Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

πᾶσι κεκοινωνηκέναι, τὸ δὴ μετὰ τοῦτο συνεπισπώμεθα τῷ λόγῳ τῇδε σκοποῦντεσ, μὴ περὶ πάντων τῶν εἰδῶν, ἵνα μὴ ταραττώμεθα ἐν πολλοῖσ, ἀλλὰ προελόμενοι τῶν μεγίστων λεγομένων ἄττα, πρῶτον μὲν ποῖα ἕκαστά ἐστιν, ἔπειτα κοινωνίασ ἀλλήλων πῶσ ἔχει δυνάμεωσ, ἵνα τό τε ὂν καὶ μὴ ὂν εἰ μὴ πάσῃ σαφηνείᾳ δυνάμεθα λαβεῖν, ἀλλ’ οὖν λόγου γε ἐνδεεῖσ μηδὲν γιγνώμεθα περὶ αὐτῶν, καθ’ ὅσον ὁ τρόποσ ἐνδέχεται τῆσ νῦν σκέψεωσ, ἐὰν ἄρα ἡμῖν πῃ παρεικάθῃ τὸ μὴ ὂν λέγουσιν ὡσ ἔστιν ὄντωσ μὴ ὂν ἀθῴοισ ἀπαλλάττειν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 230:1)
καὶ ταύταισ δὴ ταῖσ ἐναντιώσεσιν εἴτε ἀπιστεῖ τισ, σκεπτέον αὐτῷ καὶ λεκτέον βέλτιόν τι τῶν νῦν εἰρημένων·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 259:3)
νῦν γὰρ μόγισ μὲν τὸ μὴ ὂν ὡσ οὐκ ἔστι προβληθὲν διεπεράσαμεν, ἕτερον δὲ προβέβληται, καὶ δεῖ δὴ ψεῦδοσ ὡσ ἔστι καὶ περὶ λόγον καὶ περὶ δόξαν ἀποδεῖξαι, καὶ μετὰ τοῦτο ἴσωσ ἕτερον, καὶ ἔτ’ ἄλλο μετ’ ἐκεῖνο·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 270:3)
νῦν δέ γ’ ἐπειδὴ πέφανται μὲν λόγοσ, πέφανται δ’ οὖσα δόξα ψευδήσ, ἐγχωρεῖ δὴ μιμήματα τῶν ὄντων εἶναι καὶ τέχνην ἐκ ταύτησ γίγνεσθαι τῆσ διαθέσεωσ ἀπατητικήν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 291:2)
οὐκοῦν ἐφάνη τε καὶ διὰ ταῦτα δὴ καταριθμήσομεν αὐτὼ νῦν ἀναμφισβητήτωσ εἴδη δύο;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Σοφιστής 303:7)
φαίνεταί γε δὴ ῥηθὲν νῦν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 28:5)
οὐδαμῶσ, ἀλλὰ τὸ περὶ τῆσ μεταβολῆσ δύσεώσ τε καὶ ἀνατολῆσ ἡλίου καὶ τῶν ἄλλων ἄστρων, ὡσ ἄρα ὅθεν μὲν ἀνατέλλει νῦν εἰσ τοῦτον τότε τὸν τόπον ἐδύετο, ἀνέτελλε δ’ ἐκ τοῦ ἐναντίου, τότε δὲ δὴ μαρτυρήσασ ἄρα ὁ θεὸσ Ἀτρεῖ μετέβαλεν αὐτὸ ἐπὶ τὸ νῦν σχῆμα.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 73:1)
ὃ δ’ ἐστὶν πᾶσι τούτοισ αἴτιον τὸ πάθοσ οὐδεὶσ εἴρηκεν, νῦν δὲ δὴ λεκτέον·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 74:6)
λογισάμενοι δὴ συννοήσωμεν τὸ πάθοσ ἐκ τῶν νῦν λεχθέντων, ὃ πάντων ἔφαμεν εἶναι τῶν θαυμαστῶν αἴτιον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 80:2)
εἰ δ’ ἐμπιμπλάμενοι σίτων ἅδην καὶ ποτῶν διελέγοντο πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ τὰ θηρία μύθουσ οἱᾶ δὴ καὶ τὰ νῦν περὶ αὐτῶν λέγονται, καὶ τοῦτο, ὥσ γε κατὰ τὴν ἐμὴν δόξαν ἀποφήνασθαι, καὶ μάλ’ εὔκριτον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 93:1)
νῦν δὲ κατά γε τὴν ἐμὴν οὔπω φαίνεται τέλεον ὁ βασιλεὺσ ἡμῖν σχῆμα ἔχειν, ἀλλὰ καθάπερ ἀνδριαντοποιοὶ παρὰ καιρὸν ἐνίοτε σπεύδοντεσ πλείω καὶ μείζω τοῦ δέοντοσ ἕκαστα τῶν ἔργων ἐπεμβαλλόμενοι βραδύνουσι, καὶ νῦν ἡμεῖσ, ἵνα δὴ πρὸσ τῷ ταχὺ καὶ μεγαλοπρεπῶσ δηλώσαιμεν τὸ τῆσ ἔμπροσθεν ἁμάρτημα διεξόδου, τῷ βασιλεῖ νομίσαντεσ πρέπειν μεγάλα παραδείγματα ποιεῖσθαι, θαυμαστὸν ὄγκον ἀράμενοι τοῦ μύθου, μείζονι τοῦ δέοντοσ ἠναγκάσθημεν αὐτοῦ μέρει προσχρήσασθαι·
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 121:4)
δεῖ γὰρ δὴ πρὸσ ὃ νῦν σπεύδομεν.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 160:4)
οὐκοῦν τὰσ τέχνασ τε αὐτὰσ καὶ τἆργα αὐτῶν σύμπαντα διολοῦμεν τούτῳ τῷ λόγῳ, καὶ δὴ καὶ τὴν ζητουμένην νῦν πολιτικὴν καὶ τὴν ῥηθεῖσαν ὑφαντικὴν ἀφανιοῦμεν;
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 163:4)
ὃ γὰρ ἐνίοτε, ὦ Σώκρατεσ, οἰόμενοι δή τι σοφὸν φράζειν πολλοὶ τῶν κομψῶν λέγουσιν, ὡσ ἄρα μετρητικὴ περὶ πάντ’ ἐστὶ τὰ γιγνόμενα, τοῦτ’ αὐτὸ τὸ νῦν λεχθὲν ὂν τυγχάνει.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 167:5)
λέγω τοίνυν ὅτι χρὴ δὴ μεμνημένουσ ἐμὲ καὶ σὲ τῶν νῦν εἰρημένων τόν τε ψόγον ἑκάστοτε καὶ ἔπαινον ποιεῖσθαι βραχύτητοσ ἅμα καὶ μήκουσ ὧν ἂν ἀεὶ πέρι λέγωμεν, μὴ πρὸσ ἄλληλα τὰ μήκη κρίνοντεσ ἀλλὰ κατὰ τὸ τῆσ μετρητικῆσ μέροσ ὃ τότε ἔφαμεν δεῖν μεμνῆσθαι, πρὸσ τὸ πρέπον.
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Πολιτικός 177:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION