Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

νῦν δὴ καταπέφευγεν ἡμῖν ἡ τοῦ ἀγαθοῦ δύναμισ εἰσ τὴν τοῦ καλοῦ φύσιν·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 324:1)
ὁ δὲ τό τε πρόσωπον μετέστρεφε, καὶ συνέλκων πανταχόθεν τὸ δέρμα ἐπὶ τὴν γαστέρα νῦν καλουμένην, ὥσπερ τὰ σύσπαστα βαλλάντια, ἓν στόμα ποιῶν ἀπέδει κατὰ μέσην τὴν γαστέρα, ὃ δὴ τὸν ὀμφαλὸν καλοῦσι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 155:2)
καὶ ὁπότε τι ἀποθάνοι τῶν ἡμίσεων, τὸ δὲ λειφθείη, τὸ λειφθὲν ἄλλο ἐζήτει καὶ συνεπλέκετο, εἴτε γυναικὸσ τῆσ ὅλησ ἐντύχοι ἡμίσει ‐ ὃ δὴ νῦν γυναῖκα καλοῦμεν ‐ εἴτε ἀνδρόσ·
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 157:3)
διὸ δὴ ἔγωγέ φημι χρῆναι πάντα ἄνδρα τὸν ἔρωτα τιμᾶν, καὶ αὐτὸσ τιμῶ τὰ ἐρωτικὰ καὶ διαφερόντωσ ἀσκῶ, καὶ τοῖσ ἄλλοισ παρακελεύομαι, καὶ νῦν τε καὶ ἀεὶ ἐγκωμιάζω τὴν δύναμιν καὶ ἀνδρείαν τοῦ Ἔρωτοσ καθ’ ὅσον οἱο͂́σ τ’ εἰμί.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Συμποσίον 432:3)
νῦν δὲ δή, ὦ Σώκρατεσ, τί ἀποπαύῃ;
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 102:4)
μακαριωτάτην, ἣν ὠργιάζομεν ὁλόκληροι μὲν αὐτοὶ ὄντεσ καὶ ἀπαθεῖσ κακῶν ὅσα ἡμᾶσ ἐν ὑστέρῳ χρόνῳ ὑπέμενεν, ὁλόκληρα δὲ καὶ ἁπλᾶ καὶ ἀτρεμῆ καὶ εὐδαίμονα φάσματα μυούμενοί τε καὶ ἐποπτεύοντεσ ἐν αὐγῇ καθαρᾷ, καθαροὶ ὄντεσ καὶ ἀσήμαντοι τούτου ὃ νῦν δὴ σῶμα περιφέροντεσ ὀνομάζομεν, ὀστρέου τρόπον δεδεσμευμένοι.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 162:1)
καὶ δὴ καὶ τὸ νῦν λεχθὲν οὐκ ἀφετέον.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 225:3)
νῦν δὴ ἐκεῖνα ἤδη, ὦ Φαῖδρε, δυνάμεθα κρίνειν, τούτων ὡμολογημένων.
(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φαῖδρος 326:2)
νῦν δ’ ἔγωγε ἤδη ἐντετύχηκα οὐχ οὕτωσ ἔχουσιν καὶ ἄλλοισ, καὶ δὴ καὶ Σοφοκλεῖ ποτε τῷ ποιητῇ παρεγενόμην ἐρωτωμένῳ ὑπό τινοσ·
(플라톤, Republic, book 1 32:4)
ὁ δὴ Θρασύμαχοσ ὡμολόγησε μὲν πάντα ταῦτα, οὐχ ὡσ ἐγὼ νῦν ῥᾳδίωσ λέγω, ἀλλ’ ἑλκόμενοσ καὶ μόγισ, μετὰ ἱδρῶτοσ θαυμαστοῦ ὅσου, ἅτε καὶ θέρουσ ὄντοσ ‐ τότε καὶ εἶδον ἐγώ, πρότερον δὲ οὔπω, Θρασύμαχον ἐρυθριῶντα ‐ ἐπειδὴ δὲ οὖν διωμολογησάμεθα τὴν δικαιοσύνην ἀρετὴν εἶναι καὶ σοφίαν, τὴν δὲ ἀδικίαν κακίαν τε καὶ ἀμαθίαν, εἰε͂ν, ἦν δ’ ἐγώ, τοῦτο μὲν ἡμῖν οὕτω κείσθω, ἔφαμεν δὲ δὴ καὶ ἰσχυρὸν εἶναι τὴν ἀδικίαν.
(플라톤, Republic, book 1 537:1)
ἴθι δή, ἦν δ’ ἐγώ, καὶ τὰ λοιπά μοι τῆσ ἑστιάσεωσ ἀποπλήρωσον ἀποκρινόμενοσ ὥσπερ καὶ νῦν.
(플라톤, Republic, book 1 580:1)
νῦν δὴ οἶμαι ἄμεινον ἂν μάθοισ ὃ ἄρτι ἠρώτων, πυνθανόμενοσ εἰ οὐ τοῦτο ἑκάστου εἰή ἔργον ὃ ἂν ἢ μόνον τι ἢ κάλλιστα τῶν ἄλλων ἀπεργάζηται.
(플라톤, Republic, book 1 603:1)
θῶμεν δὴ καὶ νῦν ὅτι βούλει τῶν πολλῶν.
(플라톤, Republic, book 10 23:1)
νῦν δή, εἶπον ἐγώ, ὦ φίλε, κινδυνεύει ἡμῖν τῆσ μουσικῆσ τὸ περὶ λόγουσ τε καὶ μύθουσ παντελῶσ διαπεπεράνθαι·
(플라톤, Republic, book 3 237:1)
ἆρ’ οὖν ὡσ ἀληθῶσ ὀρθότατον καλεῖν τούτουσ μὲν φύλακασ παντελεῖσ τῶν τε ἔξωθεν πολεμίων τῶν τε ἐντὸσ φιλίων, ὅπωσ οἱ μὲν μὴ βουλήσονται, οἱ δὲ μὴ δυνήσονται κακουργεῖν, τοὺσ δὲ νέουσ, οὓσ δὴ νῦν φύλακασ ἐκαλοῦμεν, ἐπικούρουσ τε καὶ βοηθοὺσ τοῖσ τῶν ἀρχόντων δόγμασιν;
(플라톤, Republic, book 3 589:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION