Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 231:

(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, Κρατύλος 231:)

εἰή μὲν οὖν ἴσωσ ἄν τι τῇ ἀληθείᾳ καὶ τοιοῦτον αὐτῶν, εἰή δὲ κἂν ὑπὸ παλαιότητοσ τὰ πρῶτα τῶν ὀνομάτων ἀνεύρετα εἶναι· διὰ γὰρ τὸ πανταχῇ στρέφεσθαι τὰ ὀνόματα, οὐδὲν θαυμαστὸν ἂν εἰ ἡ παλαιὰ φωνὴ πρὸσ τὴν νυνὶ βαρβαρικῆσ μηδὲν διαφέρει. καὶ οὐδέν γε ἀπὸ τρόπου λέγεισ. λέγω γὰρ οὖν εἰκότα. οὐ μέντοι μοι δοκεῖ προφάσεισ ἀγὼν δέχεσθαι, ἀλλὰ προθυμητέον ταῦτα διασκέψασθαι. ἐνθυμηθῶμεν δέ, εἴ τισ ἀεί, δι’ ὧν ἂν λέγηται τὸ ὄνομα, ἐκεῖνα ἀνερήσεται τὰ ῥήματα, καὶ αὖθισ αὖ δι’ ὧν ἂν τὰ ῥήματα λεχθῇ, ἐκεῖνα πεύσεται, καὶ τοῦτο μὴ παύσεται ποιῶν, ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη τελευτῶντα ἀπειπεῖν τὸν ἀποκρινόμενον;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION