Lucian, Lexiphanes, (no name) 13:

"καὶ γὰρ καὶ λάγυνον τουτονὶ παρηβηκότοσ ἥκω ὑμῖν κομίζων καὶ τυροῦ τροφαλίδασ ^ καὶ ἐλαίασ χαμαιπετεῖσ ‐ φυλάττω δ’ αὐτὰσ ὑπὸ σφραγῖσιν θριπηδέστοισ ‐ καὶ ἄλλασ ἐλαίασ νευστὰσ καὶ πήλινα ταυτὶ ποτήρια, ὀξυόστρακα, εὐπυνδάκωτα, ὡσ ἐξ αὐτῶν πίνοιμεν, καὶ πλακοῦντα ἐξ ἐντέρων κρωβυλώδη τὴν πλοκήν. σὺ δ’, ὦ παῖ, πλέον μοι τοῦ ὕδατοσ ἔγχει, ὡσ μὴ καραιβαρεῖν ἀρξαίμην κᾆτά σοι τὸν παιδοβοσκὸν καλῶ ἐπὶ σέ· "ἴστε γὰρ ὡσ ὀδυνῶμαι καὶ διέμπιλον ἔχω τὴν κεφαλήν. μετὰ δὲ τὸν ποτὸν συνυθλήσομεν οἱᾶ ^ καὶ ἅττ’ ἐώθαμεν· "οὐ γὰρ ἄκαιρον δήπουθεν ἐν οἴνῳ φλύειν.