Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

συνωμολογήσατ’ οὖν κοινῇ σκεψάμενοι πρὸσ ὑμᾶσ αὐτοὺσ εἰσ νῦν ἀνταποδώσειν μοι τὰ τῶν λόγων ξένια, πάρειμί τε οὖν δὴ κεκοσμημένοσ ἐπ’ αὐτὰ καὶ πάντων ἑτοιμότατοσ ὢν δέχεσθαι.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 20:2)
ἦν γὰρ δή ποτε, ὦ Σόλων, ὑπὲρ τὴν μεγίστην φθορὰν ὕδασιν ἡ νῦν Ἀθηναίων οὖσα πόλισ ἀρίστη πρόσ τε τὸν πόλεμον καὶ κατὰ πάντα εὐνομωτάτη διαφερόντωσ·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 40:1)
λέγοντοσ δὲ δὴ χθὲσ σοῦ περὶ πολιτείασ τε καὶ τῶν ἀνδρῶν οὓσ ἔλεγεσ, ἐθαύμαζον ἀναμιμνῃσκόμενοσ αὐτὰ ἃ νῦν λέγω, κατανοῶν ὡσ δαιμονίωσ ἔκ τινοσ τύχησ οὐκ ἄπο σκοποῦ συνηνέχθησ τὰ πολλὰ οἷσ Σόλων εἶπεν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 55:1)
ἵνα δ’ εἰή μέτρον ἐναργέσ τι πρὸσ ἄλληλα βραδυτῆτι καὶ τάχει καὶ τὰ περὶ τὰσ ὀκτὼ φορὰσ πορεύοιτο, φῶσ ὁ θεὸσ ἀνῆψεν ἐν τῇ πρὸσ γῆν δευτέρᾳ τῶν περιόδων, ὃ δὴ νῦν κεκλήκαμεν ἥλιον, ἵνα ὅτι μάλιστα εἰσ ἅπαντα φαίνοι τὸν οὐρανὸν μετάσχοι τε ἀριθμοῦ τὰ ζῷα ὅσοισ ἦν προσῆκον, μαθόντα παρὰ τῆσ ταὐτοῦ καὶ ὁμοίου περιφορᾶσ.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 133:1)
αἳ δὴ καὶ ἔπειτα διὰ ταῦτα ἐκλήθησάν τε καὶ νῦν ἔτι αἰσθήσεισ συνάπασαι κέκληνται.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 163:1)
καὶ διὰ δὴ ταῦτα πάντα τὰ παθήματα νῦν κατ’ ἀρχάσ τε ἄνουσ ψυχὴ γίγνεται τὸ πρῶτον, ὅταν εἰσ σῶμα ἐνδεθῇ θνητόν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 167:2)
τὰσ μὲν δὴ θείασ περιόδουσ δύο οὔσασ, τὸ τοῦ παντὸσ σχῆμα ἀπομιμησάμενοι περιφερὲσ ὄν, εἰσ σφαιροειδὲσ σῶμα ἐνέδησαν, τοῦτο ὃ νῦν κεφαλὴν ἐπονομάζομεν, ὃ θειότατόν τέ ἐστιν καὶ τῶν ἐν ἡμῖν πάντων δεσποτοῦν·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 171:1)
ὄψισ δὴ κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον αἰτία τῆσ μεγίστησ ὠφελίασ γέγονεν ἡμῖν, ὅτι τῶν νῦν λόγων περὶ τοῦ παντὸσ λεγομένων οὐδεὶσ ἄν ποτε ἐρρήθη μήτε ἄστρα μήτε ἥλιον μήτε οὐρανὸν ἰδόντων.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 187:1)
πρῶτον μέν, ὃ δὴ νῦν ὕδωρ ὠνομάκαμεν, πηγνύμενον ὡσ δοκοῦμεν λίθουσ καὶ γῆν γιγνόμενον ὁρῶμεν, τηκόμενον δὲ καὶ διακρινόμενον αὖ ταὐτὸν τοῦτο πνεῦμα καὶ ἀέρα, συγκαυθέντα δὲ ἀέρα πῦρ, ἀνάπαλιν δὲ συγκριθὲν καὶ κατασβεσθὲν εἰσ ἰδέαν τε ἀπιὸν αὖθισ ἀέροσ πῦρ, καὶ πάλιν ἀέρα συνιόντα καὶ πυκνούμενον νέφοσ καὶ ὁμίχλην, ἐκ δὲ τούτων ἔτι μᾶλλον συμπιλουμένων ῥέον ὕδωρ, ἐξ ὕδατοσ δὲ γῆν καὶ λίθουσ αὖθισ, κύκλον τε οὕτω διαδιδόντα εἰσ ἄλληλα, ὡσ φαίνεται, τὴν γένεσιν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 202:3)
τὸ δὴ πρόσθεν ἀσαφῶσ ῥηθὲν νῦν μᾶλλον διοριστέον.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 234:4)
ταύτῃ δὴ καὶ τὰ νῦν ἐφέντεσ τὸ μετὰ τοῦτο τῶν αὐτῶν πέρι τὰ ἑξῆσ εἰκότα δίιμεν τῇδε.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 271:1)
ὅτ’ οὖν δὴ τὰ νῦν οἱᾶ τέκτοσιν ἡμῖν ὕλη παράκειται τὰ τῶν αἰτίων γένη διυλισμένα, ἐξ ὧν τὸν ἐπίλοιπον λόγον δεῖ συνυφανθῆναι, πάλιν ἐπ’ ἀρχὴν ἐπανέλθωμεν διὰ βραχέων, ταχύ τε εἰσ ταὐτὸν πορευθῶμεν ὅθεν δεῦρο ἀφικόμεθα, καὶ τελευτὴν ἤδη κεφαλήν τε τῷ μύθῳ πειρώμεθα ἁρμόττουσαν ἐπιθεῖναι τοῖσ πρόσθεν.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 336:1)
τὴν δὲ δὴ τοῦ στόματοσ ἡμῶν δύναμιν ὀδοῦσιν καὶ γλώττῃ καὶ χείλεσιν ἕνεκα τῶν ἀναγκαίων καὶ τῶν ἀρίστων διεκόσμησαν οἱ διακοσμοῦντεσ ᾗ νῦν διατέτακται, τὴν μὲν εἴσοδον τῶν ἀναγκαίων μηχανώμενοι χάριν, τὴν δ’ ἔξοδον τῶν ἀρίστων·
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 379:2)
τῆσ δὴ σαρκοειδοῦσ φύσεωσ οὐ καταξηραινομένησ λέμμα μεῖζον περιγιγνόμενον ἐχωρίζετο, δέρμα τὸ νῦν λεγόμενον.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 380:3)
ἃ δὴ νῦν ἥμερα δένδρα καὶ φυτὰ καὶ σπέρματα παιδευθέντα ὑπὸ γεωργίασ τιθασῶσ πρὸσ ἡμᾶσ ἔσχεν, πρὶν δὲ ἦν μόνα τὰ τῶν ἀγρίων γένη, πρεσβύτερα τῶν ἡμέρων ὄντα.
(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Τίμαιος 389:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION