Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

καὶ γραῦν ἤδη διὰ μυρίων ἔτι κακῶν σπεύδεισ, ὡσ δὴ περίβλεπτοσ ἐκ τούτου καὶ ὀνομαστὸσ ἔτι μᾶλλον ἢ νῦν γενησόμενοσ, κενὸν ἀγαθὸν καὶ εἴδωλον ἀντὶ τῆσ ἀληθείασ διώκων;
(플루타르코스, Bruta animalia ratione uti, chapter, section 1 8:1)
δεινοὶ γὰρ ὄντεσ ὑπομεῖναι κρύη, καὶ τόποισ ἐντεθραμμένοι σκιεροῖσ, ὡσ λέλεκται, καὶ ψυχροῖσ, ἀνετρέποντο πρὸσ τὸ θάλποσ, ἱδρῶτά τε μετὰ ἄσθματοσ πολὺν ἐκ τῶν σωμάτων ἀφιέντεσ καὶ τοὺσ θυρεοὺσ προβαλλόμενοι πρὸ τῶν προσώπων, ἅτε δὴ καὶ μετὰ τροπὰσ θέρουσ τῆσ μάχησ γενομένησ, ἃσ ἄγουσι Ῥωμαῖοι πρὸ τριῶν ἡμερῶν τῆσ νουμηνίασ τοῦ νῦν μὲν Αὐγούστου, τότε δὲ Σεξτιλίου μηνόσ, ὤνησε δὲ καὶ πρὸσ τὸ θαρρεῖν ὁ κονιορτὸσ ἀποκρύψασ τοὺσ πολεμίουσ, οὐ γάρ κατεῖδον ἐκ πολλοῦ τὸ πλῆθοσ, ἀλλὰ δρόμῳ τοῖσ κατ’ αὑτοὺσ ἕκαστοι προσμείξαντεσ ἐν χερσὶν ἦσαν, ὑπὸ τῆσ ὄψεωσ μὴ προεκφοβηθέντεσ.
(플루타르코스, Caius Marius, chapter 26 4:1)
"ἀκούομεν οὖν τῶν θεολόγων τὰ μὲν ἐν ποιήμασι τὰ δ’ ἄνευ μέτρου λεγόντων καὶ ὑμνούντων, ὡσ ἄφθαρτοσ ὁ θεὸσ καὶ ἀίδιοσ πεφυκώσ, ὑπὸ δή τινοσ εἱμαρμένησ γνώμησ καὶ λόγου μεταβολαῖσ ἑαυτοῦ χρώμενοσ, ἄλλοτε μὲν εἰσ πῦρ ἀνῆψε τὴν φύσιν πάνθ’ ὁμοιώσασ πᾶσιν, ἄλλοτε δὲ παντοδαπὸσ ἔν τε μορφαῖσ καὶ ἐν πάθεσι καὶ δυνάμεσι διαφόροισ γιγνόμενοσ, ὡσ γίγνεται νῦν, κόσμοσ ὀνομάζεται δὲ τῷ γνωριμωτάτῳ τῶν ὀνομάτων.
(플루타르코스, De E apud Delphos, section 92)
"καὶ νῦν μὲν ἄπεισιν εἰσ Ἁλίαρτον ἐπιχώσων αὖθισ τὸ σῆμα καὶ χοὰσ ποιησόμενοσ Ἀλκμήνῃ καὶ Ἀλέῳ κατὰ δή τινα χρησμόν, ἀγνοῶν τὸν Ἄλεον ὅστισ ἦν·
(플루타르코스, De genio Socratis, section 5 2:2)
ὃ δὴ μαρτυροῦσαν ἔχει τὴν αἴσθησιν ὁρῶμεν γὰρ ἔτι νῦν ἐπιφέροντι τῷ ποταμῷ νέαν ἰλὺν καὶ προάγοντι τὴν γῆν κατὰ μικρὸν ὑποχωροῦν ὀπίσω τὸ πέλαγοσ, καὶ τὴν θάλασσαν, ὕψοσ τῶν ἐν βάθει λαμβανόντων διὰ τὰσ·
(플루타르코스, De Iside et Osiride, section 40 5:2)
ἐπεὶ δὲ οἱ στρατιῶται μὴ τυχόντεσ ἡλίκων προσεδόκησαν ἐνοχλεῖν ἐβούλοντο καὶ θορυβεῖν, οὐδὲν ἔφη φροντίζειν, ἀλλὰ μᾶλλον ἀφήσειν τὸν θρίαμβον ἢ κολακεύσειν ἐκείνουσ, ὅτε δὴ καὶ Σερουΐλιοσ, ἀνὴρ ἐπιφανὴσ καὶ μάλιστα πρὸσ τὸν θρίαμβον ἐνστὰσ τοῦ Πομπηϊού, νῦν ἔφη τὸν Πομπήϊον ὁρᾶν καὶ μέγαν ἀληθῶσ καὶ ἄξιον τοῦ θριάμβου.
(플루타르코스, Pompey, chapter 14 5:1)
τῶν παρὰ πότον φιλοσοφουμένων ζητεῖν ἐκφεύγοντα τοῦτο δὴ τὸ παιζόμενον οὐκ ἀηδῶσ πρὸσ τοὺσ ἐρίζοντασ καὶ σοφιστιῶντασ νῦν δ’ ἔρχεσθ’ ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα, καὶ παρακαλοῦντοσ ἡμᾶσ ἐπὶ τὸν λόγον·
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. 8:1)
"δεύτερον, εἰσ τὸν οὐρανὸν αὐτῆσ ἀνακομισθείσησ, καὶ τὴν Ἀθηνᾶν ἀναγελάσαι λέγουσαν ἦ μάλα δή τινα Κύπρισ Ἀχαιιάδων ἀνιεῖσα Τρωσὶν ἅμα σπέσθαι, τοὺσ νῦν ἔκπαγλα φίλησε.
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Ποτέραν χεῖρα τῆσ Ἀφροδίτησ ἔτρωσεν ὁ Διομήδησ. 5:3)
"παρασκευάζεται δὴ νῦν, ὅτε χρῆσθαι δεῖ τοῖσ ὅπλοισ.
(플루타르코스, Regum et imperatorum apophthegmata, Ἀλέξανδρος, section 13 1:1)
"παρασκευάζεται δὴ νῦν, ὅτε χρῆσθαι δεῖ τοῖσ ὅπλοισ.
(플루타르코스, Regum et imperatorum apophthegmata, Ἀλεξάνδρου, section 13 2:1)
ἀφ’ οὗ δὴ τὸν Ταλάσιον ἄχρι νῦν, ὡσ Ἕλληνεσ τὸν Ὑμέναιον, ἐπᾴδουσι Ῥωμαῖοι τοῖσ γάμοισ·
(플루타르코스, chapter 15 2:2)
"νῦν μὲν γὰρ ὁρῶ σε πανσέληνον, αὖθισ δὲ μηνοειδῆ, τοτὲ δ’ ἀμφίκυρτον οὕτω δὴ , ὦ φίλε Χερσία, καὶ πρὸσ ἄνθρωπον ἀνόητον καὶ φαῦλον οὐδέν ἐστι μέτρον οὐσίασ·
(플루타르코스, Septem sapientium convivium, chapter, section 14 1:4)
ἐπεὶ δὲ οἱ δέκα πρέσβεισ, οὓσ ἡ σύγκλητοσ ἔπεμψε τῷ Τίτῳ, συνεβούλευον τοὺσ μὲν ἄλλουσ Ἕλληνασ ἐλευθεροῦν, Κόρινθον δὲ καὶ Χαλκίδα καὶ Δημητριάδα διατηρεῖν ἐμφρούρουσ ἕνεκα τῆσ πρὸσ Ἀντίοχον ἀσφαλείασ, ἐνταῦθα δὴ ταῖσ κατηγορίαισ λαμπροὶ λαμπρῶσ τὰσ πόλεισ ἀνερρήγνυσαν Αἰτωλοί, τὸν μὲν Τίτον κελεύοντεσ τὰσ πέδασ τῆσ Ἑλλάδοσ λύειν οὕτω γὰρ ὁ Φίλιπποσ εἰώθει τὰσ προειρημένασ πόλεισ ὀνομάζειν, τοὺσ δὲ Ἕλληνασ ἐρωτῶντεσ εἰ κλοιὸν ἔχοντεσ βαρύτερον μὲν, λειότερον δὲ τοῦ πάλαι τὸν νῦν, χαίρουσι, καὶ θαυμάζουσι τὸν Τίτον ὡσ εὐεργέτην, ὅτι τοῦ ποδὸσ λύσασ τὴν Ἑλλάδα τοῦ τραχήλου δέδεκεν.
(플루타르코스, Titus Flamininus, chapter 10 1:1)
παρὰ δὲ τὴν προειρημένην παρώρειαν, ἣν δεῖ νοεῖν ὡσανεὶ βάσιν τοῦ τριγώνου, παρὰ ταύτην ἀπὸ μεσημβρίασ ὑπόκειται πεδία τῆσ συμπάσησ Ἰταλίασ τελευταῖα πρὸσ τὰσ ἄρκτουσ, ὑπὲρ ὧν ὁ νῦν δὴ λόγοσ, ἀρετῇ καὶ μεγέθει διαφέροντα τῶν κατὰ τὴν Εὐρώπην, ὅσα πέπτωκεν ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἱστορίαν.
(폴리비오스, Histories, book 2, chapter 14 7:1)
ὅταν δὲ δὴ καὶ τοῖσ πολεμίοισ συμβαίνῃ τὴν ἐναντίαν ἐλπίδα ταύτησ ὑπάρχειν, ὃ νῦν ἐστι περὶ Ῥωμαίουσ, ὥστε φεύγουσι πρόδηλον εἶναι τοῖσ πλείστοισ τὴν σωτηρίαν, παρακειμένησ αὐτοῖσ τῆσ οἰκείασ, δῆλον ὡσ ἀνυπόστατοσ γίνοιτ’ ἂν ἡ τῶν ἀπηλπικότων τόλμα.
(폴리비오스, Histories, book 3, chapter 63 13:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION