Plato, Laws, book 1 122:

(플라톤, Laws, book 1 122:)

ἐπὶ δὲ πᾶσι τούτοισ λογισμὸσ ὅτι ποτ’ αὐτῶν ἄμεινον ἢ χεῖρον, ὃσ γενόμενοσ δόγμα πόλεωσ κοινὸν νόμοσ ἐπωνόμασται. μόγισ μέν πωσ ἐφέπομαι, λέγε μὴν τὸ μετὰ ταῦτα ὡσ ἑπομένου. καὶ ἐν ἐμοὶ μὴν ταὐτὸν τοῦτο πάθοσ ἔνι. περὶ δὴ τούτων διανοηθῶμεν οὑτωσί. θαῦμα μὲν ἕκαστον ἡμῶν ἡγησώμεθα τῶν ζῴων θεῖον, εἴτε ὡσ παίγνιον ἐκείνων εἴτε ὡσ σπουδῇ τινι συνεστηκόσ· οὐ γὰρ δὴ τοῦτό γε γιγνώσκομεν, τόδε δὲ ἴσμεν, ὅτι ταῦτα τὰ πάθη ἐν ἡμῖν οἱο͂ν νεῦρα ἢ σμήρινθοί τινεσ ἐνοῦσαι σπῶσίν τε ἡμᾶσ καὶ ἀλλήλαισ ἀνθέλκουσιν ἐναντίαι οὖσαι ἐπ’ ἐναντίασ πράξεισ, οὗ δὴ διωρισμένη ἀρετὴ καὶ κακία κεῖται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION