Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐκοῦν εἴπωμεν ὅτι γενεαὶ διαβιοῦσαι πολλαὶ τοῦτον τὸν τρόπον τῶν πρὸ κατακλυσμοῦ γεγονότων καὶ τῶν νῦν ἀτεχνότεροι μὲν καὶ ἀμαθέστεροι πρόσ τε τὰσ ἄλλασ μέλλουσιν εἶναι τέχνασ καὶ πρὸσ τὰσ πολεμικάσ, ὅσαι τε πεζαὶ καὶ ὅσαι κατὰ θάλατταν γίγνονται τὰ νῦν, καὶ ὅσαι δὴ κατὰ πόλιν μόνον αὐτοῦ, δίκαι καὶ στάσεισ λεγόμεναι, λόγοισ ἔργοισ τε μεμηχανημέναι πάσασ μηχανὰσ εἰσ τὸ κακουργεῖν τε ἀλλήλουσ καὶ ἀδικεῖν, εὐηθέστεροι δὲ καὶ ἀνδρειότεροι καὶ ἅμα σωφρονέστεροι καὶ σύμπαντα δικαιότεροι;
(플라톤, Laws, book 3 21:2)
εἰσ δὴ τὸ πρόσθεν προέλθωμεν ἔτι τοῦ νῦν ἐπελθόντοσ ἡμῖν μύθου·
(플라톤, Laws, book 3 36:4)
ὅθεν δὴ κατ’ ἀρχὰσ ἐξετραπόμεθα περὶ νόμων διαλεγόμενοι, περιπεσόντεσ μουσικῇ τε καὶ ταῖσ μέθαισ, νῦν ἐπὶ τὰ αὐτὰ πάλιν ἀφίγμεθα ὥσπερ κατὰ θεόν, καὶ ὁ λόγοσ ἡμῖν οἱο͂ν λαβὴν ἀποδίδωσιν·
(플라톤, Laws, book 3 40:4)
νῦν οὖν δὴ τοσόνδε πλεονεκτοῦμεν τῇ πλάνῃ τοῦ λόγου, διὰ πολιτειῶν τινων καὶ κατοικισμῶν διεξελθόντεσ·
(플라톤, Laws, book 3 42:1)
ἐθεασάμεθα πρώτην τε καὶ δευτέραν καὶ τρίτην πόλιν, ἀλλήλων, ὡσ οἰόμεθα, ταῖσ κατοικίσεσιν ἐχομένασ ἐν χρόνου τινὸσ μήκεσιν ἀπλέτοισ, νῦν δὲ δὴ τετάρτη τισ ἡμῖν αὕτη πόλισ, εἰ δὲ βούλεσθε, ἔθνοσ ἥκει κατοικιζόμενόν τέ ποτε καὶ νῦν κατῳκισμένον.
(플라톤, Laws, book 3 42:2)
οὐκοῦν νῦν δὴ μᾶλλον βεβαιωσόμεθα τὸ τοιοῦτον·
(플라톤, Laws, book 3 46:4)
ταῦτα δὴ τὰ μεγάλα οὕτωσ προσδοκώμενα διέπτατο, ὡσ ἐοίκε, τότε ταχύ, πλὴν ὅπερ εἴπομεν νυνδὴ σμικροῦ μέρουσ τοῦ περὶ τὸν ὑμέτερον τόπον, καὶ τοῦτο δὴ πρὸσ τὰ δύο μέρη πολεμοῦν οὐ πώποτε πέπαυται μέχρι τὰ νῦν·
(플라톤, Laws, book 3 60:2)
ἆρ’ οὖν, ὦ θαυμάσιε, λελήθαμεν ἄνθρωποι πάντεσ, καὶ τὰ νῦν δὴ ἡμεῖσ, οἰόμενοι μὲν ἑκάστοτέ τι καλὸν ὁρᾶν πρᾶγμα γενόμενον καὶ θαυμαστὰ ἂν ἐργασάμενον, εἴ τισ ἄρα ἠπιστήθη καλῶσ αὐτῷ χρῆσθαι κατά τινα τρόπον, τὸ δὲ νῦν γε ἡμεῖσ τάχ’ ἂν ἴσωσ περὶ τοῦτο αὐτὸ οὔτ’ ὀρθῶσ διανοοίμεθα οὔτε κατὰ φύσιν, καὶ δὴ καὶ περὶ τὰ ἄλλα πάντεσ πάντα, περὶ ὧν ἂν οὕτω διανοηθῶσιν;
(플라톤, Laws, book 3 62:3)
φέρε δή, πάντων ἀνθρώπων ἐστὶ κοινὸν ἐπιθύμημα ἕν τι τὸ νῦν ὑπὸ τοῦ λόγου δηλούμενον, ὡσ αὐτόσ φησιν ὁ λόγοσ;
(플라톤, Laws, book 3 68:1)
ἥκει δὴ πάλιν ὁ λόγοσ εἰσ ταὐτόν, καὶ ὁ λέγων ἐγὼ νῦν λέγω πάλιν ἅπερ τότε, εἰ μὲν βούλεσθε, ὡσ παίζων, εἰ δ’, ὡσ σπουδάζων, ὅτι δή φημι εὐχῇ χρῆσθαι σφαλερὸν εἶναι νοῦν μὴ κεκτημένον, ἀλλὰ τἀναντία ταῖσ βουλήσεσίν οἱ γίγνεσθαι.
(플라톤, Laws, book 3 73:1)
φαμὲν δή νυν, καθ’ ὁδὸν ἰόντεσ τὴν λοιπὴν τοῦ λόγου, τὴν μεγίστην ἀμαθίαν τότε ἐκείνην τὴν δύναμιν ἀπολέσαι καὶ νῦν ταὐτὸν τοῦτο πεφυκέναι ποιεῖν, ὥστε τόν γε νομοθέτην, εἰ τοῦθ’ οὕτωσ ἔχει, πειρατέον ταῖσ πόλεσιν φρόνησιν μὲν ὅσην δυνατὸν ἐμποιεῖν, τὴν δ’ ἄνοιαν ὅτι μάλιστα ἐξαιρεῖν.
(플라톤, Laws, book 3 76:4)
νῦν γὰρ δὴ στάσεων πηγήν τινα ἀνηυρήκαμεν ἡμεῖσ, ἣν δεῖ σε θεραπεύειν.
(플라톤, Laws, book 3 87:2)
ὡσ οὖν δὴ τότε γενόμενον, νῦν ἔστιν μετριώτατα τοπάσαι·
(플라톤, Laws, book 3 93:2)
σχεδὸν γὰρ οὐκ ἄν ποτ’ ᾠήθησαν ὁρ́κοισ μετριάσαι ψυχὴν νέαν, λαβοῦσαν ἀρχὴν ἐξ ἧσ δυνατὸν ἦν τυραννίδα γενέσθαι ‐ νῦν δ’ ὁ θεὸσ ἔδειξεν οἱάν ἔδει καὶ δεῖ δὴ τὴν μενοῦσαν μάλιστα ἀρχὴν γίγνεσθαι.
(플라톤, Laws, book 3 97:1)
καὶ νῦν δὴ τὸ περὶ τῆσ φιλίασ τε καὶ φρονήσεωσ καὶ ἐλευθερίασ, πρὸσ ὅτι βουλόμενοσ ἔμελλεσ λέγειν δεῖν στοχάζεσθαι τὸν νομοθέτην, λέγε.
(플라톤, Laws, book 3 104:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION