헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Λεχιπηά1́

(루키아노스, Lexiphanes, (no name))

Λεξιφάνησ ὁ καλὸσ μετὰ βιβλίου ; νὴ Δί’, ὦ Λυκῖνε, γράμμα ἐστὶν τητινόν τι τῶν ἐμῶν κομιδῇ νεοχμόν. ἤδη γάρ τι καὶ περὶ αὐχμῶν ἡμῖν γράφεισ ; οὐ δῆτα, οὐδὲ αὐχμὸν εἶπον, ἀλλὰ ὡρ́α σοι τὸ ἀρτιγραφὲσ οὕτω καλεῖν. σὺ δὲ κυψελόβυστα ἐοίκασ ἔχειν τὰ ὦτα. σύγγνωθι, ὦ ἑταῖρε· πολὺ γὰρ τοῦ αὐχμοῦ τὸ νεοχμὸν μετέχει. ἀλλ’ εἰπέ μοι, τίσ ὁ νοῦσ τῷ συγγράμματι ; ἀντισυμποσιάζω τῷ Ἀρίστωνοσ ἐν αὐτῷ. πολλοὶ μὲν οἱ Ἀρίστωνεσ· σὺ δὲ ὅσον ἀπὸ τοῦ συμποσίου τὸν Πλάτωνά μοι ἔδοξασ λέγειν. ὀρθῶσ ἀνέγνωσ. τὸ δὲ λεγόμενον ὡσ ἄλλῳ παντὶ ἀνόητον ἂν ἦν. οὐκοῦν ὀλίγα μοι αὐτοῦ ἀνάγνωθι τοῦ βιβλίου, ὅπωσ μὴ παντάπασιν ἀπολειποίμην τῆσ ἑστιάσεωσ· νέκταροσ γάρ τινοσ ἐοίκασ οἰνοχοήσειν ἡμῖν ἀπ’ αὐτοῦ. τὸν μὲν εἴρωνα πεδοῖ κατάβαλε· σὺ δὲ εὔπορα ποιήσασ τὰ ὦτα ἤδη ἄκουε. ἀπέστω δὲ ἡ ἐπιβύστρα ἡ Κυψελίσ. λέγε θαρρῶν, ὡσ ἔμοιγε οὔτε Κύψελόσ τισ οὔτε Περίανδροσ ἐν τοῖσ ὠσὶν κάθηται. σκόπει δὴ μεταξύ, ὅπωσ διαπεραίνομαι, ὦ Λυκῖνε, τὸν λόγον, εἰ εὐάρχόσ τὲ ^ ἐστι καὶ πολλὴν τὴν εὐλογίαν ἐπιδεικνύμενοσ καὶ εὔλεξισ, ἔτι δὲ εὐώνυμοσ. ἐοίκε τοιοῦτοσ εἶναι σόσ γε ὤν. ἀλλ’ ἄρξαι ποτέ. "εἶτα τὸ δειλινὸν περιδινησόμεθα ἐν Λυκείῳ, νῦν δ’ ἤδη καιρόσ ἐστιν χρίεσθαι τὸ ἡλιοκαὲσ καὶ πρὸσ τὴν εἵλην θέρεσθαι καὶ λουσαμένουσ ἀρτοσιτεῖν·

"καὶ ἤδη γε ἀπιτητέα. σὺ δέ, ὦ παῖ, στλεγγίδα μοι καὶ βύρσαν καὶ φωσώνια καὶ ῥύμματα ναυστολεῖν ἐσ τὸ βαλανεῖον καὶ τοὐπίλουτρον κομίζειν· "ἔχεισ δὲ χαμᾶζε παρὰ τὴν ἐγγυοθήκην δύ’ ὀβολώ. σὺ δὲ τί καὶ πράξεισ, ὦ Λεξίφανεσ, ἥξεισ ἢ ἐλινύσεισ ἔτι αὐτόθι ; "τρίπαλαι λουτιῶ· "οὐκ εὐπόρωσ τε γὰρ ἔχω καὶ τὰ ἀμφὶ τὴν τράμιν μαλακίζομαι ἐπ’ ἀστράβησ ὀχηθείσ. ὁ γὰρ ἀστραβηλάτησ ἐπέσπερχεν καίτοι ἀσκωλιάζων αὐτόσ. ἀλλὰ καὶ ἐν αὐτῷ οὐκ ἀκμὴσ ἦν τῷ ἀγρῷ κατέλαβον γὰρ τοὺσ ἐργάτασ λιγυρίζοντασ τὴν θερινὴν ᾠδήν, τοὺσ δὲ τάφον τῷ ἐμῷ πατρὶ κατασκευάζοντασ. "συντυμβωρυχήσασ οὖν αὐτοῖσ καὶ τοῖσ ἀναχοῦσιν τὰ ἄνδηρα καὶ αὐτὸσ ὀλίγα συγχειροπονήσασ ἐκείνουσ μὲν διαφῆκα τοῦ τε κρύουσ ἕνεκα καὶ ὅτι καύματα ἦν οἶσθα δ’ ὡσ ἐν κρύει σφοδρῷ γίνεται τὰ καύματα. "ἐγὼ δὲ περιελθὼν τὰ ἀρώματα σκόροδά τε εὑρ͂ον ἐν αὐτοῖσ πεφυκότα καὶ γηπαττάλουσ τινὰσ ἀνορύξασ καὶ τῶν σκανδίκων καὶ βρακάνων λαχανευσάμενοσ, ἔτι δὲ κάχρυσ πριάμενοσ ‐ οὔπω δ’ οἱ λειμῶνεσ ἀνθοσμίαι ἦσαν, ὡσ αὐτοποδητὶ βαδίζειν ‐ ἀνατεθεὶσ ἐπὶ τὴν ἀστράβην ἐδάρην τὸν ὄρρον καὶ νῦν βαδίζω τε ὀδυνηρῶσ καὶ ἰδίω θαμὰ καὶ μαλακιῶ τὸ σῶμα καὶ δέομαι διανεῦσαι ἐν τῷ ὕδατι ἐπὶ πλεῖστον· "χαίρω δὲ μετὰ κάματον ἀπολούμενοσ. "ἀποθρέξομαι οὖν καὶ αὐτὸσ ὡσ ^ τὸν παῖδα, ὃν εἰκὸσ ἢ παρὰ τῇ λεκιθοπώλιδι ἢ παρὰ τῷ γρυμαιοπώλῃ] με περιμένειν καίτοι προηγόρευτο αὐτῷ ἐπὶ τά γέλγη ^ ἀπαντᾶν. ἀλλ’ εἰσ καιρὸν οὑτοσὶ αὐτὸσ ἐμπολήσασ γε, ὡσ ὁρῶ, πυριάτην τέ τινα καὶ ἐγκρυφίασ καὶ γήτεια καὶ φύκασ ^ καὶ οἶβον τουτονὶ καὶ λωγάνιον καὶ τοῦ βοὸσ τὸ πολύπτυχον ἔγκατον καὶ φώκτασ. "εὖ γε, ὦ Ἀττικίων, ὅτι μοι ἄβατον ἐποίησασ τὸ πολὺ τῆσ ὁδοῦ. "σίλλοσ, ὦ δέσποτα, γεγένημαι σὲ περιορῶν.

σὺ δὲ ποῦ χθὲσ ἐδείπνεισ ; "μῶν παρὰ Ὀνομακρίτῳ ; "οὔ, μὰ Δί’. "ἀλλ’ ἀγρόνδε ᾠχόμην ψύττα κατατείνασ· "οἶσθα δ’ ὡσ φίλαγρόσ εἰμι. "ὑμεῖσ δὲ ἴσωσ ᾤεσθέ με λαταγεῖν κοττάβουσ. "ἀλλ’ εἰσιὼν ταῦτά τε καὶ τὰ ἄλλα ἡδύνειν καὶ τὴν κάρδοπον σμῆν, ὡσ θριδακίνασ μάττοιτε ἡμῖν. ἐγὼ δὲ ξηραλοιφήσω ἀπελθών. "ἐγώ τε καὶ Ὀνόμαρχοσ καὶ Ἑλλάνικοσ οὑτοσὶ ἑψόμεθα·

"καὶ γὰρ ὁ γνώμων σκιάζει μέσην τὴν πόλον, καὶ δέοσ μὴ ἐν λουτρίῳ ἀπολουσώμεθα κατόπιν τῶν Καριμάντων μετὰ τοῦ σύρφακοσ βύζην ὠστιζόμενοι. "ἐγὼ δὲ καὶ δυσωπῶ· "καὶ γὰρ τὰ κόρα μοι ἐπιτεθόλωσθον καὶ σκαρδαμύττω θαμὰ καὶ ἀρτίδακρύσ εἰμι καὶ τὰ ὄμματά μοι φαρμακᾷ καὶ δέομαι Ἀσκληπιάδου τινὸσ ὀφθαλμοσόφου, ὃσ ταράξασ καὶ ἐγχέασ μοι φάρμακον ἀπερυθριᾶσαί τε ποιήσει τοὺσ ὀφθαλμοὺσ καὶ μηκέτι τι λημαλέουσ εἶναι μηδὲ διερὸν βλέπειν. τοιαῦτα ἄττα διεξιόντεσ ἅπαντεσ οἱ παρόντεσ ἀπῄειμεν κἀπειδήπερ ἥκομεν εἰσ τὸ γυμνάσιον ἀπησθημένοι ἤδη, ὁ μέν τισ ἀκροχειριασμῷ, ὁ δὲ τραχηλισμῷ καὶ ὀρθοπάλῃ ἐχρῆτο, ὁ δὲ λίπα χρισάμενοσ ἐλυγίζετο, ὁ δὲ ἀντέβαλλε τῷ κωρύκῳ, ὁ δὲ μολυβδαίνασ χερμαδίουσ δράγδην ^ ἔχων ἐχειροβόλει.

εἶτα συντριβέντεσ καὶ ἀλλήλουσ κατανωτισάμενοι καὶ ἐμπαίξαντεσ τῷ γυμνασίῳ ἐγὼ μὲν καὶ Φιλῖνοσ ἐν τῇ θερμῇ πυέλῳ καταιονηθέντεσ ἐξῄειμεν· οἱ λοιποὶ δὲ τὸ ψυχροβαφὲσ κάρα δελφινίσαντεσ παρένεον ὑποβρύχιοι θαυμασίωσ. ἀναστρέψαντεσ δ’ αὖθισ ἄλλοσ ἄλλοσε ἄλλα ἐδρῶμεν. ἐγὼ μὲν ὑποδησάμενοσ ἐξυόμην τὴν κεφαλὴν τῇ ὀδοντωτῇ ξύστρᾳ· καὶ γὰρ οὐ κηπίον, ἀλλὰ σκάφιον ἐκεκάρμην, ὡσ ἂν οὐ πρὸ πολλοῦ τὸν κόννον καὶ τὴν κορυφαίαν ἀποκεκομηκώσ· ἄλλοσ ἐθερμοτράγει, ὁ δ’ ἤμει τὸν νῆστιν, ὁ δὲ ἀραιὰσ ποιῶν τὰσ ῥαφανῖδασ ἐμυστιλᾶτο τοῦ ἰχθυηροῦ ζωμοῦ, ἄλλοσ ἤσθιεν φαυλίασ, ὁ δὲ ἐρρόφει τῶν κριθῶν. κἀπειδὴ καιρὸσ ἦν, ἐπ’ ἀγκῶνοσ ἐδειπνοῦμεν ἔκειντο δὲ καὶ ὀκλαδίαι καὶ ἀσκάνται.

τὸ μὲν δὴ δεῖπνον ἦν ἀπὸ συμφορῶν. παρεσκεύαστο δὲ πολλὰ καὶ ποικίλα, δίχηλα ὑειά καὶ σχελίδεσ καὶ ἠτριαία καὶ τοκάδοσ ὑὸσ τὸ ἐμβρυοδόχον ἔντερον καὶ λοβὸσ ἐκ ταγήνου καὶ μυττωτὸσ καὶ ἀβυρτάκη καὶ τοιαῦταί τινεσ καρυκεῖαι καὶ θρυμματίδεσ καὶ θρῖα καὶ μελιτοῦτται· ^ τῶν δὲ ὑποβρυχίων τὰ σελάχια πολλὰ καὶ ὅσα ὀστράκινα τὸ δέρμα καὶ τεμάχη Ποντικὰ τῶν ἐκ σαργάνησ καὶ κωπαΐδεσ καὶ ὄρνισ σύντροφοσ καὶ ἀλεκτρυὼν ἤδη ἀπῳδὸσ καὶ ἰχθὺσ ἦν παράσιτοσ· καὶ οἶν δὲ ὅλον ἰπνοκαῆ εἴχομεν καὶ βοὸσ λειπογνώμονοσ κωλῆν. ἄρτοι μέντοι ἦσαν σιφαῖοι, οὐ φαῦλοι, καὶ ἄλλοι νουμήνιοι, ὑπερήμεροι τῆσ ἑορτῆσ, καὶ λάχανα τά τε ὑπόγεια καὶ τὰ ὑπερφυῆ· οἶνοσ δὲ ἦν οὐ γέρων, ἀλλὰ τῶν ἀπὸ βύρσησ, ἤδη μὲν ἀγλευκήσ, ἄπεπτοσ δὲ ἔτι. ποτήρια δὲ ἔκειτο παντοῖα ἐπὶ τῆσ δελφίδοσ ^ τραπέζησ, ὁ κρυψιμέτωποσ καὶ τρυήλησ ^ Μεντορουργὴσ εὐλαβῆ ἔχων τὴν κέρκον καὶ βομβυλιὸσ καὶ δειροκύπελλον καὶ γηγενῆ πολλὰ οἱᾶ Θηρικλῆσ ὤπτα, εὐρυχαδῆ τε καὶ ἄλλα εὔστομα, τὰ μὲν Φωκαῆθεν, τὰ δὲ Κνιδόθεν, πάντα μέντοι ἀνεμοφόρητα καὶ ὑμενόστρακα.

κυμβία δὲ ἦν καὶ φιαλίδεσ καὶ ποτήρια γραμματικά, ὥστε μεστὸν ἦν τὸ κυλικεῖον. ὁ μέντοι ἰπνολέβησ ὑπερπαφλάζων ἐσ κεφαλὴν ἡμῖν ἐπέτρεπε τοὺσ ἄνθρακασ.

ἐπίνομεν δὲ ἀμυστὶ καὶ ἤδη ἀκροθώρακεσ ἦμεν· εἶτ’ ἐχριόμεθα βακχάριδι καὶ εἰσεκύκλησέ τισ ἡμῖν τὴν ποδοκτύπην καὶ τριγωνίστριαν· μετὰ δὲ ὁ μέν τισ ἐπὶ τὴν κατήλιφα ἀναρριχησάμενοσ ἐπιφόρημα ἐζήτει, ὁ δὲ ληκίνδα ἔπαιζεν, ἄλλοσ ἐρρικνοῦτο σὺν γέλωτι τὴν ὀσφῦν. καὶ ἐν ταὐτῷ λελουμένοι εἰσεκώμασαν ἡμῖν αὐτεπάγγελτοι Μεγαλώνυμόσ τε ὁ δικοδίφησ καὶ Χαιρέασ ὁ χρυσοτέκτων ὁ κατὰ νώτου ποικίλοσ καὶ ὁ ὠτοκάταξισ Εὔδημοσ.

κἀγὼ ἠρόμην αὐτούσ, τί παθόντεσ ὀψὲ ἥκοιεν. "περὶ ἄλλα εἶχον ἦν μὲν γὰρ ἄδικοσ ἡ ἡμέρα, ὡσ ἴστε, καὶ ἄλογοσ· "ὡσ ἂν οὖν ἐχεγλωττίασ οὔσησ οὔτε ῥησιμετρεῖν εἶχον οὔτε ἡμερολεγδὸν προσυδρονομεῖσθαι· "πυθόμενοσ δὲ ὅτι ὁ στρατηγὸσ ὀπτόσ ἐστιν, λαβὼν ἄχρηστα ἱμάτια εὐήτρια καὶ ἀφόρητα ὑποδήματα ἐξέφρησα ἐμαυτόν. εἶτ’ εὐθὺσ ἐντυγχάνω δᾳδούχῳ τε καὶ ἱεροφάντῃ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἀρρητοποιοῖσ Δεινίαν σύρουσιν ἄγδην ἐπὶ τὴν ἀρχήν, ἔγκλημα ἐπάγοντασ ὅτι ὠνόμαζεν αὐτούσ, καὶ ταῦτα εὖ εἰδὼσ ὅτι ἐξ οὗπερ ὡσιώθησαν, ἀνώνυμοί τέ εἰσι καὶ οὐκέτι ὀνομαστοὶ ὡσ ἂν ἱερώνυμοι ἤδη γεγενημένοι. "ὃν λέγεισ τὸν Δεινίαν αἰκάλλει δ’ οὖν με τοὔνομα.

"ἐν τοῖσ σκιραφείοισ ἐγκαψικήδαλοσ ^ ἄνθρωποσ τῶν αὐτοληκύθων καὶ τῶν αὐτοκαβδάλων, ἀεὶ κουριῶν, ἐνδρομίδασ ὑποδούμενοσ ἢ βαυκίδασ, ἀμφιμάσχαλον ἔχων. "ἔδωκεν ἀμηγέπη δίκην ἢ λὰξ πατήσασ ᾤχετο ; "ὁ τέωσ σαυλούμενοσ,^ ἤδη ἔμπεδόσ ἐστιν· "ὁ γὰρ στρατηγὸσ καίτοι ἀτιμαγελοῦντι καρπόδεσμά τε αὐτῷ περιθεὶσ καὶ περιδέραιον ἐν ποδοκάκαισ καὶ ποδοστράβαισ ἐποίησεν εἶναι. "ὥστε ἔνδεσμοσ ὢν ὑπέβδυλλέν τε ὁ κακοδαίμων ὑπὸ τοῦ δέουσ καὶ πορδαλέοσ ἦν καὶ χρήματα ἀντίψυχα διδόναι ἤθελεν. "ὑπὸ τὸ ἀκροκνεφὲσ μετεστείλατο Δαμασίασ ὁ πάλαι μὲν ἀθλητὴσ καὶ πολυνίκησ, νῦν δὲ ἤδη ὑπὸ γήρωσ ἔξαθλοσ ὤν·

"οἶσθα τὸν χαλκοῦν τὸν ^ ἑστῶτα ἐν τῇ ἀγορᾷ. καὶ τὰ μὲν πιττῶν τὰ δὲ εὑών διετέλεσεν,^ ἐξοικιεῖν γὰρ ἔμελλε τήμερον εἰσ ἀνδρὸσ τὴν θυγατέρα καὶ ἤδη ἐκάλλυνεν αὐτήν. εἶτα Τερμέριόν τι κακὸν ἐμπεσὸν διέκοψε τὴν ἑορτήν· "ὁ γὰρ υἱὸσ αὐτοῦ ὁ Δίων, οὐκ οἶδ’ ἐφ’ ὅτῳ λυπηθείσ, μᾶλλον δὲ θεοσεχθρίᾳ σχεθείσ, ἀπῆγξεν ἑαυτόν, καὶ εὖ ἴστε, ἀπωλώλει ἄν, εἰ μὴ ἐγὼ ἐπιστὰσ ἀπηγχόνισά τε αὐτὸν καὶ παρέλυσα τῆσ ἐμβροχῆσ, ἐπὶ πολύ τε ὀκλὰξ παρακαθήμενοσ ἐπένυσσον ^ τὸν ἄνθρωπον, βαυκαλῶν καὶ διακωδωνίζων, μή πη ἔτι συνεχὴσ εἰή τὴν φάρυγγα. "τὸ δὲ μάλιστα ὀνῆσαν ἐκεῖνο ἦν, ὅτι ἀμφοτέραισ κατασχὼν αὐτοῦ τὰ ἄκρα διεπίεσα. "φὴσ Δίωνα τὸν καταπύγονα καὶ λακκοσχέαν, τὸν μύρτωνα καὶ σχινοτρώκταν νεανίσκον, ἀναφλῶντα καὶ βλιμάζοντα, ἤν τινα πεώδη καὶ πόσθωνα αἴσθηται ;

"μίνθων ^ ἐκεῖνόσ γε καὶ λαικαλέοσ. "θαυμάσασ ‐ Ἄρτεμισ γάρ ἐστιν αὐτοῖσ ἐν μέσῃ τῇ αὐλῇ, Σκοπάδειον ἔργον ‐ ταύτῃ προσπεσόντεσ ὅ τε Δαμασίασ καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ, πρεσβῦτισ ἤδη καὶ τὴν κεφαλὴν πολιὰσ ἀκριβῶσ, ἱκέτευον ἐλεῆσαι σφᾶσ· "ἡ δὲ αὐτίκα ἐπένευσεν, καὶ σῶσ ἦν, καὶ νῦν Θεόδωρον, μᾶλλον δὲ περιφανῶσ Ἀρτεμίδωρον ἔχουσι τὸν νεανίσκον. "ἀνέθεσαν οὖν αὐτῇ τά τε ἄλλα καὶ βέλη καὶ τόξα, ὅτι χαίρει τούτοισ· "τοξότισ γάρ καὶ ἑκηβόλοσ καὶ τηλέμαχοσ ἡ Ἄρτεμισ. "καὶ γὰρ καὶ λάγυνον τουτονὶ παρηβηκότοσ ἥκω ὑμῖν κομίζων καὶ τυροῦ τροφαλίδασ ^ καὶ ἐλαίασ χαμαιπετεῖσ ‐ φυλάττω δ’ αὐτὰσ ὑπὸ σφραγῖσιν θριπηδέστοισ ‐ καὶ ἄλλασ ἐλαίασ νευστὰσ καὶ πήλινα ταυτὶ ποτήρια, ὀξυόστρακα, εὐπυνδάκωτα, ὡσ ἐξ αὐτῶν πίνοιμεν, καὶ πλακοῦντα ἐξ ἐντέρων κρωβυλώδη τὴν πλοκήν.

σὺ δ’, ὦ παῖ, πλέον μοι τοῦ ὕδατοσ ἔγχει, ὡσ μὴ καραιβαρεῖν ἀρξαίμην κᾆτά σοι τὸν παιδοβοσκὸν καλῶ ἐπὶ σέ· "ἴστε γὰρ ὡσ ὀδυνῶμαι καὶ διέμπιλον ἔχω τὴν κεφαλήν. μετὰ δὲ τὸν ποτὸν συνυθλήσομεν οἱᾶ ^ καὶ ἅττ’ ἐώθαμεν· "οὐ γὰρ ἄκαιρον δήπουθεν ἐν οἴνῳ φλύειν. "καὶ γὰρ ὅτιπερ ὄφελόσ ἐσμεν τῆσ ἀττικίσεωσ ἄκρον.

ἦ δ’ ὃσ ὁ Καλλικλῆσ· "τὸ γὰρ ἐρεσχηλεῖν ἀλλήλουσ συχνάκισ λάλησ θηγάνη γίγνεται. "κρύοσ γάρ ἐστιν ‐ ἥδιον ἂν εὐζωροτέρῳ ὑποπυκνάζοιμι· "καὶ γὰρ χειμοθνήσ εἰμι, καὶ χλιανθεὶσ ἥδιον ἂν ^ ἀκούοιμι τῶν χειρεσόφων τούτων, τοῦ τε αὐλητοῦ καὶ τῆσ βαρβιτῳδοῦ. "τί ταῦτα ἔφησθα, ὦ Εὔδημε ; "ἀλογίαν ἡμῖν ἐπιτάττεισ ὡσ ἀστόμοισ οὖσι καὶ ἀπεγλωττισμένοισ ;

"ἐμοὶ δὲ ἡ γλῶττά τε ἤδη λογᾷ καὶ δὴ ἀνηγόμην γε ὡσ ἀρχαιολογήσων ὑμῖν καὶ κατανίψων ἀπὸ γλώττησ ἅπαντασ. "ἀλλὰ σὺ τὸ ὅμοιον εἰργάσω με ὥσπερ εἴ τισ ὁλκάδα τριάρμενον ἐν οὐρίῳ πλέουσαν, ἐμπεπνευματωμένου τοῦ ἀκατίου, εὐφοροῦσάν τε καὶ ἀκροκυματοῦσαν, ἕκτοράσ τινασ ἀμφιστόμουσ καὶ ἰσχάδασ σιδηρᾶσ ἀφεὶσ καὶ ναυσιπέδασ ἀναχαιτίζοι τοῦ δρόμου τὸ ῥόθιον, φθόνῳ τῆσ εὐηνεμίασ. "σὺ μέν, εἰ βούλει, πλεῖ καὶ νεῖ καὶ θεῖ κατὰ τοῦ κλύδωνοσ, ἐγὼ δ’ ἀπόγειοσ πίνων ἅμα ὥσπερ ὁ τοῦ Ὁμήρου Ζεὺσ ἢ ἀπὸ φαλάκρων ἢ ἀπὸ τῆσ ἀκρουρανίασ ὄψομαι διαφερόμενὸν σέ τε καὶ τὴν ναῦν πρύμνηθεν ὑπὸ τοῦ ἀνέμου κατουρουμένην. ἅλισ, ὦ Λεξίφανεσ, καὶ ποτοῦ καὶ ἀναγνώσεωσ.

ἐγὼ γοῦν ἤδη μεθύω σοι καὶ ναυτιῶ καὶ ἢν μὴ τάχιστα ἐξεμέσω πάντα ταῦτα ὁπόσα διεξελήλυθασ, εὖ ἴσθι, κορυβαντιάσειν μοι δοκῶ περιβομβούμενοσ ὑφ’ ὧν κατεσκέδασάσ μου ὀνομάτων. καίτοι τὸ μὲν πρῶτον γελᾶν ἐπῄει μοι ἐπ’ αὐτοῖσ, ἐπειδὴ δὲ πολλὰ καὶ πάντα ὅμοια ἦν, ἠλέουν σε τῆσ κακοδαιμονίασ ὁρῶν εἰσ λαβύρινθον ἄφυκτον ἐμπεπτωκότα καὶ νοσοῦντα νόσον τὴν μεγίστην, μᾶλλον δὲ μελαγχολῶντα. ζητῶ οὖν πρὸσ ἐμαυτὸν ὁπόθεν τὰ τοσαῦτα κακὰ συνελέξω καὶ ἐν ὁπόσῳ χρόνῳ καὶ ὅπου κατακλείσασ εἶχεσ τοσοῦτον ἐσμὸν ἀτόπων καὶ διαστρόφων ὀνομάτων, ὧν τὰ μὲν αὐτὸσ ἐποίησασ, τὰ δὲ κατορωρυγμένα ποθὲν ἀνασπῶν κατὰ τὸ ἰαμβεῖον ^ ὄλοιο θνητῶν ἐκλέγων τὰσ συμφοράσ·

τοσοῦτον βόρβορον συνερανίσασ κατήντλησάσ μου μηδέν σε δεινὸν εἰργασμένου. δοκεῖσ δέ μοι μήτε φίλον τινὰ ἢ οἰκεῖον ἢ εὔνουν ἔχειν μήτε ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ πώποτε καὶ παρρησίαν ἄγοντι ἐντετυχηκέναι, ὃσ τἀληθὲσ εἰπὼν ἔπαυσεν ἄν σε ὑδέρῳ μὲν ἐχόμενον καὶ ὑπὸ τοῦ πάθουσ διαρραγῆναι κινδυνεύοντα, σαυτῷ δὲ εὔσαρκον εἶναι δοκοῦντα καὶ εὐρωστίαν οἰόμενον τὴν συμφορὰν καὶ ὑπὸ μὲν τῶν ἀνοήτων ἐπαινούμενον ἀγνοούντων ἃ πάσχεισ, ὑπὸ δὲ τῶν πεπαιδευμένων εἰκότωσ ἐλεούμενον. ἀλλ’ εἰσ καλὸν γὰρ τουτονὶ Σώπολιν ὁρῶ τὸν ἰατρὸν προσιόντα, φέρε τούτῳ ἐγχειρίσαντέσ σε καὶ διαλεχθέντεσ ὑπὲρ τῆσ νόσου ἰάσίν τινά σοι εὑρώμεθα·

συνετὸσ γὰρ ἁνὴρ ^ καὶ πολλοὺσ ἤδη παραλαβὼν ὥσπερ σὲ ἡμιμανεῖσ καὶ κορυζῶντασ ἀπήλλαξεν ἐγχέασ φάρμακον. χαῖρε, Σώπολι, καὶ τουτονὶ Λεξιφάνην παραλαβὼν ἑταῖρον, ὡσ οἶσθα, ἡμῖν ὄντα, λήρῳ δὲ νῦν καὶ ξένῃ περὶ τὴν φωνὴν νόσῳ ξυνόντα καὶ κινδυνεύοντα ἤδη τελέωσ ἀπολωλέναι σῶσον ἑνὶ γέ τῳ τρόπῳ. μὴ ἐμέ, Σώπολι, ἀλλὰ τουτονὶ Λυκῖνον, ὃσ περιφανῶσ μακκοᾷ καὶ ἄνδρασ πεφρενωμένουσ ὀλισθογνωμονεῖν οἰέται καὶ κατὰ τὸν Μνησάρχου τὸν Σάμιον σιωπὴν καὶ γλωτταργίαν ἡμῖν ἐπιβάλλει.

ἀλλὰ μὰ τὴν ἀναίσχυντον Ἀθηνᾶν καὶ τὸν μέγαν θηριομάχον Ἡρακλέα οὐδ’ ὅσον τοῦ γρῦ καὶ τοῦ φνεῖ φροντιοῦμεν αὐτοῦ· ὀττεύομαι γοῦν μηδὲ ὅλωσ ἐντυγχάνειν αὐτῷ. ἐοίκα δὲ καὶ ῥιναυλήσειν ^ τοιαῦτα ἐπιτιμῶντοσ ἀκούων. καὶ ἤδη γε ἄπειμι παρὰ τὸν ἑταῖρον Κλεινίαν, ὅτι πυνθάνομαι χρόνου ἤδη ἀκάθαρτον εἶναι αὐτῷ τὴν γυναῖκα καὶ ταύτην νοσεῖν, ὅτι μὴ ῥεῖ. ὥστε οὐκέτι οὐδ’ ἀναβαίνει αὐτήν, ἀλλ’ ἄβατοσ καὶ ἀνήροτόσ ἐστιν. τί δὲ νοσεῖ, ὦ Λυκῖνε, Λεξιφάνησ ;

αὐτὰ ταῦτα, ὦ Σώπολι. οὐκ ἀκούεισ οἱᾶ φθέγγεται ; καὶ ἡμᾶσ τοὺσ νῦν προσομιλοῦντασ καταλιπὼν πρὸ χιλίων ἐτῶν ἡμῖν διαλέγεται διαστρέφων τὴν γλῶτταν καὶ ταυτὶ τὰ ἀλλόκοτα συντιθεὶσ καὶ σπουδὴν ποιούμενοσ ἐπ’ αὐτοῖσ, ὡσ δή τι μέγα ὄν, εἴ τι ξενίζοι καὶ τὸ καθεστηκὸσ νόμισμα τῆσ φωνῆσ παρακόπτοι. μὰ Δί’ οὐ μικράν τινα λέγεισ τὴν νόσον, ὦ Λυκῖνε. βοηθητέα γοῦν τῷ ἀνδρὶ πάσῃ μηχανῇ καὶ ‐ κατὰ θεὸν γὰρ τῶν χολώντων ^ τινι φάρμακον τουτὶ κερασάμενοσ ἀπῄειν, ὡσ πιὼν ἐμέσειε ‐ φέρε πρῶτοσ αὐτὸσ πῖθι, ὦ Λεξίφανεσ, ὡσ ὑγιὴσ ἡμῖν καὶ καθαρὸσ γένοιο, τῆσ τοιαύτησ τῶν λόγων ἀτοπίασ κενωθείσ. ἀλλὰ πείσθητί μοι καὶ πῖθι καὶ ῥᾴων ἔσῃ. οὐκ οἶδ’ ὃ καὶ δράσετέ με, ὦ Σώπολι, σύ τε καὶ Λυκῖνοσ, πιπίσκοντεσ τουτουὶ τοῦ φαρμάκου. δέδοικα γοῦν μὴ πῶμα ^ γένοιτό μοι τοῦτο τῶν λόγων τὸ πόμα. πῖθι καὶ μὴ μέλλε, ὡσ ἀνθρώπινα ἤδη φρονοίησ καὶ λέγοισ. ἰδοὺ πείθομαι καὶ πίομαι. φεῦ, τί τοῦτο ; πολὺσ ὁ βορβορυγμόσ. ἐγγαστρίμυθόν τινα ἐοίκα πεπωκέναι . ἄρξαι δὴ ἐμεῖν.

σὺ δὲ τὸ μετὰ τοῦτο παραλαβὼν αὐτόν, ὦ Λυκῖνε, μεταπαίδευε καὶ δίδασκε ἃ χρὴ λέγειν. βαβαί. πρῶτον τουτὶ τὸ μῶν, εἶτα μετ’ αὐτὸ ἐξελ ήλυθεν τὸ κᾆτα, εἶτα ἐπ’ αὐτοῖσ τὸ ἦ δ’ ὃσ καὶ ἀμηγέπη καὶ λῷστε καὶ δήπουθεν καὶ συνεχὲσ τὸ ἄττα. βίασαι δ’ ὅμωσ, καὶ κάθεσ εἰσ τὴν φάρυγγα τοὺσ δακτύλουσ. οὐδέπω τὸ ἴκταρ ἐμήμεκασ οὐδὲ τὸ σκορδινᾶσθαι οὐδὲ τὸ τευτάζεσθαι οὐδὲ τὸ σκύλλεσθαι. ^ πολλὰ ἔτι ὑποδέδυκε καὶ μεστή σοι αὐτῶν ἡ γαστήρ. ἄμεινον δέ, εἰ καὶ κάτω διαχωρήσειεν ἂν ἔνια· ἡ γοῦν σιληπορδία μέγαν τὸν ψόφον ἐργάσεται συνεκπεσοῦσα μετὰ τοῦ πνεύματοσ. ἀλλ’ ἤδη μὲν καθαρὸσ οὑτοσὶ πλὴν εἴ τι μεμένηκεν ὑπόλοιπον ἐν τοῖσ κάτω ἐντέροισ. οὕτω ποιήσομεν, ὦ Σώπολι, ἐπειδήπερ ἡμῖν προωδοποίηται τὰ παρὰ σοῦ·

καὶ πρὸσ σὲ τὸ λοιπόν, ὦ Λεξίφανεσ, ἡ συμβουλή. εἴπερ ἄρ’ ἐθέλεισ ὡσ ἀληθῶσ ἐπαινεῖσθαι ἐπὶ λόγοισ κἀν τοῖσ πλήθεσιν εὐδοκιμεῖν, τὰ μὲν τοιαῦτα πάντα φεῦγε καὶ ἀποτρέπου, ἀρξάμενοσ δὲ ἀπὸ τῶν ἀρίστων ποιητῶν καὶ ὑπὸ διδασκάλοισ αὐτοὺσ ἀναγνοὺσ μέτιθι ἐπὶ τοὺσ ῥήτορασ, καὶ τῇ ἐκείνων φωνῇ συντραφεὶσ ἐπὶ τὰ Θουκυδίδου καὶ Πλάτωνοσ ἐν καιρῷ μέτιθι, πολλὰ καὶ τῇ καλῇ κωμῳδίᾳ καὶ τῇ σεμνῇ τραγῳδίᾳ ἐγγεγυμνασμένοσ· παρὰ γὰρ τούτων ἅπαντα τὰ κάλλιστα ἀπανθισάμενοσ ἔσῃ τισ ἐν λόγοισ· ὡσ νῦν γε ἐλελήθεισ σαυτὸν τοῖσ ὑπὸ τῶν κοροπλάθων εἰσ τὴν ἀγορὰν πλαττομένοισ ἐοικώσ, κεχρωσμένοσ μὲν τῇ μίλτῳ καὶ τῷ κυανῷ, τὸ δ’ ἔνδοθεν πήλινόσ τε καὶ εὔθρυπτοσ ὤν. ἐὰν ταῦτα ποιῇσ, πρὸσ ὀλίγον τὸν ἐπὶ τῇ ἀπαιδευσίᾳ ἔλεγχον ὑπομείνασ καὶ μὴ αἰδεσθεὶσ μεταμανθάνων, θαρρῶν ὁμιλήσεισ τοῖσ πλήθεσι καὶ οὐ καταγελασθήσῃ ὥσπερ νῦν οὐδὲ διὰ στόματοσ ἐπὶ τῷ χείρονι τοῖσ ἀρίστοισ ἔσῃ, Ἕλληνα καὶ Ἀττικὸν ἀποκαλούντων σε τὸν μηδὲ βαρβάρων ἐν τοῖσ σαφεστάτοισ ἀριθμεῖσθαι ἄξιον.

πρὸ πάντων δὲ ἐκεῖνο μέμνησό μοι, μὴ μιμεῖσθαι τῶν ὀλίγον πρὸ ἡμῶν γενομένων σοφιστῶν τὰ φαυλότατα μηδὲ περιεσθίειν ἐκεῖνα ὥσπερ νῦν, ἀλλὰ τὰ μὲν τοιαῦτα καταπατεῖν, ζηλοῦν δὲ τὰ ἀρχαῖα τῶν παραδειγμάτων. μηδέ σε θελγέτωσαν αἱ ἀνεμῶναι τῶν λόγων, ἀλλὰ κατὰ τὸν τῶν ἀθλητῶν νόμον ἡ στερρά σοι τροφὴ συνήθησ ἔστω, μάλιστα δὲ Χάρισι καὶ Σαφηνείᾳ θῦε, ὧν πάμπολυ λίαν νῦν ἀπελέλειψο. καὶ ὁ τῦφοσ δὲ καὶ ἡ μεγαλαυχία καὶ ἡ κακοήθεια καὶ τὸ βρενθύεσθαι καὶ λαρυγγίζειν ἀπέστω, καὶ τὸ διασιλλαίνειν τὰ τῶν ἄλλων καὶ οἰέσθαι ὅτι πρῶτοσ ἔσῃ αὐτόσ, ἢν τὰ πάντων συκοφαντῇσ.

καὶ μὴν κἀκεῖνο οὐ μικρόν, μᾶλλον δὲ τὸ μέγιστον ἁμαρτάνεισ, ὅτι οὐ πρότερον τὰσ διανοίασ τῶν λέξεων προπαρεσκευασμένοσ ἔπειτα κατακοσμεῖσ τοῖσ ῥήμασιν καὶ τοῖσ ὀνόμασιν, ἀλλὰ ἤν που ῥῆμα ἔκφυλον εὑρ́ῃσ ἢ αὐτὸσ πλασάμενοσ οἰηθῇσ εἶναι καλόν, τούτῳ ζητεῖσ διάνοιαν ἐφαρμόσαι καὶ ζημίαν ἡγῇ, ἂν μὴ παραβύσῃσ αὐτό που, κἂν τῷ λεγομένῳ μηδ’ ἀναγκαῖον ᾖ, οἱο͂ν πρῴην τὸν θυμάλωπα ^ οὐδὲ εἰδὼσ ὅ τι σημαίνει, ἀπέρριψασ οὐδὲν ἐοικότα τῷ ὑποκειμένῳ. καὶ οἱ μὲν ἰδιῶται πάντεσ ἐτεθήπεσαν ὑπὸ τοῦ ξένου πληγέντεσ τὰ ὦτα, οἱ πεπαιδευμένοι δὲ ἐπ’ ἀμφοτέροισ, καὶ σοὶ καὶ τοῖσ ἐπαινοῦσιν, ἐγέλων. τὸ δὲ πάντων καταγελαστότατον ἐκεῖνό ἐστιν, ὅτι ὑπεράττικοσ εἶναι ἀξιῶν καὶ τὴν φωνὴν εἰσ τὸ ἀρχαιότατον ἀπηκριβωμένοσ τοιαῦτα ἔνια, μᾶλλον δὲ τὰ πλεῖστα, ἐγκαταμιγνύεισ τοῖσ λόγοισ ἃ μηδὲ παῖσ ἄρτι μανθάνων ἀγνοήσειεν ἄν·

^ οἱο͂ν ἐκεῖνα πῶσ οἰεί κατὰ γῆσ δῦναι ηὐχόμην ἀκούων σου ἐπιδεικνυμένου, ὅτε χιτώνιον μὲν καὶ τὸ ἀνδρεῖον ᾤου λέγεσθαι, δουλάρια δὲ καὶ τοὺσ ἄρρενασ τῶν ἀκολούθων ἀπεκάλεισ, ἃ τίσ οὐκ οἶδεν ὅτι χιτώνιον μὲν γυναικὸσ ἐσθήσ, δουλάρια δὲ τὰ θήλεα καλοῦσιν ; καὶ ἄλλα πολὺ τούτων προφανέστερα, οἱο͂ν τὸ ἵπτατο καὶ τὸ ἀπαντώμενοσ καὶ τὸ καθεσθείσ, οὐδὲ μετοικικὰ τῆσ Ἀθηναίων φωνῆσ. ἡμεῖσ οὐδὲ ποιητὰσ ἐπαινοῦμεν τοὺσ κατάγλωττα ^ γράφοντασ ποιήματα. τὰ δὲ σά, ὡσ πεζὰ μέτροισ παραβάλλειν, καθάπερ ὁ Δωσιάδα Βωμὸσ ἂν εἰή καὶ ἡ τοῦ Λυκόφρονοσ Ἀλεξάνδρα, καὶ εἴ τισ ἔτι τούτων τὴν φωνὴν κακοδαιμονέστεροσ. ἂν ταῦτα ζηλώσῃσ καὶ μεταμάθῃσ, ἄριστα βεβουλευμένοσ ὑπὲρ σεαυτοῦ ἔσῃ· ἢν δὲ λάθῃσ αὖθισ εἰσ τὴν λιχνείαν κατολισθών, ἐμοὶ μὲν ἀποπεπλήρωται ἡ παραίνεσισ, σὺ δὲ σεαυτὸν αἰτιάσῃ, ἄν γε καὶ ξυνῇσ χείρων γενόμενοσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Lexiphanes, (no name)

(루키아노스, Lexiphanes, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION