Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

νῦν δὲ πρῶτον μὲν ὁ βασιλεὺσ ἅπασι τοῖσ Ἕλλησιν οἰκείωσ ἔχει, καὶ πάντων ἥκιστα δὴ ἡμῖν, ἄν τι μὴ νῦν ἐπανορθωσώμεθα·
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Δ 61:1)
λοιποὺσ δὴ περὶ αὐτὸν εἶναι λῃστὰσ καὶ κόλακασ καὶ τοιούτουσ ἀνθρώπουσ οἱούσ μεθυσθέντασ ὀρχεῖσθαι τοιαῦθ’ οἷ’ ἐγὼ νῦν ὀκνῶ πρὸσ ὑμᾶσ ὀνομάσαι.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 25:1)
δεῖ δὴ ταῦτ’ ἐπανέντασ καὶ ὑμῶν αὐτῶν ἔτι καὶ νῦν γενομένουσ κοινὸν καὶ τὸ βουλεύεσθαι καὶ τὸ λέγειν καὶ τὸ πράττειν ποιῆσαι.
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Β 37:1)
τί δὴ τὸ πάντων αἴτιον τούτων, καὶ τί δή ποθ’ ἅπαντ’ εἶχε καλῶσ τότε, καὶ νῦν οὐκ ὀρθῶσ;
(데모스테네스, Speeches, Ὀλυνθιακὸσ Γ 38:1)
καὶ τοῦτ’ ἐξ ἀνάγκησ τρόπον τιν’ αὐτῷ νῦν γε δὴ συμβαίνει.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Β 21:1)
τί δὴ ταῦτα νῦν λέγω καὶ καλεῖν φημὶ δεῖν τούτουσ;
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Β 39:3)
καὶ δὴ καὶ νῦν τῷ Διοπείθει στράτευμ’ ἔχοντι σαφῶσ ἐστι τοῦτο δῆλον ὅτι δώσουσι χρήματα πάντεσ οὗτοι·
(데모스테네스, Speeches, Περὶ τῶν ἐν Χερρονήσῳ 32:1)
φέρε δὴ νῦν, ἡνίκ’ εἰσ Χερρόνησον, ἣν βασιλεὺσ καὶ πάντεσ οἱ Ἕλληνεσ ὑμετέραν ἐγνώκασιν εἶναι, ξένουσ εἰσπέμπει καὶ βοηθεῖν ὁμολογεῖ καὶ ἐπιστέλλει ταῦτα, τί ποιεῖ;
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 20:6)
ὅτι μὲν δὴ μέγασ ἐκ μικροῦ καὶ ταπεινοῦ τὸ κατ’ ἀρχὰσ Φίλιπποσ ηὔξηται, καὶ ἀπίστωσ καὶ στασιαστικῶσ ἔχουσι πρὸσ αὑτοὺσ οἱ Ἕλληνεσ, καὶ ὅτι πολλῷ παραδοξότερον ἦν τοσοῦτον αὐτὸν ἐξ ἐκείνου γενέσθαι ἢ νῦν, ὅθ’ οὕτω πολλὰ προείληφε, καὶ τὰ λοιπὰ ὑφ’ αὑτῷ ποιήσασθαι, καὶ πάνθ’ ὅσα τοιαῦτ’ ἂν ἔχοιμι διεξελθεῖν, παραλείψω.
(데모스테네스, Speeches, Κατὰ Φιλίππου Γ 26:1)
οὐ γὰρ εἰ ἕτεροι μὲν ἦσαν οἱ τότε σωθέντεσ ὑπ’ αὐτοῦ καὶ δόντεσ τὴν ἀτέλειαν, ἕτεροι δ’ ὑμεῖσ οἱ νῦν ἀφαιρούμενοι, ἀπολύει τοῦτο τὴν αἰσχύνην, ἀλλ’ αὐτὸ δὴ τοῦτο καὶ τὸ δεινόν ἐστιν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 63:1)
εἰ δὴ τόθ’, ὅθ’ εὑρίσκετο τὴν δωρειάν, ἠξίωσεν ὑμᾶσ, ὥσπερ δι’ Ἰφικράτην καὶ Τιμόθεον εὖ τινὰσ πεποιήκατε, οὕτω καὶ δι’ αὑτὸν εὖ ποιῆσαι τούτων τινὰσ τῶν εὑρημένων τὴν ἀτέλειαν, οὓσ νῦν οὗτοι μεμφόμενοι πάντασ ἀφαιρεῖσθαι κελεύουσιν ὁμοίωσ, οὐκ ἂν ἐδώκατε ταύτην αὐτῷ τὴν χάριν;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Ἀτελείασ πρὸσ Λεπτίνην 112:1)
πολὺ δὴ κάλλιον καὶ ἄμεινον τὴν μὲν Θηβαίων συμμαχίαν αὐτοὺσ παραλαβεῖν, τῇ δὲ Λακεδαιμονίων πλεονεξίᾳ μὴ ’πιτρέψαι, ἢ νῦν ὀκνοῦντασ μὴ τοὺσ Θηβαίων σώσωμεν συμμάχουσ, τούτουσ μὲν προέσθαι, πάλιν δὲ σῴζειν αὐτοὺσ τοὺσ Θηβαίουσ, καὶ προσέτ’ ἐν φόβῳ καθεστάναι περὶ ἡμῶν αὐτῶν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτῶν 28:1)
τὸ δὲ δὴ καὶ τοὺσ πρὸσ ἔμ’ αὐτὸν ἀγῶνασ ἐάσαντα νῦν ἐπὶ τόνδ’ ἥκειν, καὶ πᾶσαν ἔχει κακίαν.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τοῦ Στεφάνου 397:2)
τοῦ χάριν δὴ ταῦθ’ ὑπέμνησα πρῶτα νῦν ὑμᾶσ καὶ διεξῆλθον τούτουσ τοὺσ λόγουσ;
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 32:1)
ταῦτα δὴ παρέξεται νῦν οὗτοσ λέγων ὡσ αὐτὸσ ἐπῄνεσεν ἡμᾶσ, αὐτὸσ εἱστία τοὺσ πρέσβεισ, τὸ πότ’ οὐ διορίζων.
(데모스테네스, Speeches 11-20, Περὶ τῆσ Παραπρεσβείας 307:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION