헬라어 텍스트

헬라어 텍스트

헬라어 문장 내 검색 Language

δεῖ δὴ κατὰ κράτοσ αὐτοῖσ ἀνθίστασθαι καὶ παντὶ τῷ θυμῷ παρεσκευασμένουσ τὸν ἀγῶνα τοῦτον ἀγωνίζεσθαι, εἴπερ μὴ μέλλοι τισ καταληφθεὶσ παρενεχθήσεσθαι, λογιζομένουσ ὅτι πρότερον μὲν οἱ τὰσ εἰκόνασ καὶ τοὺσ ἀνδριάντασ ὁρῶντεσ τὴν τῶν πεποιηκότων ἐκεῖνα τέχνην ἐθαύμαζον, νῦν δὲ τὴν ὑμετέραν ἅπαντεσ θαυμάσονται γνώμην, ἐὰν καὶ χωρὶσ τούτων φαίνησθε φρονοῦντεσ ἐφ’ ὑμῖν αὐτοῖσ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Ῥοδιακός 10:2)
νῦν δ’ οὐδείσ ἐστιν ὅστισ οὐκ ἂν συμφήσαι τὸ μὴ οὐ τὰ μέγιστ’ ἀνθρώποισ καὶ κάλλιστ’ ἐκ θεῶν ἅμα τε ἔξω τέχνησ εἶναι καὶ τέχνησ κρείττω, καὶ τοῦθ’ οὕτω παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ καὶ δεξιοῖσ καὶ πολλοῖσ κεκράτηκεν ὥσθ’ ὅσα μὲν τῶν ἑπτὰ σοφῶν κληθέντων οὕτωσ ἐν τοῖσ πᾶσιν ὄντων εὐαριθμήτων εἶπέ τισ ἢ συνεβούλευσεν, ἢ τῶν ἄλλων οὓσ ἐπὶ παιδείᾳ θαυμάζομεν ὡσ πρώτουσ, οὐδεὶσ προστίθησι θεῷ, ἀλλὰ τὸ τοῦ ἀνδρὸσ ὄνομα ἑκάστοισ ἐπιφημίζεται ἃ δ’ ἂν αἱ Πυθοῖ προμάντεισ φῶσιν, ἐπειδὰν ἐκστῶσιν ἑαυτῶν, ταῦθ’ ὡσ ὁ Πύθιοσ εἶπε καὶ Πλάτων καὶ ἅπαντεσ λέγουσι καίτοι τίνα ἐπίστανται δή που τέχνην τότε, αἵ γε οὐχ οἱαῖ́ τέ εἰσι φυλάττειν οὐδὲ μεμνῆσθαι;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 9:5)
τίσ ἂν οὖν λόγοσ μᾶλλον σώσειε τὸ γιγνόμενον ἢ τῷ πιστεῦσαι δικαιότερον ἢ ᾧ θεοὺσ μὲν εὑρεῖν ἕκαστα τίθεμεν καὶ νῦν ἔτι σημαίνειν, πάλιν δ’ ἀρχῆσ ἴδιον φαμὲν εἶναι τὸ εὑρεῖν καὶ προστάξαι, τὸ δ’ ἀκοῦσαι καὶ μαθεῖν τοῦ χείρονοσ, οὔτε γὰρ δή που θεῶν ἅπανθ’ εὑρόντων αἰσχρὸν ἄρχοντοσ θεῖναι τὸ εὑρεῖν, εἴπερ ἄρχουσιν οἱ θεοὶ πάντων, οὔτ’ ἀρχῇ τοῦ προστάξαι προσήκοντοσ αἰσχρὸν εἰσ θεοὺσ ἀνενεγκεῖν τὴν εὑρ́εσιν, εἴπερ εὑρόντοσ μέν ἐστι σημῆναι, εὑρίσκει δὲ ὁ κρείττων ἀεί.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 31:7)
"νῦν δ’ ἄρα τὸ μῆκοσ τῆσ πορείασ καὶ τὸ μέγεθοσ δὴ τοῦ πλοῦ καὶ τοῦ πόνου ἐπαιτιώμενοσ οἰεί δόξαν κακίασ ἀποφευξεῖσθαί ποτε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 66:11)
νῦν δ’ ἄρα τὸ μῆκοσ τῆσ πορείασ καὶ τὸ μέγεθοσ δὴ τοῦ πλοῦ καὶ τοῦ πόνου ἐπαιτιώμενοσ οἰεί δόξαν κακίασ ἀποφευξεῖσθαί ποτε;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 68:12)
"δεύτερον δὲ δὴ ποιεῖσθε βασιλέα τὸν τῷ μὲν ἐμῷ πατρὶ ταυτὸν κεκτημένον ὄνομα, υἱὸν δὲ Διονυσίου, χάριν τῆσ τε δὴ νῦν βοηθείασ καὶ ὁσίου τρόπου·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 79:5)
καὶ οὐ μὰ Δία οὐκ εἰ τῶν ῥητόρων ἔλαττον ἕξουσι δυσκολαίνουσιν, οὐδέ γε ἐκεῖνο λέγουσι, τί δή ποτε αὐτοὶ μὲν ὁσημέραι βοῶντεσ καὶ κονδυλίζοντέσ γε ἐνίοτε καὶ οὐχ ὅσον ἀφοσιώσασθαι νουθετοῦντεσ οὐκ ἀνεσπάκασι τὰσ ὀφρῦσ, οὐδὲ εἰσ τὴν προεδρίαν ὠθίζονται, οὐδὲ τὴν τοῦ τὰ μέγιστα τῶν ἀνθρωπείων πραγμάτων ἐπίστασθαι δόξαν οὐδέπω καὶ νῦν εἰλήφασιν·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα περὶ ῥητορικῆς 94:8)
νῦν δὲ ἀκριβῶσ τὸ τοῦ Ὁμήρου συμβαίνει, τὸν αὐτὸν ἂν ἀρκεῖν μύθων τε ῥητῆρ’ ἔμεναι πρηκτῆρά τε ἔργων, εἰ δὴ καὶ Κίμων ἔσται μεθ’ ἡμῶν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Πλάτωνα ὑπὲρ τῶν τεττάρων 36:10)
ἀλλὰ δὴ εἰ μὴ δημοσίᾳ, ἰδίᾳ τισὶν ἡγεμὼν παιδείασ ζῶν αὐτὸσ λέγεται Ὅμηροσ γενέσθαι, οἳ ἐκεῖνον ἠγάπων ἐπὶ συνουσίᾳ καὶ τοῖσ ὑστέροισ ὁδόν τινα παρέδοσαν βίου Ὁμηρικὴν, ὥσπερ Πυθαγόρασ αὐτόσ τε ὑπερβαλλόντωσ ἐπὶ τούτῳ ἠγαπήθη καὶ οἱ ὕστερον ἔτι νῦν τρόπον τὸν αὐτὸν ἐπονομάζοντεσ τοῦ βίου διαφανεῖσ πη δοκοῦσιν εἶναι ἐν τοῖσ ἄλλοισ;
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ Καπίτωνα 13:16)
τοῦτο δὴ καὶ τότε ἀκούσασ ἐθαύμασα καὶ ἥσθην, καὶ σοὶ νῦν ἀπομνημονεύσασ ἐξήγγειλα, ὅπωσ εἰδείησ πόρρω τοῦ ἀληθοῦσ ὄντασ καὶ τοὺσ τούτῳ τῷ λόγῳ καταχρωμένουσ τε καὶ πεπιστευκότασ καὶ ὅλωσ ἐπίστῃ τὸ τοῦ Νείλου πρᾶγμα ὅτι κινδυνεύει μόνοσ ποταμῶν οὐδέποτε ὁ αὐτὸσ εἶναι, ἀλλ’ ἐν αὔξῃ καὶ φθίσει ῥέων ὁμαλῶσ, εἰ δὲ βούλει ἀνωμάλωσ διατελεῖ, ταῖσ ἡμέραισ τε καὶ νυξὶ τὰ μάλιστά πωσ παραπλησίωσ καὶ τῷ περὶ τὴν σελήνην.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 9:14)
εἰσὶ γὰρ δή που καὶ νῦν οἱ πλέοντεσ ἔξω στηλῶν οὐκ ἐλάττουσ ἢ κατ’ ἐκείνουσ τοὺσ χρόνουσ·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 25:7)
νῦν δ’ ὥσπερ τῶν πυραμίδων τὰσ μὲν κορυφὰσ ὁρῶντεσ ἐκπληττόμεθα, τὸ δ’ ἀντίπαλον καὶ ὑπὸ γῆσ ἕτερον τοσοῦτον ὂν ἠγνόηται, λέγω δὲ ἃ τῶν ἱερέων ἤκουον, καὶ δὴ καὶ τὸν Νεῖλον κορυφωθέντα μὲν Αἴγυπτοσ ἡ πᾶσα ὁρίζεται, καὶ πρὸσ τὸ προκείμενον κρίνομεν τὸ Αἰγύπτιον πέλαγοσ, τοσοῦτοσ ἐπέρχεται·
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Αἰγύπτιος 33:8)
ὥστ’ εἰ καὶ μηδένα μηδ’ ἀφ’ ἑνὸσ εἴδουσ εἴχομεν εἰπεῖν ἐπ’ αὐτῷ τι φρονήσαντα, μηδ’ ἦν ἀναγκαῖον τῶν λόγων τὸ τοιοῦτον πάθημα, ἡμᾶσ δ’ εἰσ ταύτην ὁ θεὸσ νῦν ἦγεν, οὐκ ἂν τὰ πρεσβεῖα δή που συμφορὰν ἐποιούμεθα.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Περὶ τοῦ παραφθέγματος 28:8)
φέρε δὴ τούτων οὕτωσ ὑποκειμένων τοὐμὸν θεάσασθε, κἂν μὲν εὑρίσκητε ἢ ῥᾳθυμοῦντα ἤ τι τῶν πάντων ἄλλο προὐργιαίτερον τῆσ ἐν τοῖσ λόγοισ διατριβῆσ ποιούμενον ἢ νῦν ἢ πρότερον λέγω, μᾶλλον δ’ ὅλωσ ἐλλελοιπότα ὑπερβολὴν τῆσ περὶ ταῦτα προθυμίασ τε καὶ σπουδῆσ, αἰτιᾶσθε καὶ μέμφεσθε ὅ τι βούλεσθε.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρὸσ τοὺσ αἰτιωμένουσ ὅτι μὴ μελετῴη 5:8)
εἰ γὰρ ἑκάστῳ τοῦτο παρέστη τὸ κατ’ ἀρχὰσ εὐθὺσ ὅτι νῦν Μενέλαοσ συλλέγει στρατιὰν τῆσ γυναικὸσ τῆσ ἑαυτοῦ χάριν, πῶσ οὖν ἐμέ γ’ εἰκὸσ καταλιπόντα τὴν ἐμαυτοῦ γυναῖκα καὶ πρὸσ τῇ γυναικὶ παῖδασ καὶ γονεῖσ ἐν γήρᾳ καὶ χρήματα καὶ οἰκέτασ πλεῖν ἔξω τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ πρὸσ τούτοισ ἔτι κινδυνεύειν ἐπὶ στρατείασ περὶ ψυχῆσ, ὃ πᾶσιν ἁπάντων κτημάτων τιμιώτατον εἶναι συμβέβηκε καὶ πρῶτον ὁ τῶν Ἑλλήνων ἄριστοσ ὁρίζεται, εἰ τούτοισ ἕκαστοσ ἐχρήσατο τοῖσ λογισμοῖσ, οὐδ’ ἂν συνελέγη δή που τὸ στράτευμα τὴν ἀρχήν.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 4:13)

SEARCH

MENU NAVIGATION