Plato, Laws, book 3 147:

(플라톤, Laws, book 3 147:)

ταῦτ’ οὖν οὕτω τεταγμένωσ ἤθελεν ἄρχεσθαι τῶν πολιτῶν τὸ πλῆθοσ, καὶ μὴ τολμᾶν κρίνειν διὰ θορύβου· μετὰ δὲ ταῦτα, προϊόντοσ τοῦ χρόνου, ἄρχοντεσ μὲν τῆσ ἀμούσου παρανομίασ ποιηταὶ ἐγίγνοντο φύσει μὲν ποιητικοί, ἀγνώμονεσ δὲ περὶ τὸ δίκαιον τῆσ Μούσησ καὶ τὸ νόμιμον, βακχεύοντεσ καὶ μᾶλλον τοῦ δέοντοσ κατεχόμενοι ὑφ’ ἡδονῆσ, κεραννύντεσ δὲ θρήνουσ τε ὕμνοισ καὶ παίωνασ διθυράμβοισ, καὶ αὐλῳδίασ δὴ ταῖσ κιθαρῳδίαισ μιμούμενοι, καὶ πάντα εἰσ πάντα συνάγοντεσ, μουσικῆσ ἄκοντεσ ὑπ’ ἀνοίασ καταψευδόμενοι ὡσ ὀρθότητα μὲν οὐκ ἔχοι οὐδ’ ἡντινοῦν μουσική, ἡδονῇ δὲ τῇ τοῦ χαίροντοσ, εἴτε βελτίων εἴτε χείρων ἂν εἰή τισ, κρίνοιτο ὀρθότατα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION