Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

νῦν δὴ τὸ μετὰ τοῦθ’ ἡμῖν λοιπὸν λέγειν ὅσοι τ’ εἰσίν, καὶ τίνεσ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἐπίνομις 92:2)
ποῖ δὴ τελευτᾷ νῦν ἡμῖν οὗτοσ ὁ λόγοσ, καὶ τί φανερόν ποτε ποιῆσαι βουληθεὶσ λέγει ταῦτα;
(플라톤, Laws, book 1 36:3)
ἐπεὶ καὶ τὰ γυμνάσια ταῦτα καὶ τὰ συσσίτια πολλὰ μὲν ἄλλα νῦν ὠφελεῖ τὰσ πόλεισ, πρὸσ δὲ τὰσ στάσεισ χαλεπά ‐ δηλοῦσιν δὲ Μιλησίων καὶ Βοιωτῶν καὶ Θουρίων παῖδεσ ‐ καὶ δὴ καὶ παλαιὸν νόμον δοκεῖ τοῦτο τὸ ἐπιτήδευμα καὶ κατὰ φύσιν, τὰσ περὶ τὰ ἀφροδίσια ἡδονὰσ οὐ μόνον ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ θηρίων, διεφθαρκέναι.
(플라톤, Laws, book 1 71:5)
νῦν δὴ ταὐτόν μοι δοκοῦμεν ἡμεῖσ ἐν τοῖσ λόγοισ ποιεῖν·
(플라톤, Laws, book 1 85:3)
τοῦτ’ αὐτὸ δὴ πειρώμεθα, τὸ σοὶ δοκοῦν περὶ τῶν νῦν ἀμφισβητουμένων καταμαθεῖν.
(플라톤, Laws, book 1 104:5)
καὶ δὴ καὶ ἐμοὶ νῦν ταὐτὸν τοῦτο ἐγγέγονεν.
(플라톤, Laws, book 1 108:3)
ἀκούων γὰρ τῶν παίδων εὐθύσ, εἴ τι μέμφοιντο ἢ καὶ ἐπαινοῖεν Λακεδαιμόνιοι Ἀθηναίουσ, ὡσ "ἡ πόλισ ὑμῶν, ὦ Μέγιλλε," ἔφασαν, "ἡμᾶσ οὐ καλῶσ ἢ καλῶσ ἔρρεξε" ‐ ταῦτα δὴ ἀκούων, καὶ μαχόμενοσ πρὸσ αὐτὰ ὑπὲρ ὑμῶν ἀεὶ πρὸσ τοὺσ τὴν πόλιν εἰσ ψόγον ἄγοντασ, πᾶσαν εὔνοιαν ἔσχον, καί μοι νῦν ἥ τε φωνὴ προσφιλὴσ ὑμῶν, τό τε ὑπὸ πολλῶν λεγόμενον, ὡσ ὅσοι Ἀθηναίων εἰσὶν ἀγαθοὶ διαφερόντωσ εἰσὶν τοιοῦτοι, δοκεῖ ἀληθέστατα λέγεσθαι·
(플라톤, Laws, book 1 108:4)
τοῦτ’ αὐτὸ δὴ νῦν, ὡσ ἐοίχ’, ἡμῖν ἤδη πειρατέον φράζειν.
(플라톤, Laws, book 1 135:2)
ἴδωμεν δὴ τί ποτ’ ἐστὶ τὸ νῦν αὖ λεγόμενον.
(플라톤, Laws, book 2 12:6)
πάλαι γὰρ δή ποτε, ὡσ ἐοίκεν, ἐγνώσθη παρ’ αὐτοῖσ οὗτοσ ὁ λόγοσ ὃν τὰ νῦν λέγομεν ἡμεῖσ, ὅτι καλὰ μὲν σχήματα, καλὰ δὲ μέλη δεῖ μεταχειρίζεσθαι ταῖσ συνηθείαισ τοὺσ ἐν ταῖσ πόλεσιν νέουσ·
(플라톤, Laws, book 2 26:4)
τὸ γὰρ ἔθοσ ἡμῖν τῶν νῦν δὴ πάμπολυ δοκεῖ τῶν ἐν ταῖσ πόλεσιν ἁπάσαισ καὶ πανταχοῦ βέλτιστον γίγνεσθαι.
(플라톤, Laws, book 2 39:2)
ἐξῆν γὰρ δὴ τῷ παλαιῷ τε καὶ Ἑλληνικῷ νόμῳ, <οὐ> καθάπερ ὁ Σικελικόσ τε καὶ Ἰταλικὸσ νόμοσ νῦν, τῷ πλήθει τῶν θεατῶν ἐπιτρέπων καὶ τὸν νικῶντα διακρίνων χειροτονίαισ, διέφθαρκε μὲν τοὺσ ποιητὰσ αὐτούσ ‐ πρὸσ γὰρ τὴν τῶν κριτῶν ἡδονὴν ποιοῦσιν οὖσαν φαύλην, ὥστε αὐτοὶ αὐτοὺσ οἱ θεαταὶ παιδεύουσιν ‐ διέφθαρκεν δ’ αὐτοῦ τοῦ θεάτρου τὰσ ἡδονάσ·
(플라톤, Laws, book 2 42:2)
φέρε δή, συνομολογησώμεθα τὰ νῦν.
(플라톤, Laws, book 2 50:6)
ἆρ’ οὖν οὐ πᾶσαν μίμησιν φαῖμεν ἂν ἐκ τῶν νῦν λεγομένων ἥκιστα ἡδονῇ προσήκειν κρίνεσθαι καὶ δόξῃ μὴ ἀληθεῖ ‐ καὶ δὴ καὶ πᾶσαν ἰσότητα·
(플라톤, Laws, book 2 93:4)
ὀρθῶσ, εἴ γε δὴ εἰή τοιαύτη οἱάν νῦν λέγεισ.
(플라톤, Laws, book 2 119:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION