Plato, Laws, book 2 13:

προσθῶμεν. τί δ’ ἂν τὰ καλά τε ἡγούμενοσ εἶναι καλὰ καὶ τὰ αἰσχρὰ αἰσχρὰ οὕτωσ αὐτοῖσ χρῆται; βέλτιον ὁ τοιοῦτοσ πεπαιδευμένοσ ἡμῖν ἔσται τὴν χορείαν τε καὶ μουσικὴν ἢ ὃσ ἂν τῷ μὲν σώματι καὶ τῇ φωνῇ τὸ διανοηθὲν εἶναι καλὸν ἱκανῶσ ὑπηρετεῖν δυνηθῇ ἑκάστοτε, χαίρῃ δὲ μὴ τοῖσ καλοῖσ μηδὲ μισῇ τὰ μὴ καλά; ἢ ’κεῖνοσ ὃσ ἂν τῇ μὲν φωνῇ καὶ τῷ σώματι μὴ πάνυ δυνατὸσ ᾖ κατορθοῦν, ἢ διανοεῖσθαι, τῇ δὲ ἡδονῇ καὶ λύπῃ κατορθοῖ, τὰ μὲν ἀσπαζόμενοσ, ὅσα καλά, τὰ δὲ δυσχεραίνων, ὁπόσα μὴ καλά;