Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 177:

εἰ δὲ αὐτὸσ μὲν ᾤετο, τὸ δὲ πλῆθοσ μὴ συνοίεται, οἶσθ’ ὅτι πρῶτον μὲν ὅσῳ πλείουσ οἷσ μὴ δοκεῖ ἢ οἷσ δοκεῖ, τοσούτῳ μᾶλλον οὐκ ἔστιν ἢ ἔστιν. ἀνάγκη, εἴπερ γε καθ’ ἑκάστην δόξαν ἔσται καὶ οὐκ ἔσται. ἔπειτά γε τοῦτ’ ἔχει κομψότατον· ἐκεῖνοσ μὲν περὶ τῆσ αὑτοῦ οἰήσεωσ τὴν τῶν ἀντιδοξαζόντων οἰήσιν, ᾗ ἐκεῖνον ἡγοῦνται ψεύδεσθαι, συγχωρεῖ που ἀληθῆ εἶναι ὁμολογῶν τὰ ὄντα δοξάζειν ἅπαντασ. πάνυ μὲν οὖν.