Plato, Laws, book 6 179:

ἐναντία γὰρ ταῖσ χρείαισ, καὶ κατὰ τὰσ χρείασ αὖ, ποιούμεθα περὶ δούλων καὶ τὰ λεγόμενα. πῶσ δ’ αὖ τοῦτο λέγομεν; οὐ γάρ πω μανθάνομεν, ὦ ξένε, ὅτι τὰ νῦν φράζεισ. καὶ μάλα γε, ὦ Μέγιλλε, εἰκότωσ· σχεδὸν γὰρ πάντων τῶν Ἑλλήνων ἡ Λακεδαιμονίων εἱλωτεία πλείστην ἀπορίαν παράσχοιτ’ ἂν καὶ ἔριν τοῖσ μὲν ὡσ εὖ, τοῖσ δ’ ὡσ οὐκ εὖ γεγονυῖά ἐστιν ‐ ἐλάττω δὲ ἥ τε Ἡρακλεωτῶν δουλεία τῆσ τῶν Μαριανδυνῶν καταδουλώσεωσ ἔριν ἂν ἔχοι, τὸ Θετταλῶν τ’ αὖ πενεστικὸν ἔθνοσ ‐ εἰσ ἃ καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα βλέψαντασ ἡμᾶσ τί χρὴ ποιεῖν περὶ κτήσεωσ οἰκετῶν;