Plato, Laws, book 12 91:

(플라톤, Laws, book 12 91:)

τῶν ἀμφισβητησίμων χρόνου ὁρ́οσ, ὃν ἐάν τισ ᾖ κεκτημένοσ, μηκέτ’ ἀμφισβητεῖν ἐξεῖναι. χωρίων μὲν οἰκήσεών τε τῇδε οὐκ ἔστ’ ἀμφισβήτησισ· τῶν δὲ ἄλλων ὅτι ἄν τισ ἐκτημένοσ ᾖ, ἐὰν μὲν κατὰ ἄστυ καὶ κατ’ ἀγορὰν καὶ ἱερὰ χρώμενοσ φαίνηται καὶ μηδεὶσ ἐπιλάβηται, φῇ δὲ ζητεῖν τοῦτον τὸν χρόνον, ὁ δὲ μὴ ἀποκρυπτόμενοσ φανερὸσ ᾖ, ἐὰν οὕτω τισ ἐνιαυτὸν ὁτιοῦν ἐκτημένοσ, ὁ δὲ ζητῶν διαγένωνται, μὴ ἐξέστω τοιούτου κτήματοσ ἐπιλαβέσθαι μηδέν’ ἀπελθόντοσ ἐνιαυτοῦ. ἐὰν δὲ κατ’ ἄστυ μὲν μὴ μηδὲ κατ’ ἀγορὰν χρῆται, κατ’ ἀγροὺσ δὲ φανερῶσ, μὴ προστυχὴσ δὲ ἐν πέντε ἔτεσιν γένηταί τισ, τῶν πέντε ἐξελθόντων ἐτῶν, μηκέτι τοῦ λοιποῦ χρόνου ἐξέστω τούτῳ τοῦ τοιούτου ἐπιλαβέσθαι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION