Euripides, The Trojan Women, episode 1:

Ἥκω λιπὼν Αἴγαιον ἁλμυρὸν βάθοσ πόντου Ποσειδῶν, ἔνθα Νηρῄδων χοροὶ κάλλιστον ἴχνοσ ἐξελίσσουσιν ποδόσ. ἐξ οὗ γὰρ ἀμφὶ τήνδε Τρωικὴν χθόνα Φοῖβόσ τε κἀγὼ λαί̈νουσ πύργουσ πέριξ ὀρθοῖσιν ἔθεμεν κανόσιν, οὔποτ’ ἐκ φρενῶν εὔνοι’ ἀπέστη τῶν ἐμῶν Φρυγῶν πόλει· ἣ νῦν καπνοῦται καὶ πρὸσ Ἀργείου δορὸσ ὄλωλε πορθηθεῖσ’· ὁ γὰρ Παρνάσιοσ Φωκεὺσ Ἐπειόσ, μηχαναῖσι Παλλάδοσ ἐγκύμον’ ἵππον τευχέων ξυναρμόσασ, πύργων ἔπεμψεν ἐντὸσ ὀλέθριον βρέτασ· ὅθεν πρὸσ ἀνδρῶν ὑστέρων κεκλήσεται Δούρειοσ Ἵπποσ, κρυπτὸν ἀμπισχὼν δόρυ. ἔρημα δ’ ἄλση καὶ θεῶν ἀνάκτορα φόνῳ καταρρεῖ· πρὸσ δὲ κρηπίδων βάθροισ πέπτωκε Πρίαμοσ Ζηνὸσ ἑρκείου θανών. πολὺσ δὲ χρυσὸσ Φρύγιά τε σκυλεύματα πρὸσ ναῦσ Ἀχαιῶν πέμπεται· μένουσι δὲ πρύμνηθεν οὖρον, ὡσ δεκασπόρῳ χρόνῳ ἀλόχουσ τε καὶ τέκν’ εἰσίδωσιν ἄσμενοι, οἳ τήνδ’ ἐπεστράτευσαν Ἕλληνεσ πόλιν. ἐγὼ δέ ‐ νικῶμαι γὰρ Ἀργείασ θεοῦ Ἥρασ Ἀθάνασ θ’, αἳ συνεξεῖλον Φρύγασ ‐ λείπω τὸ κλεινὸν Ἴλιον βωμούσ τ’ ἐμούσ· ἐρημία γὰρ πόλιν ὅταν λάβῃ κακή, νοσεῖ τὰ τῶν θεῶν οὐδὲ τιμᾶσθαι θέλει. πολλοῖσ δὲ κωκυτοῖσιν αἰχμαλωτίδων βοᾷ Σκάμανδροσ δεσπότασ κληρουμένων. καὶ τὰσ μὲν Ἀρκάσ, τὰσ δὲ Θεσσαλὸσ λεὼσ εἴληχ’ Ἀθηναίων τε Θησεῖδαι πρόμοι. ὅσαι δ’ ἄκληροι Τρῳάδων, ὑπὸ στέγαισ ταῖσδ’ εἰσί, τοῖσ πρώτοισιν ἐξῃρημέναι στρατοῦ, σὺν αὐταῖσ δ’ ἡ Λάκαινα Τυνδαρὶσ Ἑλένη, νομισθεῖσ’ αἰχμάλωτοσ ἐνδίκωσ. τὴν δ’ ἀθλίαν τήνδ’ εἴ τισ εἰσορᾶν θέλει, πάρεστιν, Ἑκάβην κειμένην πυλῶν πάροσ, δάκρυα χέουσαν πολλὰ καὶ πολλῶν ὕπερ· ᾗ παῖσ μὲν ἀμφὶ μνῆμ’ Ἀχιλλείου τάφου λάθρα τέθνηκε τλημόνωσ Πολυξένη· φροῦδοσ δὲ Πρίαμοσ καὶ τέκν’· ἣν δὲ παρθένον μεθῆκ’ Ἀπόλλων δρομάδα Κασάνδραν ἄναξ, τὸ τοῦ θεοῦ τε παραλιπὼν τό τ’ εὐσεβὲσ γαμεῖ βιαίωσ σκότιον Ἀγαμέμνων λέχοσ. ἀλλ’, ὦ ποτ’ εὐτυχοῦσα, χαῖρέ μοι, πόλισ ξεστόν τε πύργωμ’· εἴ σε μὴ διώλεσεν Παλλὰσ Διὸσ παῖσ, ἦσθ’ ἂν ἐν βάθροισ ἔτι.