Plato, Laws, book 11 140:

(플라톤, Laws, book 11 140:)

σωφρονιστύοσ ἕνεκα συνεπομένην προσεκτεισάτω, ὁ μὲν ἀνοίᾳ κακουργήσασ ἀλλοτρίᾳ, πειθοῖ διὰ νεότητα ἤ τι τοιοῦτον χρησάμενοσ, ἐλαφροτέραν, ὁ δὲ διὰ οἰκείαν ἄνοιαν ἢ δι’ ἀκράτειαν ἡδονῶν ἢ λυπῶν, ἐν φόβοισ δειλίασ ἤ τισιν ἐπιθυμίαισ ἢ φθόνοισ ἢ θυμοῖσ δυσιάτοισ γιγνόμενοσ, βαρυτέραν, οὐχ ἕνεκα τοῦ κακουργῆσαι διδοὺσ τὴν δίκην ‐ οὐ γὰρ τὸ γεγονὸσ ἀγένητον ἔσται ποτέ ‐ τοῦ δ’ εἰσ τὸν αὖθισ ἕνεκα χρόνον ἢ τὸ παράπαν μισῆσαι τὴν ἀδικίαν αὐτόν τε καὶ τοὺσ ἰδόντασ αὐτὸν δικαιούμενον, ἢ λωφῆσαι μέρη πολλὰ τῆσ τοιαύτησ συμφορᾶσ. ὧν δὴ πάντων ἕνεκα χρὴ καὶ πρὸσ πάντα τὰ τοιαῦτα βλέποντασ τοὺσ νόμουσ τοξότου μὴ κακοῦ στοχάζεσθαι δίκην τοῦ τε μεγέθουσ τῆσ κολάσεωσ ἑκάστων ἕνεκα καὶ παντελῶσ τῆσ ἀξίασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION