Plato, Laws, book 6 181:

ταῦτα γὰρ ἴσμεν που περὶ δούλων λεγόμενα. ἀπαμείρεται εὐρύοπα Ζεύσἀνδρῶν, οὓσ ἂν δὴ κατὰ δούλιον ἦμαρ ἕλῃσι. τί μήν; οὐκοῦν καὶ τοὐναντίον, ὡσ ὑγιὲσ οὐδὲν ψυχῆσ δούλησ, οὐδὲ πιστεύειν οὐδέποτ’ οὐδὲν τῷ γένει δεῖ τὸν νοῦν κεκτημένον; ὁ δὲ σοφώτατοσ ἡμῖν τῶν ποιητῶν καὶ ἀπεφήνατο, ὑπὲρ τοῦ Διὸσ ἀγορεύων, ὡσ ‐ . . . ἥμισυ γάρ τε νόου, φησίν, . . .