Μαργίτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
Μαργίτης
Μαργίτου
Structure:
Μαργιτ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- Margites, a mad fellow
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὃσ δ’ ἂν οὖν ταῦτα καταγέλαστα ὄντα μὴ οἰήται ἀληθῆ εἶναι, ἀλλ’ ἐμφρόνωσ ἐξετάζων αὐτὰ Κοροίβου τινὸσ ἢ Μαργίτου νομίζῃ τὸ πείθεσθαι ἢ Τριπτόλεμον ἐλάσαι διὰ τοῦ ἀέροσ ἐπὶ δρακόντων ὑποπτέρων ἢ Πᾶνα ἥκειν ἐξ Ἀρκαδίασ σύμμαχον εἰσ Μαραθῶνα ἢ Ὠρείθυιαν ’ὑπὸ τοῦ Βορέου ἁρπασθῆναι, ἀσεβὴσ οὗτόσ γε καὶ ἀνόητοσ αὐτοῖσ ἔδοξεν οὕτω προδήλοισ καὶ ἀληθέσι πράγμασιν ἀπιστῶν εἰσ τοσοῦτον ἐπικρατεῖ τὸ ψεῦδοσ. (Lucian, Philopsuedes sive incredulus, (no name) 3:3)
- καὶ ταῦ[τα δο]κεῖ ἂν ὑμῖν ἢ [Ὀρέστησ] ἐκεῖνοσ ὁ μαινόμενοσ ποιῆσαι ἢ Μαργίτησ ὁ πάντ[ων] ἀβελτερώτατοσ; (Hyperides, Speeches, 14:2)
- Ὁρᾷσ, ὅπωσ αὖθισ ἐξαπατᾷσ με καὶ οὐ λέγεισ τἀληθέσ, ἀλλ̓ οἰεί Μαργίτῃ διαλέγεσθαί τινι, ὡσ πιστεῦσαι ὅτι Ἑρμότιμοσ, ἀνὴρ συνετόσ, ἔτη τότε γεγονὼσ τετταράκοντα, περὶ φιλοσοφίασ καὶ φιλοσόφων ἀνδρῶν τοῖσ ἰδιώταισ ἐπίστευσε καὶ κατὰ τὰ ὑπ̓ ἐκείνων λεγόμενα ἐποιεῖτο τὴν αἱρ́εσιν τῶν κρειττόνων ἀξιῶν· (Lucian, 34:8)
- καὶ τὸ βῆμα κατεῖχεν ὁ Δημοσθένησ, καὶ πρὸσ τοὺσ ἐν Ἀσίᾳ στρατηγοὺσ τοῦ βασιλέωσ ἔγραφε τὸν ἐκεῖθεν ἐπεγείρων πόλεμον Ἀλεξάνδρῳ, παῖδα καὶ Μαργίτην ἀποκαλῶν αὐτόν, ἐπεὶ μέντοι τὰ περὶ τὴν χώραν θέμενοσ παρῆν αὐτὸσ μετὰ τῆσ δυνάμεωσ εἰσ τὴν Βοιωτίαν, ἐξεκέκοπτο μὲν ἡ θρασύτησ τῶν Ἀθηναίων καὶ ὁ Δημοσθένησ ἀπεσβήκει, Θηβαῖοι δὲ προδοθέντεσ ὑπ’ ἐκείνων ἠγωνίσαντο καθ’ αὑτοὺσ καὶ τὴν πόλιν ἀπέβαλον. (Plutarch, Demosthenes, chapter 23 2:1)
- ποίησιν Μαργίτην ὀνομαζομένην Ὁμήρου· (Unknown, Elegy and Iambus, Volume II, , unknown122)
- ἐπιτρεπτικὸν τοῦτο κακουργημάτων, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ὁ κλέπτησ ἡγεῖτο κλέψασ τὰ βλεπόμενα Ῥαδάμανθυσ εἶναι, ἢ ὁ Θερσίτησ προσεῖπεν ἑαυτὸν Υἅκινθον ἢ Νάρκισσον, ἢ ὁ Λυκάων Ἕκτορα, ἢ ὁ Κόροιβοσ Παλαμήδην, ἢ ὁ Μαργίτησ Νέστορα, ἢ Βάττοσ Στέντορα, ὁ περὶ τῆσ φωνῆσ εἰσ Δελφοὺσ ἀφικόμενοσ. (Aristides, Aelius, Orationes, 195:6)