Plato, Laws, book 2 62:

(플라톤, Laws, book 2 62:)

"ἆρ’ ὁ δικαιότατόσ ἐστιν βίοσ ἥδιστοσ, ἢ δύ’ ἐστόν τινε βίω, οἷν ὁ μὲν ἥδιστοσ ὢν τυγχάνει, δικαιότατοσ δ’ ἕτεροσ; εἰ δὴ δύο φαῖεν, ἐροίμεθ’ ἂν ἴσωσ αὐτοὺσ πάλιν, εἴπερ ὀρθῶσ ἐπανερωτῷμεν· "ποτέρουσ δὲ εὐδαιμονεστέρουσ χρὴ λέγειν, τοὺσ τὸν δικαιότατον ἢ τοὺσ τὸν ἥδιστον διαβιοῦντασ βίον; εἰ μὲν δὴ φαῖεν τοὺσ τὸν ἥδιστον, ἄτοποσ αὐτῶν ὁ λόγοσ ἂν γίγνοιτο. βούλομαι δέ μοι μὴ ἐπὶ θεῶν λέγεσθαι τὸ τοιοῦτον, ἀλλ’ ἐπὶ πατέρων καὶ νομοθετῶν μᾶλλον, καί μοι τὰ ἔμπροσθεν ἠρωτημένα πατέρα τε καὶ νομοθέτην ἠρωτήσθω, ὁ δ’ εἰπέτω ὡσ ὁ ζῶν τὸν ἥδιστον βίον ἐστὶν μακαριώτατοσ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION