Plato, Laws, book 2 68:

ἀναγκαῖόν που τὴν τῆσ ἀμείνονοσ. ἀναγκαῖον ἄρα τὸν ἄδικον βίον οὐ μόνον αἰσχίω καὶ μοχθηρότερον, ἀλλὰ καὶ ἀηδέστερον τῇ ἀληθείᾳ τοῦ δικαίου τε εἶναι καὶ ὁσίου βίου. κινδυνεύει κατά γε τὸν νῦν λόγον, ὦ φίλοι. νομοθέτησ δὲ οὗ τι καὶ σμικρὸν ὄφελοσ, εἰ καὶ μὴ τοῦτο ἦν οὕτωσ ἔχον, ὡσ καὶ νῦν αὐτὸ ᾕρηχ’ ὁ λόγοσ ἔχειν, εἴπερ τι καὶ ἄλλο ἐτόλμησεν ἂν ἐπ’ ἀγαθῷ ψεύδεσθαι πρὸσ τοὺσ νέουσ, ἔστιν ὅτι τούτου ψεῦδοσ λυσιτελέστερον ἂν ἐψεύσατό ποτε καὶ δυνάμενον μᾶλλον ποιεῖν μὴ βίᾳ ἀλλ’ ἑκόντασ πάντασ πάντα τὰ δίκαια;