ πεπρᾶχθαι νόμουσ, ἀκυροῦν καὶ τὰσ τῶν στρατηγῶν παρανομίασ, ὅσαι περί τε ὁρ́κουσ καὶ σπονδὰσ ἐπιτελοῦνται, διαγινώσκοντασ ἀφοσιοῦσθαι, περὶ ὧν κατὰ τοὺσ οἰκείουσ καιροὺσ ποιήσομαι τον λόγον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 72 7:2)
  • καρδίαν καὶ ἐγκέφαλον, ἀρχὴν ἡγούμενοσ γενέσεωσ ἀφοσιοῦσθαι· (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 2, 4:1)
  • "τὸ δ’ ὑειόν κρέασ οἱ ἄνδρεσ ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα οἱ βάρβαροι τὰσ ἐπιλευκίασ καὶ λέπρασ δυσχεραίνουσι, καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺσ ἀνθρώπουσ οἰόνται. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 4, 6:7)

Synonyms

  1. to purify oneself from sins of negligence

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION