Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 318:

οὕτωσ ἔγωγε, οὐ πάνυ τι εἶναι ἄλλον, τοῦτον δὲ καὶ μόνον καὶ βέλτιστον. πότερον δὲ καὶ εὑρ́εσιν τῶν ὄντων τὴν αὐτὴν ταύτην εἶναι, τὸν τὰ ὀνόματα εὑρόντα καὶ ἐκεῖνα ηὑρηκέναι ὧν ἐστι τὰ ὀνόματα· ἢ ζητεῖν μὲν καὶ εὑρίσκειν ἕτερον δεῖν τρόπον, μανθάνειν δὲ τοῦτον; πάντων μάλιστα καὶ ζητεῖν καὶ εὑρίσκειν τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον κατὰ ταὐτά. φέρε δὴ ἐννοήσωμεν, ὦ Κρατύλε, εἴ τισ ζητῶν τὰ πράγματα ἀκολουθοῖ τοῖσ ὀνόμασι, σκοπῶν οἱο͂ν ἕκαστον βούλεται εἶναι, ἆρ’ ἐννοεῖσ ὅτι οὐ σμικρὸσ κίνδυνόσ ἐστιν ἐξαπατηθῆναι;