Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 286:

οὐκ ἄρα οἱο͂́ν τε τὸ μὴ ὂν δοξάζειν, οὔτε περὶ τῶν ὄντων οὔτε αὐτὸ καθ’ αὑτό. οὐ φαίνεται. ἄλλο τι ἄρ’ ἐστὶ τὸ ψευδῆ δοξάζειν τοῦ τὰ μὴ ὄντα δοξάζειν. ἄλλο ἐοίκεν. οὔτ’ ἄρ’ οὕτωσ οὔτε ὡσ ὀλίγον πρότερον ἐσκοποῦμεν, ψευδήσ ἐστι δόξα ἐν ἡμῖν. οὐ γὰρ οὖν δή. ἀλλ’ ἆρα ὧδε γιγνόμενον τοῦτο προσαγορεύομεν; πῶσ; ἀλλοδοξίαν τινὰ οὖσαν ψευδῆ φαμεν εἶναι δόξαν, ὅταν τίσ <τι> τῶν ὄντων ἄλλο αὖ τῶν ὄντων ἀνταλλαξάμενοσ τῇ διανοίᾳ φῇ εἶναι.