헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

ἐγένοντο δὲ καὶ βρόμοι τῆσ Αἴτνησ σκληροὶ καὶ μυκήματα μακρὰ καὶ σέλα περιλάμποντα τὴν στρατιάν, ὥστε τοὺσ μὲν Γερμανοὺσ ἐξ εὐνίων ἀναπηδᾶν ὑπὸ δέουσ, τοὺσ δέ, ἀκοῇ τῶν περὶ τῆσ Αἴτνησ λεγομένων, οὐκ ἀπιστεῖν ἐν τοσοῖσδε παραδόξοισ ἐμπεσεῖσθαι σφίσι καὶ τὸν ῥύακα.
(아피아노스, The Civil Wars, book 5, chapter 12 9:4)
ὀξέεσ γὰρ, κεφαλῆσ διαστάσιεσ , κροτάφων παλμοὶ, ἐγκεφάλου διασφύξιεσ , ὀφθαλμῶν πρήσιεσ, ἤχων ἀκοή· μετρίη ὀξυφωνίη κεφαλῇ ὀνήϊστον· ἔπειτα δὲ καιρὸσ αἰώρησ, ἐσ διαπνοὴν τοῦ παντὸσ κεφαλῆσ βάρεοσ, πλῆθοσ δὲ ἔσται πολλὸν, πλὴν ὁκόσον ἀκάματον ᾖ· μηδὲ ἐπὶ ἐλιγμοῖσι τοῖσι τοῦ χωρίου, μηδὲ ξυνεχέσι καμπῇσι, αἰώρη γιγνέσθω.
(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιδ’. Θεραπεία Σπληνόσ.94)
τίσ βαρβάρων οὕτωσ ἀδάμαστοσ καὶ ἀνάλωτοσ τοῖσ τῆσ Σμύρνησ βέλεσι καὶ φίλτροισ, ὅστισ οὐκ ἀκοῇ μὲν ἤρα, ἀκοῇ δὲ ἀνιάσεται.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Μονῳδία ἐπὶ Σμύρνῃ 4:3)
καὶ μὴν τά γ’ ἐπὶ τούτοισ ἡμεῖσ μὲν ἀκοῇ γιγνώσκομεν, σὺ δ’ ὁρῶν κἂν ἑτέροισ αὐτὸσ ἐξηγοῖο.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Προσφωνητικόσ Σμυρναϊκός 4:3)
καὶ γέγονε πάνθ’ ὥσπερ ἐν Εὐρίπῳ τὰ τῶν Ἑλλήνων πράγματα, νύκια καὶ ἡμέραν ἄνω καὶ κάτω στρεφόμενα, καὶ κατέχει συνήθησ ἀκοὴ τῶν κακῶν, ἐν πορθμῷ Φίλιπποσ, ἐν Μεγάροισ Φίλιπποσ, Ἀρκαδία νοσεῖ, Χαλκιδεῖσ ἀπολώλασι, Θετταλία δεδούλωται, πολιορκεῖ Βυζάντιον, Ἦλιν εἴληφεν, Ὁμήρου κατάλογοσ ἁρπαζομένων γέγονε τῶν Ἑλλήνων.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Συμμαχικὸσ α# 11:1)
τοσοῦτον δ’ ὑπερβέβληκεν ἡ ταύτησ συμφορὰ πάνθ’ ὅσα Ἑλληνικὰ ἀκοῇ παρειλήφαμεν, ὥσθ’ ὧν μὲν ἀρτίωσ ἐμεμνήμην, αὐτά γε δή που ταῦτα, βασίλεια δυναστῶν καὶ θάλαμοί τινεσ δείκνυνται, καί τινα καὶ τῶν πόλεων ἔτι λείπεται μέρη, καὶ φαίησ ἂν ἐλάττουσ ἐκ μειζόνων αὐτὰσ γεγονέναι·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 3:11)
δι’ ἃ πάντα χρὴ καὶ τὸ συμβεβηκὸσ ἐνεγκεῖν ὡσ πραότατα καὶ τῶν δευτέρων ἐρρωμένωσ ἀντέχεσθαι καὶ τὸν λόγον βεβαιῶσαι ὅτι οὐκ οἰκίαι καλῶσ ἐστεγασμέναι οὐδὲ λίθοι τειχῶν εὖ δεδομημένοι οὐδὲ στενωποί τε καὶ νεώρια ἡ πόλισ, ἀλλ’ ἄνδρεσ χρῆσθαι τοῖσ ἀεὶ παροῦσι δυνάμενοι, καὶ μὴ νομίζειν οὕτω τινὰ εἶναι συμφορὰν ἰσχυρὰν ἧσ μὴ καὶ λύσιν ἔστιν εὑρεῖν, μηδ’ οὕτωσ μικρὰσ ἔχειν ἀφορμὰσ δι’ ὧν οὐκ ἄν τισ καὶ τῶν μεγίστων περιγένοιτο, ἐπισταμένουσ ἀκοῇ ὅτι Ἀθηναίων τῆσ ἡγεμονίασ στερηθέντων καὶ τὰ τείχη ταῖσ ἑαυτῶν χερσὶ κατασκαψάντων καὶ τοσοῦτον μεταπεσόντων ἐκ τῆσ ἀρχαίασ εὐδαιμονίασ, ὥστε ἐπὶ τριάκοντα αὐτῶν εἶναι δεσπόταισ, καὶ τοῖσ ἐκ Λακεδαίμονοσ φρουροῖσ ἑβδομήκοντα ἄνδρεσ οἱ πρῶτοι συστάντεσ καὶ Φυλὴν καταλαβόντεσ τοσοῦτον αὖ μεταβαλεῖν ἐποίησαν ἅπαντα τὰ πράγματα, ὥστε κατέσχον μὲν τὸν Πειραιᾶ, κύριοι δὲ τῶν λιμένων κατέστησαν, ἔσωσαν δὲ καὶ ἑαυτοὺσ καὶ τοὺσ ἑαυτῶν, τὴν πόλιν δὲ ἐκομίσαντο καὶ τὴν πάτριον πολιτείαν, τὰσ Λακεδαιμονίων φρουρὰσ ἀπαλλάξαντεσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 17:9)
οὐ γὰρ οἱο͂́ν τ’ ἰδεῖν οὗ μή ἐστιν ὄψισ, οὐδ’ ἀκοῦσαι οὗ μή ἐστιν ἀκοή·
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 2 193:3)
ἡ δὲ ζωὴ ἐνέργειά τισ ἐστί, καὶ ἕκαστοσ περὶ ταῦτα καὶ τούτοισ ἐνεργεῖ ἃ καὶ μάλιστ’ ἀγαπᾷ, οἱο͂ν ὁ μὲν μουσικὸσ τῇ ἀκοῇ περὶ τὰ μέλη, ὁ δὲ φιλομαθὴσ τῇ διανοίᾳ περὶ τὰ θεωρήματα, οὕτω δὲ καὶ τῶν λοιπῶν ἕκαστοσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 51:3)
διαφέρει δὲ ἡ ὄψισ ἁφῆσ καθαρειότητι, καὶ ἀκοὴ καὶ ὄσφρησισ γεύσεωσ·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 67:1)
αἰθὴρ γὰρ ὅτε τὰ πρῶτα διεχωρίζετο καὶ ζᾦ’ ἐν αὑτῷ ξυνετέκνου κινούμενα, ᾧ μὲν βλέπειν χρὴ πρῶτ’ ἐμηχανήσατο ὀφθαλμὸν ἀντίμιμον ἡλίου τροχῷ, ἀκοῇ δὲ χοάνην ὦτα διετετρήνατο.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue 1:19)
καὶ λόγῳ τε ἐπεκόσμησεν ὅσοισ τι διαπρεπὲσ ἔργον ἐν τῇ μάχῃ ἢ αὐτὸσ ξυνέγνω εἰργασμένον ἢ ἀκοῇ συμφωνούμενον ἔμαθεν, καὶ χρημάτων ἐπιδόσει ὡσ ἑκάστουσ ξὺν τῇ ἀξίᾳ ἐτίμησεν.
(아리아노스, Anabasis, book 2, chapter 12 1:2)
ἐμοὶ δὲ καὶ ταῦτα ὡσ ἀκοὴ ἀναγεγράφθω.
(아리아노스, Indica, chapter 5 1:2)
ἃ δ’ οὖν πᾶσι μάλιστ’ ἀκοῦσαι γνώριμα, τοῦτο μέν, εἰ βούλεσθε, οἱ τὰ προπύλαια καὶ τὸν παρθενῶν’ οἰκοδομήσαντεσ ἐκεῖνοι καὶ τἄλλ’ ἀπὸ τῶν βαρβάρων ἱερὰ κοσμήσαντεσ, ἐφ’ οἷσ φιλοτιμούμεθα πάντεσ εἰκότωσ, ἴστε δήπου τοῦτ’ ἀκοῇ, ὅτι τὴν πόλιν ἐκλιπόντεσ καὶ κατακλεισθέντεσ εἰσ Σαλαμῖνα, ἐκ τοῦ τριήρεισ ἔχειν πάντα μὲν τὰ σφέτερ’ αὐτῶν καὶ τὴν πόλιν τῇ ναυμαχίᾳ νικήσαντεσ ἔσωσαν, πολλῶν δὲ καὶ μεγάλων ἀγαθῶν τοῖσ ἄλλοισ Ἕλλησι κατέστησαν αἴτιοι, ὧν οὐδ’ ὁ χρόνοσ τὴν μνήμην ἀφελέσθαι δύναται.
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀνδροτίωνοσ Παρανόμων 17:2)
Σωκράτησ Ἀθήνησι, πρεσβύτησ ἀνὴρ καὶ πένησ, ὃν καὶ σὺ γιγνώσκεισ ἀκοῇ πρὸ πάνυ πολλῶν ἐτῶν γενόμενον, πυθομένου τινὸσ εἰ εὐδαίμονα νομίζοι τὸν Περσῶν βασιλέα, Τυχόν, εἶπεν, εὐδαίμων·
(디오, 크리소토모스, 연설, περὶ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ γ. 1:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION