Plato, Laws, book 12 172:

μῶν οὖν οὐχ ἓν τῶν καλλίστων ἐστὶν τὸ περὶ τοὺσ θεούσ, ὃ δὴ σπουδῇ διεπερανάμεθα, ὡσ εἰσίν τε καὶ ὅσησ φαίνονται κύριοι δυνάμεωσ, εἰδέναι τε εἰσ ὅσον δυνατόν ἐστιν ταῦτ’ ἄνθρωπον γιγνώσκειν, καὶ τοῖσ μὲν πλείστοισ τῶν κατὰ πόλιν συγγιγνώσκειν τῇ φήμῃ μόνον τῶν νόμων συνακολουθοῦσιν, τοῖσ δὲ φυλακῆσ μεθέξουσιν μηδὲ ἐπιτρέπειν, ὃσ ἂν μὴ διαπονήσηται τὸ πᾶσαν πίστιν λαβεῖν τῶν οὐσῶν περὶ θεῶν; τὴν δὲ μὴ ἐπιτροπὴν εἶναι τὸ μηδέποτε τῶν νομοφυλάκων αἱρεῖσθαι τὸν μὴ θεῖον καὶ διαπεπονηκότα πρὸσ αὐτά, μηδ’ αὖ τῶν πρὸσ ἀρετὴν ἔγκριτον γίγνεσθαι;