Plato, Laws, book 10 106:

οὐκοῦν τὸ λοιπόν, εἴπερ ἀμελοῦσι τῶν σμικρῶν καὶ ὀλίγων τῶν περὶ τὸ πᾶν, ἢ γιγνώσκοντεσ ὡσ τὸ παράπαν οὐδενὸσ τῶν τοιούτων ἐπιμελεῖσθαι δεῖ, δρῷεν ἂν τοῦτο, ἢ τί τὸ λοιπὸν πλὴν τῷ γιγνώσκειν τοὐναντίον; οὐδέν. πότερον οὖν, ὦ ἄριστε καὶ βέλτιστε, θῶμέν σε λέγοντα ὡσ ἀγνοοῦντάσ τε καὶ δέον ἐπιμελεῖσθαι δι’ ἄγνοιαν ἀμελοῦντασ, ἢ γιγνώσκοντασ ὅτι δεῖ, καθάπερ οἱ φαυλότατοι τῶν ἀνθρώπων λέγονται ποιεῖν, εἰδότεσ ἄλλα εἶναι βελτίω πράττειν ὧν δὴ πράττουσιν, διά τινασ ἥττασ ἡδονῶν ἢ λυπῶν οὐ ποιεῖν;