Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Θεαίτητος 196:

τῷ γὰρ ὄντι τὸν τοιοῦτον ὁ μὲν πλησίον καὶ ὁ γείτων λέληθεν, οὐ μόνον ὅτι πράττει, ἀλλ’ ὀλίγου καὶ εἰ ἄνθρωπόσ ἐστιν ἤ τι ἄλλο θρέμμα· τί δέ ποτ’ ἐστὶν ἄνθρωποσ καὶ τί τῇ τοιαύτῃ φύσει προσήκει διάφορον τῶν ἄλλων ποιεῖν ἢ πάσχειν, ζητεῖ τε καὶ πράγματ’ ἔχει διερευνώμενοσ. μανθάνεισ γάρ που, ὦ Θεόδωρε· ἢ οὔ; ἔγωγε· καὶ ἀληθῆ λέγεισ. τοιγάρτοι, ὦ φίλε, ἰδίᾳ τε συγγιγνόμενοσ ὁ τοιοῦτοσ ἑκάστῳ καὶ δημοσίᾳ, ὅπερ ἀρχόμενοσ ἔλεγον, ὅταν ἐν δικαστηρίῳ ἤ που ἄλλοθι ἀναγκασθῇ περὶ τῶν παρὰ πόδασ καὶ τῶν ἐν ὀφθαλμοῖσ διαλέγεσθαι, γέλωτα παρέχει οὐ μόνον Θρᾴτταισ ἀλλὰ καὶ τῷ ἄλλῳ ὄχλῳ, εἰσ φρέατά τε καὶ πᾶσαν ἀπορίαν ἐμπίπτων ὑπὸ ἀπειρίασ, καὶ ἡ ἀσχημοσύνη δεινή, δόξαν ἀβελτερίασ παρεχομένη·