헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Δεμορτέ1́0́09́

(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 9:)

"ὦ ἄνδρεσ, χρὴ ποιεῖν ἀκούοντασ μὲν οὕτω γελοίων ῥήσεων, ὁρῶντασ ^ δὲ ἄνδρασ γέροντασ δοξαρίου καταπτύστου ἕνεκα μονονουχὶ κυβιστῶντασ ἐν τῷ μέσῳ; "ὡσ δὲ εἰδείητε οἱο͂́ν τι τὸ ἄγαλμά ἐστι τὸ καυθησόμενον, ἀκούσατέ μου ἐξ ἀρχῆσ παραφυλάξαντοσ τὴν γνώμην αὐτοῦ καὶ τὸν βίον ἐπιτηρήσαντοσ· "ἔνια δὲ παρὰ τῶν πολιτῶν αὐτοῦ ἐπυνθανόμην καὶ οἷσ ἀνάγκη ἦν ἀκριβῶσ εἰδέναι αὐτόν. τὸ γὰρ τῆσ φύσεωσ τοῦτο πλάσμα καὶ δημιούργημα, ὁ τοῦ Πολυκλείτου κανών, ἐπεὶ εἰσ ἄνδρασ τελεῖν ἤρξατο, ἐν Ἀρμενίᾳ μοιχεύων ἁλοὺσ μάλα πολλὰσ πληγὰσ ἔλαβεν καὶ τέλοσ κατὰ τοῦ τέγουσ ἁλόμενοσ διέφυγε, ῥαφανῖδι τὴν πυγὴν βεβυσμένοσ. "εἶτα μειράκιόν τι ὡραῖον διαφθείρασ τρισχιλίων ἐξωνήσατο παρὰ τῶν γονέων τοῦ παιδόσ, πενήτων ὄντων, μὴ ἐπὶ τὸν ἁρμοστὴν ἀπαχθῆναι τῆσ Ἀσίασ. "ταῦτα καὶ τὰ τοιαῦτα ἐάσειν μοι δοκῶ· "πηλὸσ γὰρ ἔτι ἄπλαστοσ ἦν καὶ οὐδέπω ἐντελὲσ ἄγαλμα ἡμῖν δεδημιούργητο. "ἃ δὲ τὸν πατέρα ἔδρασεν καὶ πάνυ ἀκοῦσαι ἄξιον καίτοι πάντεσ ἴστε, καὶ ἀκηκόατε ὡσ ἀπέπνιξε τὸν γέροντα, οὐκ ἀνασχόμενοσ αὐτὸν ὑπὲρ ἑξήκοντα ἔτη ἤδη γηρῶντα. "εἶτα ἐπειδὴ τὸ πρᾶγμα διεβεβόητο, φυγὴν ἑαυτοῦ καταδικάσασ ἐπλανᾶτο ἄλλοτε ἄλλην ἀμείβων. "ὅτεπερ καὶ τὴν θαυμαστὴν σοφίαν τῶν Χριστιανῶν ἐξέμαθεν, περὶ τὴν Παλαιστίνην τοῖσ ἱερεῦσιν καὶ γραμματεῦσιν αὐτῶν ξυγγενόμενοσ. "καὶ τί γάρ; "ἐν βραχεῖ παῖδασ αὐτοὺσ ἀπέφηνε, προφήτησ καὶ ^ θιασάρχησ καὶ ξυναγωγεὺσ καὶ πάντα μόνοσ αὐτὸσ ὤν, καὶ τῶν βίβλων τὰσ μὲν ἐξηγεῖτο καὶ διεσάφει, πολλὰσ δὲ αὐτὸσ καὶ συνέγραφεν, καὶ ὡσ θεὸν αὐτὸν ἐκεῖνοι ᾐδοῦντο ^ καὶ νομοθέτῃ ἐχρῶντο καὶ προστάτην ἐπεγράφοντο, μετὰ ^ γοῦν ἐκεῖνον ὃν ἔτι σέβουσι, τὸν ἄνθρωπον τὸν ἐν τῇ Παλαιστίνῃ ἀνασκολοπισθέντα, ὅτι καινὴν ταύτην ^ τελετὴν εἰσῆγεν ἐσ ^ τὸν βίον. "τότε δὴ καὶ συλληφθεὶσ ἐπὶ τούτῳ ὁ Πρωτεὺσ ἐνέπεσεν εἰσ τὸ δεσμωτήριον, ὅπερ καὶ αὐτὸ οὐ μικρὸν αὐτῷ ἀξίωμα περιεποίησεν πρὸσ τὸν ἑξῆσ βίον καὶ τὴν τερατείαν καὶ δοξοκοπίαν ὧν ἐρῶν ἐτύγχανεν. "ἐπεὶ δ’ οὖν ἐδέδετο, οἱ Χριστιανοὶ συμφορὰν ποιούμενοι τὸ πρᾶγμα πάντα ἐκίνουν ἐξαρπάσαι πειρώμενοι αὐτόν. εἶτ’, ἐπεὶ τοῦτο ἦν ἀδύνατον, ἥ γε ἄλλη θεραπεία πᾶσα οὐ παρέργωσ ἀλλὰ σὺν σπουδῇ ἐγίγνετο· "καὶ ἑώθεν μὲν εὐθὺσ ἦν ὁρᾶν παρὰ τῷ δεσμωτηρίῳ περιμένοντα γρᾴδια χήρασ τινὰσ καὶ παιδία ὀρφανά, οἱ δὲ ἐν τέλει αὐτῶν καὶ συνεκάθευδον ἔνδον μετ’ αὐτοῦ διαφθείραντεσ τοὺσ δεσμοφύλακασ. "εἶτα δεῖπνα ποικίλα εἰσεκομίζετο καὶ λόγοι ἱεροὶ αὐτῶν ἐλέγοντο, καὶ ὁ βέλτιστοσ Περεγρῖνοσ ‐ ἔτι γὰρ τοῦτο ἐκαλεῖτο ‐ καινὸσ Σωκράτησ ὑπ’ αὐτῶν ὠνομάζετο. "καὶ μὴν κἀκ τῶν ἐν Ἀσίᾳ πόλεων ἔστιν ὧν ἧκόν τινεσ, τῶν Χριστιανῶν στελλόντων ἀπὸ τοῦ κοινοῦ, βοηθήσοντεσ καὶ συναγορεύσοντεσ καὶ παραμυθησόμενοι τὸν ἄνδρα. "ἀμήχανον δέ τι τὸ τάχοσ ἐπιδείκνυνται, ἐπειδάν τι τοιοῦτον γένηται δημόσιον ἐν βραχεῖ γὰρ ἀφειδοῦσι πάντων. "καὶ δὴ καὶ τῷ Περεγρίνῳ πολλὰ τότε ἧκεν χρήματα παρ’ αὐτῶν ἐπὶ προφάσει τῶν δεσμῶν, καὶ πρόσοδον οὐ μικρὰν ταύτην ἐποιήσατο. "^ πεπείκασι γὰρ αὑτοὺσ οἱ κακοδαίμονεσ τὸ μὲν ὅλον ἀθάνατοι ἔσεσθαι καὶ βιώσεσθαι τὸν ἀεὶ χρόνον, παρ’ ὃ καὶ καταφρονοῦσιν τοῦ θανάτου καὶ ἑκόντεσ αὑτοὺσ ἐπιδιδόασιν οἱ πολλοί. ἔπειτα δὲ ὁ νομοθέτησ ὁ πρῶτοσ ἔπεισεν αὐτοὺσ ὡσ ἀδελφοὶ πάντεσ εἰε͂ν ἀλλήλων, ἐπειδὰν ἅπαξ παραβάντεσ θεοὺσ μὲν τοὺσ Ἑλληνικοὺσ ἀπαρνήσωνται, τὸν δὲ ἀνεσκολοπισμένον ἐκεῖνον σοφιστὴν αὐτὸν ^ προσκυνῶσιν καὶ κατὰ τοὺσ ἐκείνου νόμουσ βιῶσιν. "καταφρονοῦσιν οὖν ἁπάντων ἐξ ἴσησ καὶ κοινὰ ἡγοῦνται, ἄνευ τινὸσ ἀκριβοῦσ πίστεωσ τὰ τοιαῦτα παραδεξάμενοι. "ἢν τοίνυν παρέλθῃ τισ εἰσ αὐτοὺσ γόησ καὶ τεχνίτησ ἄνθρωποσ καὶ πράγμασιν χρῆσθαι δυνάμενοσ, αὐτίκα μάλα πλούσιοσ ἐν βραχεῖ ἐγένετο ἰδιώταισ ἀνθρώποισ ἐγχανών. πλὴν ἀλλ’ ὁ Περεγρῖνοσ ἀφείθη ὑπὸ τοῦ τότε τῆσ Συρίασ ἄρχοντοσ, ἀνδρὸσ φιλοσοφίᾳ χαίροντοσ, ὃσ συνεὶσ τὴν ἀπόνοιαν αὐτοῦ καὶ ὅτι δέξαιτ’ ἂν ἀποθανεῖν ὡσ δόξαν ἐπὶ τούτῳ ἀπολίποι, ἀφῆκεν αὐτὸν οὐδὲ τῆσ κολάσεωσ ὑπολαβὼν ἄξιον. "ὁ δὲ εἰσ τὴν οἰκείαν ἐπανελθὼν καταλαμβάνει τὸ περὶ τοῦ πατρῴου φόνου ἔτι φλεγμαῖνον καὶ πολλοὺσ τοὺσ ἐπανατεινομένουσ τὴν κατηγορίαν. "διήρπαστο δὲ τὰ πλεῖστα τῶν κτημάτων παρὰ τὴν ἀποδημίαν αὐτοῦ καὶ μόνοι ὑπελείποντο οἱ ἀγροὶ ὅσον εἰσ πεντεκαίδεκα τάλαντα. "ἦν γὰρ ἡ πᾶσα οὐσία τριάκοντά που ταλάντων ἀξία ἣν ὁ γέρων κατέλιπεν, οὐχ ὥσπερ ὁ παγγέλοιοσ Θεαγένησ ἔλεγε πεντακισχιλίων· "τοσούτου γὰρ οὐδὲ ἡ πᾶσα τῶν Παριανῶν πόλισ πέντε σὺν αὐτῇ τὰσ γειτνιώσασ παραλαβοῦσα πραθείη ἂν αὐτοῖσ ἀνθρώποισ καὶ βοσκήμασιν καὶ τῇ λοιπῇ παρασκευῇ· "ἀλλ’ ἔτι γε ἡ κατηγορία καὶ τὸ ἔγκλημα θερμὸν ἦν, καὶ ἐῴκει οὐκ εἰσ μακρὰν ἐπαναστήσεσθαί τισ αὐτῷ, καὶ μάλιστα ὁ δῆμοσ αὐτὸσ ἠγανάκτει, χρηστόν, ὡσ ἔφασαν οἱ ἰδόντεσ, γέροντα πενθοῦντεσ οὕτωσ ἀσεβῶσ ἀπολωλότα. "ὁ δὲ σοφὸσ οὗτοσ Πρωτεὺσ πρὸσ ἅπαντα ταῦτα σκέψασθε οἱο͂́ν τι ἐξεῦρεν καὶ ὅπωσ τὸν κίνδυνον διέφυγεν. "παρελθὼν γὰρ εἰσ τὴν ἐκκλησίαν τῶν Παριανῶν ‐ ἐκόμα δὲ ἤδη καὶ τρίβωνα πιναρὸν ἠμπείχετο καὶ πήραν παρήρτητο καὶ τὸ ξύλον ἐν τῇ χειρὶ ἦν, καὶ ὅλωσ μάλα τραγικῶσ ἐσκεύαστο ‐ τοιοῦτοσ οὖν ἐπιφανεὶσ αὐτοῖσ ἀφεῖναι ἔφη τὴν οὐσίαν ἣν ὁ μακαρίτησ πατήρ αὐτῷ κατέλιπεν δημοσίαν εἶναι πᾶσαν. "τοῦτο ὡσ ἤκουσεν ὁ δῆμοσ, πένητεσ ἄνθρωποι καὶ πρὸσ διανομὰσ κεχηνότεσ, ἀνέκραγον εὐθὺσ ἕνα φιλόσοφον, ἕνα φιλόπατριν, ἕνα Διογένουσ καὶ Κράτητοσ ζηλωτήν. οἱ δὲ ἐχθροὶ ἐπεφίμωντο, κἂν εἴ τισ ἐπιχειρήσειεν μεμνῆσθαι τοῦ φόνου, λίθοισ εὐθὺσ ἐβάλλετο. "ἐξῄει οὖν τὸ δεύτερον πλανησόμενοσ, ἱκανὰ ἐφόδια τοὺσ Χριστιανοὺσ ἔχων, ὑφ’ ὧν δορυφορούμενοσ ἐν ἅπασιν ἀφθόνοισ ἦν. καὶ χρόνον μέν τινα οὕτωσ ἐβόσκετο· "εἶτα παρανομήσασ τι καὶ ἐσ ἐκείνουσ ‐ ὤφθη γάρ τι, ὡσ οἶμαι, ἐσθίων τῶν ἀπορρήτων αὐτοῖσ ‐ οὐκέτι προσιεμένων αὐτὸν ἀπορούμενοσ ἐκ παλινῳδίασ ἀπαιτεῖν ᾤετο δεῖν παρὰ τῆσ πόλεωσ τὰ κτήματα, καὶ γραμματεῖον ἐπιδοὺσ ἠξίου ταῦτα κομίσασθαι κελεύσαντοσ βασιλέωσ. "εἶτα τῆσ πόλεωσ ἀντιπρεσβευσαμένησ οὐδὲν ἐπράχθη, ἀλλ’ ἐμμένειν ἐκελεύσθη οἷσ ἅπαξ διέγνω μηδενὸσ καταναγκάσαντοσ. "τρίτη ἐπὶ τούτοισ ἀποδημία εἰσ Αἴγυπτον παρὰ τὸν Ἀγαθόβουλον, ἵναπερ τὴν θαυμαστὴν ἄσκησιν διησκεῖτο, ξυρόμενοσ μὲν τῆσ κεφαλῆσ τὸ ἥμισυ, χριόμενοσ δὲ πηλῷ τὸ πρόσωπον, ἐν πολλῷ δὲ τῶν περιεστώτων δήμῳ ἀναφλῶν τὸ αἰδοῖον καὶ τὸ ἀδιάφορον δὴ τοῦτο καλούμενον ἐπιδεικνύμενοσ, εἶτα παίων καὶ παιόμενοσ νάρθηκι εἰσ τὰσ πυγὰσ καὶ ἄλλα πολλὰ νεανικώτερα θαυματοποιῶν. ἐκεῖθεν δὲ οὕτω παρεσκευασμένοσ ἐπὶ Ἰταλίασ ^ ἔπλευσεν καὶ ἀποβὰσ τῆσ νεὼσ εὐθὺσ ἐλοιδορεῖτο πᾶσι, καὶ μάλιστα τῷ βασιλεῖ, πρᾳότατον αὐτὸν καὶ ἡμερώτατον εἰδώσ, ὥστε ἀσφαλῶσ ἐτόλμα· "ἐκείνῳ γάρ, ὡσ εἰκόσ, ὀλίγον ἔμελεν τῶν βλασφημιῶν καὶ οὐκ ἠξίου τὴν ^ φιλοσοφίαν ὑποδυόμενόν τινα κολάζειν ἐπὶ ῥήμασι καὶ μάλιστα τέχνην τινὰ τὸ λοιδορεῖσθαι πεποιημένον. "τούτῳ δὲ καὶ ἀπὸ τούτων τὰ τῆσ δόξησ ηὐξάνετο, παρὰ γοῦν τοῖσ ἰδιώταισ, καὶ περίβλεπτοσ ἦν ἐπὶ τῇ ἀπονοίᾳ, μέχρι δὴ ὁ τὴν πόλιν ἐπιτετραμμένοσ ἀνήρ σοφὸσ ἀπέπεμψεν αὐτὸν ἀμέτρωσ ἐντρυφῶντα τῷ πράγματι, εἰπὼν μὴ δεῖσθαι τὴν πόλιν τοιούτου φιλοσόφου. "πλὴν ἀλλὰ καὶ τοῦτο κλεινὸν αὐτοῦ καὶ διὰ στόματοσ ἦν ἅπασιν, ὁ φιλόσοφοσ διὰ τὴν παρρησίαν καὶ τὴν ἄγαν ἐλευθερίαν ἐξελαθείσ, καὶ προσήλαυνε κατὰ τοῦτο τῷ Μουσωνίῳ καὶ Δίωνι καὶ Ἐπικτήτῳ καὶ εἴ τισ ἄλλοσ ἐν περιστάσει τοιαύτῃ ἐγένετο. "οὕτω δὴ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα ἐλθὼν ἄρτι μὲν Ἠλείοισ ἐλοιδορεῖτο, ἄρτι δὲ τοὺσ Ἕλληνασ ἔπειθεν ἀντάρασθαι ὅπλα Ῥωμαίοισ, ἄρτι δὲ ἄνδρα παιδείᾳ καὶ ἀξιώματι προὔχοντα, διότι καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ εὖ ἐποίησεν τὴν Ἑλλάδα καὶ ὕδωρ ἐπήγαγεν τῇ Ὀλυμπίᾳ καὶ ἔπαυσε δίψει ἀπολλυμένουσ τοὺσ πανηγυριστάσ, κακῶσ ἠγόρευεν ὡσ καταθηλύναντα τοὺσ Ἕλληνασ, δέον τοὺσ θεατὰσ τῶν Ὀλυμπίων διακαρτερεῖν διψῶντασ καὶ νὴ Δία γε καὶ ἀποθνήσκειν πολλοὺσ αὐτῶν ὑπὸ σφοδρῶν τῶν νόσων, αἳ τέωσ διὰ τὸ ξηρὸν τοῦ χωρίου ἐν πολλῷ τῷ πλήθει ἐπεπόλαζον. "καὶ ταῦτα ἔλεγε πίνων τοῦ αὐτοῦ ὕδατοσ. "ὡσ δὲ μικροῦ κατέλευσαν αὐτὸν ἐπιδραμόντεσ ἅπαντεσ, τότε μὲν ἐπὶ τὸν Δία καταφυγὼν ὁ γενναῖοσ εὑρ́ετο μὴ ἀποθανεῖν, ἐσ δὲ τὴν ἑξῆσ Ὀλυμπιάδα λόγον τινὰ διὰ τεττάρων ἐτῶν συνθεὶσ τῶν διὰ μέσου ἐξήνεγκε πρὸσ τοὺσ Ἕλληνασ, ἔπαινον ὑπὲρ τοῦ τὸ ὕδωρ ἐπαγαγόντοσ καὶ ἀπολογίαν ὑπὲρ τῆσ τότε φυγῆσ. ἤδη δὲ ἀμελούμενοσ ὑφ’ ἁπάντων καὶ μηκέθ’ ὁμοίωσ περίβλεπτοσ ὤν ‐ ἑώλα γὰρ ἦν ἅπαντα καὶ οὐδὲν ἔτι καινουργεῖν ἐδύνατο ἐφ’ ὅτῳ ἐκπλήξει τοὺσ ἐντυγχάνοντασ καὶ θαυμάζειν καὶ πρὸσ αὐτὸν ἀποβλέπειν ποιήσει, οὗπερ ἐξ ἀρχῆσ δριμύν τινα ἔρωτα ἐρῶν ἐτύγχανεν ‐ τὸ τελευταῖον τοῦτο τόλμημα ἐβουλεύσατο περὶ τῆσ πυρᾶσ, καὶ διέδωκε λόγον ἐσ τοὺσ Ἕλληνασ εὐθὺσ ἀπ’ Ὀλυμπίων τῶν ἔμπροσθεν ὡσ ἐσ τοὐπιὸν καύσων ἑαυτόν. καὶ νῦν αὐτὰ ταῦτα θαυματοποιεῖ, ὥσ φασι, βόθρον ὀρύττων καὶ ξύλα συγκομίζων καὶ δεινήν τινα τὴν καρτερίαν ὑπισχνούμενοσ. "ἐχρῆν δέ, οἶμαι, μάλιστα μὲν περιμένειν τὸν θάνατον καὶ μὴ δραπετεύειν ἐκ τοῦ βίου· "εἰ δὲ καὶ πάντωσ διέγνωστὸ οἱ ἀπαλλάττεσθαι, μὴ πυρὶ μηδὲ τοῖσ ἀπὸ τῆσ τραγῳδίασ τούτοισ χρῆσθαι, ἀλλ’ ἕτερόν τινα θανάτου τρόπον, μυρίων ὄντων, ἑλόμενον ^ ἀπελθεῖν. εἰ δὲ καὶ τὸ πῦρ ὡσ Ἡράκλειόν τι ἀσπάζεται, τί δή ποτε οὐχὶ κατὰ σιγὴν ἑλόμενοσ ὄροσ εὔδενδρον ἐν ἐκείνῳ ἑαυτὸν ἐνέπρησεν μόνοσ, ἕνα τινὰ οἱο͂ν Θεαγένη τοῦτον Φιλοκτήτην παραλαβών; "ὁ δὲ ἐν Ὀλυμπίᾳ τῆσ πανηγύρεωσ πληθούσησ μόνον οὐκ ἐπὶ σκηνῆσ ὀπτήσει ἑαυτόν, οὐκ ἀνάξιοσ ὤν, μὰ τὸν Ἡρακλέα, εἴ γε χρὴ καὶ τοὺσ πατραλοίασ καὶ τοὺσ ἀθέουσ δίκασ διδόναι τῶν τολμημάτων. "καὶ κατὰ τοῦτο πάνυ ὀψὲ δρᾶν αὐτὸ ἐοίκεν, ὃν ἐχρῆν πάλαι ἐσ τὸν τοῦ Φαλάριδοσ ταῦρον ἐμπεσόντα τὴν ἀξίαν ἀποτετικέναι, ἀλλὰ μὴ ἅπαξ χανόντα πρὸσ τὴν φλόγα ἐν ἀκαρεῖ τεθνάναι. "καὶ γὰρ αὖ καὶ τόδε οἱ πολλοί μοι λέγουσιν , ὡσ οὐδεὶσ ὀξύτεροσ ἄλλοσ θανάτου τρόποσ τοῦ διὰ πυρόσ· "ἀνοῖξαι γὰρ δεῖ μόνον τὸ στόμα καὶ αὐτίκα τεθνάναι. "τὸ μέντοι θέαμα ἐπινοεῖται, οἶμαι, ὡσ σεμνόν, ἐν ἱερῷ χωρίῳ καιόμενοσ ἄνθρωποσ, ἔνθα μηδὲ θάπτειν ὅσιον τοὺσ ἄλλουσ ἀποθνήσκοντασ. "ἀκούετε δέ, οἶμαι, ὡσ καὶ πάλαι θέλων τισ ἔνδοξοσ γενέσθαι, ἐπεὶ κατ’ ἄλλον τρόπον οὐκ εἶχεν ἐπιτυχεῖν τούτου, ἐνέπρησε τῆσ Ἐφεσίασ Ἀρτέμιδοσ τὸν νεών. τοιοῦτόν τι καὶ αὐτὸσ ἐπινοεῖ, τοσοῦτοσ ἔρωσ τῆσ δόξησ ἐντέτηκεν αὐτῷ. καίτοι φησὶν ὅτι ὑπὲρ τῶν ἀνθρώπων αὐτὸ δρᾷ, ὡσ διδάξειεν αὐτοὺσ θανάτου καταφρονεῖν καὶ ἐγκαρτερεῖν τοῖσ δεινοῖσ. ἐγὼ δὲ ἡδέωσ ἂν ἐροίμην οὐκ ἐκεῖνον ἀλλ’ ὑμᾶσ, εἰ καὶ τοὺσ κακούργουσ βούλοισθε ἂν μαθητὰσ αὐτοῦ γενέσθαι τῆσ καρτερίασ ταύτησ καὶ καταφρονεῖν θανάτου καὶ καύσεωσ καὶ τῶν τοιούτων δειμάτων. "ἀλλ’ οὐκ ἂν εὖ οἶδ’ ὅτι βουληθείητε. "πῶσ οὖν ὁ Πρωτεὺσ τοῦτο διακρινεῖ καὶ τοὺσ μὲν χρηστοὺσ ὠφελήσει, τοὺσ δὲ πονηροὺσ οὐ φιλοκινδυνοτέρουσ καὶ τολμηροτέρουσ ἀποφανεῖ; "καίτοι δυνατὸν ἔστω ἐσ τοῦτο μόνουσ ἀπαντήσεσθαι τοὺσ πρὸσ τὸ ὠφέλιμον ὀψομένουσ τὸ πρᾶγμα. "ὑμᾶσ δ’ οὖν αὖθισ ἐρήσομαι, δέξαισθ’ ἂν ὑμῶν τοὺσ παῖδασ ζηλωτὰσ τοῦ τοιούτου γενέσθαι; "οὐκ ἂν εἴποιτε. "καὶ τί τοῦτο ἠρόμην, ὅπου μηδ’ αὐτῶν τισ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ζηλώσειεν ἄν; "τὸν γοῦν Θεαγένη τοῦτο μάλιστα αἰτιάσαιτο ἄν τισ, ὅτι τἄλλα ζηλῶν τἀνδρὸσ οὐχ ἕπεται τῷ διδασκάλῳ καὶ συνοδεύει παρὰ τὸν Ἡρακλέα, ὥσ φησιν, ἀπιόντι, δυνάμενοσ ἐν βραχεῖ πανευδαίμων γενέσθαι συνεμπεσὼν ἐπὶ κεφαλὴν ^ ἐσ τὸ πῦρ . οὐ γὰρ ἐν πήρᾳ καὶ βάκτρῳ καὶ τρίβωνι ὁ ζῆλοσ, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἀσφαλῆ καὶ ῥᾴδια καὶ παντὸσ ἂν εἰή, τὸ τέλοσ δὲ καὶ τὸ κεφάλαιον χρὴ ζηλοῦν καὶ πυρὰν συνθέντα κορμῶν συκίνων ὡσ ἔνι μάλιστα χλωρῶν ἐναποπνιγῆναι τῷ καπνῷ· "τὸ πῦρ γάρ αὐτὸ οὐ μόνον Ἡρακλέουσ καὶ Ἀσκληπιοῦ, ἀλλὰ καὶ τῶν ἱεροσύλων καὶ ἀνδροφόνων, οὓσ ὁρᾶν ἔστιν ἐκ καταδίκησ αὐτὸ πάσχοντασ. "ὥστε ἄμεινον τὸ διὰ τοῦ καπνοῦ· "ἴδιον γὰρ καὶ ὑμῶν ἂν μόνων γένοιτο. "ἄλλωσ τε ὁ μὲν Ἡρακλῆσ, εἴπερ ἄρα καὶ ἐτόλμησέν τι τοιοῦτο, ὑπὸ νόσου αὐτὸ ἔδρασεν, ὑπὸ τοῦ Κενταυρείου αἵματοσ, ὥσ φησιν ἡ τραγῳδία κατεσθιόμενοσ· "οὗτοσ δέ τίνοσ αἰτίασ ἕνεκεν ἐμβάλλει φέρων ἑαυτὸν εἰσ τὸ πῦρ; "νὴ Δί’, ὅπωσ τὴν καρτερίαν ἐπιδείξηται καθάπερ οἱ Βραχμᾶνεσ· "ἐκείνοισ γὰρ αὐτὸν ἠξίου Θεαγένησ εἰκάζειν, ὥσπερ οὐκ ἐνὸν καὶ ἐν Ἰνδοῖσ εἶναί τινασ μωροὺσ καὶ κενοδόξουσ ἀνθρώπουσ. "ὅμωσ δ’ οὖν κἂν ἐκείνουσ μιμείσθω ‐ ἐκεῖνοι γάρ οὐκ ἐμπηδῶσιν ἐσ τὸ πῦρ, ὡσ Ὀνησίκριτοσ ὁ Ἀλεξάνδρου κυβερνήτησ ἰδὼν Κάλανον καόμενόν φησιν, ἀλλ’ ἐπειδὰν νήσωσι, πλησίον παραστάντεσ ἀκίνητοι ἀνέχονται παροπτώμενοι, εἶτ’ ἐπιβάντεσ κατὰ σχῆμα καίονται, οὐδ’ ὅσον ὀλίγον ἐντρέψαντεσ ^ τῆσ κατακλίσεωσ. "οὗτοσ δὲ τί μέγα εἰ ἐμπεσὼν τεθνήξεται συναρπασθεὶσ ὑπὸ τοῦ πυρόσ; "οὐκ ἀπ’ ἐλπίδοσ μὴ ἀναπηδήσασθαι αὐτὸν καὶ ἡμίφλεκτον, εἰ μή, ὅπερ φασί, μηχανήσεται βαθεῖαν γενέσθαι καὶ ἐν βόθρῳ τὴν πυράν. εἰσὶ δ’ οἳ καὶ μεταβαλέσθαι ^ φασιν αὐτὸν καί τινα ὀνείρατα διηγεῖσθαι, ὡσ τοῦ Διὸσ οὐκ ἐῶντοσ μιαίνειν ἱερὸν χωρίον. "ἀλλὰ θαρρείτω τούτου γε ἕνεκα· "ἐγὼ γὰρ διομοσαίμην ἂν ἦ μὴν μηδένα τῶν θεῶν ἀγανακτήσειν, εἰ Περεγρῖνοσ κακῶσ ^ ἀποθάνοι. "οὐ μὴν οὐδὲ ῥᾴδιον αὐτῷ ἔτ’ ἀναδῦναι· "οἱ γὰρ συνόντεσ κύνεσ παρορμῶσιν καὶ συνωθοῦσιν ἐσ τὸ πῦρ καὶ ὑπεκκάουσι τὴν γνώμην, οὐκ ἐῶντεσ ἀποδειλιᾶν ὧν εἰ δύο συγκατασπάσασ ἐμπέσοι εἰσ τὴν πυράν, τοῦτο μόνον χάριεν ἂν ἐργάσαιτο. "ἤκουον δὲ ὡσ οὐδὲ Πρωτεὺσ ἔτι καλεῖσθαι ἀξιοῖ, ἀλλὰ Φοίνικα μετωνόμασεν ἑαυτόν, ὅτι καὶ φοῖνιξ, τὸ Ἰνδικὸν ὄρνεον, ἐπιβαίνειν πυρᾶσ λέγεται πορρωτάτω γήρωσ προβεβηκώσ. ἀλλὰ καὶ λογοποιεῖ καὶ χρησμούσ τινασ διέξεισιν παλαιοὺσ δή, ὡσ χρεὼν εἰή ^ δαίμονα νυκτοφύλακα γενέσθαι αὐτόν, καὶ δῆλόσ ἐστι βωμῶν ἤδη ἐπιθυμῶν καὶ χρυσοῦσ ἀναστήσεσθαι ἐλπίζων. "καὶ μὰ Δία οὐδὲν ἀπεικὸσ ἐν πολλοῖσ τοῖσ ἀνοήτοισ εὑρεθήσεσθαί τινασ τοὺσ καὶ τεταρταίων ἀπηλλάχθαι δι’ αὐτοῦ φήσοντασ καὶ νύκτωρ ἐντετυχηκέναι τῷ δαίμονι τῷ νυκτοφύλακι. "οἱ κατάρατοι δὲ οὗτοι μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ χρηστήριον, οἶμαι, καὶ ἄδυτον ἐπὶ τῇ πυρᾷ μηχανήσονται, διότι καὶ Πρωτεὺσ ἐκεῖνοσ ὁ Διόσ, ὁ προπάτωρ τοῦ ὀνόματοσ, μαντικὸσ ἦν. μαρτύρομαι δὲ ἦ μὴν καὶ ἱερέασ αὐτοῦ ἀποδειχθήσεσθαι μαστίγων ἢ καυτηρίων ἤ τινοσ τοιαύτησ τερατουργίασ, ἢ καὶ νὴ Δία τελετήν τινα ἐπ’ αὐτῷ συστήσεσθαι νυκτέριον καὶ δᾳδουχίαν ἐπὶ τῇ πυρᾷ. Θεαγένησ δὲ ἔναγχοσ, ὣσ μοί τισ τῶν ἑταίρων ἀπήγγειλεν, καὶ Σίβυλλαν ἔφη προειρηκέναι περὶ τούτων· "καὶ τὰ ἔπη γὰρ ἀπεμνημόνευεν· "ἀλλ’ ὁπόταν Πρωτεὺσ Κυνικῶν ὄχ’ ἄριστοσ ἁπάντων Ζηνὸσ ἐριγδούπου τέμενοσ κάτα πῦρ ἀνακαύσασ ἐσ φλόγα πηδήσασ ἔλθῃ ἐσ μακρὸν Ὄλυμπον, δὴ τότε πάντασ ὁμῶσ, οἳ ἀρούρησ καρπὸν ἔδουσιν, νυκτιπόλον τιμᾶν κέλομαι ἡρ́ωα μέγιστον σύνθρονον Ἡφαίστῳ καὶ Ἡρακλῆϊ ἄνακτι. "ταῦτα μὲν Θεαγένησ Σιβύλλησ ἀκηκοέναι φησίν, ἐγὼ δὲ Βάκιδοσ αὐτῷ χρησμὸν ὑπὲρ τούτων ἐρῶ· "φησὶν δὲ ὁ Βάκισ οὕτω, σφόδρα εὖ ἐπειπών, Ἀλλ’ ὁπόταν Κυνικὸσ πολυώνυμοσ ἐσ φλόγα πολλὴν πηδήσῃ δόξησ ὑπ’ ἐρινύι θυμὸν ὀρινθείσ, δὴ τότε τοὺσ ἄλλουσ κυναλώπεκασ, οἳ οἱ ἕπονται, μιμεῖσθαι χρὴ πότμον ἀποιχομένοιο λύκοιο. "^ ὃσ δέ κε δειλὸσ ἐὼν φεύγῃ μένοσ Ἡφαίστοιο, λάεσσιν βαλέειν τοῦτον τάχα πάντασ Ἀχαιούσ, ὡσ μὴ ψυχρὸσ ἐὼν θερμηγορέειν ἐπιχειρῇ χρυσῷ σαξάμενοσ πήρην μάλα πολλὰ δανείζων, ἐν καλαῖσ Πάτραισιν ἔχων τρὶσ πέντε τάλαντα. "τί ὑμῖν δοκεῖ, ἄνδρεσ; "ἆρα φαυλότεροσ χρησμολόγοσ ὁ Βάκισ τῆσ Σιβύλλησ εἶναι; "ὥστε ὡρ́α τοῖσ θαυμαστοῖσ τούτοισ ὁμιληταῖσ τοῦ Πρωτέωσ περισκοπεῖν ἔνθα ἑαυτοὺσ ἐξαερώσουσιν τοῦτο γὰρ τὴν καῦσιν καλοῦσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, De morte Peregrini, (no name) 9:

(루키아노스, De morte Peregrini, (no name) 9:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION